Τα σχέδια της επόμενης μέρας

Την πρώτη βδομάδα που ξεκίνησε η κρίση, ήμουν τόσο πνιγμένη στη δουλειά, που δεν βρήκα καιρό να συνειδητοποιήσω το λάκκο που πέσαμε μέσα. Μόλις πήρα ανάσες, η ψυχολογία μου κατέβηκε στο πλην χίλια.

Μετά όμως είπα ο Θεός είναι μεγάλος. Ακούγομαι σαν τη γιαγιά μου, το ξέρω, αλλά ίσως στα δύσκολα δοκιμάζεται η πίστη κάποιου.

Και μετά είπα ότι χρειάζομαι επειγόντως πλαμπί και πλανσί μαζί με μια μεγάλη δόση αισιοδοξίας γιατί θέλω τα κορίτσια μου να βλέπουν μια μαμά χαρούμενη, έτοιμη να παίξει μαζί τους και όχι μια μαμά τίγκα στη μαυρίλα.

Αυτό που με ανησυχούσε ιδιαίτερα είναι τι θα συμβεί στην περίπτωση που μείνουμε άνεργοι ή μειωθούν τόσο οι μισθοί μας που να χάσουμε το σπίτι μας. Έχω πει ξανά ότι αγαπώ το σπίτι μου, όχι γιατί είναι ακριβό, αλλά γιατί είναι το μέρος που ανθίζει η οικογένειά μας.

Αν το χάσουμε, λοιπόν, δεν θα μείνουμε στους πέντε δρόμους. Θα μετακομίσουμε με τους γονείς. Φυσικά και δεν είναι η ιδανική λύση αλλά παρά τα παγκάκια στο πάρκο, χίλιες φορές η επιστροφή στο πατρικό. Έτσι κι αλλιώς στο πίσω μέρος του μυαλού πάντα υπάρχει η φροντίδα όταν θα γεράσουν. Μειονέκτημα φυσικά το ότι θα πρέπει να χαμηλώσουμε το volume όταν κάνουμε σεξ, πλεονέκτημα το babysitting οποτεδήποτε.

Θα πηγαίνουμε επίσης στο χωράφι να καλλιεργούμε… Εδώ υπάρχουν δύο απόψεις. Η πρώτη είναι χόρτα και λαχανικά η δεύτερη είναι σκέτο χόρτο. Θα αποφασιστεί αυτό ανάλογα με τις ανάγκες που θα υπάρχουν. Έτσι ένα εισόδημα θα το έχουμε. Και αυτό είναι το πλανμπί.

Να μου πεις αυτό είναι εύκολο; Όχι, δεν είναι.

Το πλανσί περιλαμβάνει ότι χάνω τη δουλειά μου. Όσο καιρό διαρκεί το ανεργιακό θα στρωθώ στο διάβασμα και θα μάθω κινέζικα. Μέρα νύχτα θα διαβάζω και θα τα μάθω. Τόσοι Κινέζοι, άλλωστε υπάρχουν στην Κύπρο, όχι δεν εννοώ τους Ομονοιάτες θα βγαίνω τα απογεύματα τσάρκα και θα κάνω εξάσκηση.

Όταν μάθω να συνεννοούμαι φαρσί, θα ξεκινήσω δουλειές με Κίνα. Η Κίνα έχει ευκαιρίες, κάτι θα προκύψει.

Το πώς σκέφτεται ο άνθρωπος είναι πολύ περίεργο. Αρκεί μια τρελή ή μια ηλίθια ιδέα για να πάρει φωτιά. Όσο είναι περιορισμένος, όσο νιώθει ότι πνίγεται δεν μπορεί να λειτουργήσει. Δώσε του όμως μια διέξοδο και θα τον δεις να κάνει θαύματα.

Όσο περνούν οι μέρες, ο νους μου επεξεργάζεται και πλαντί και πλανιι. Εξίσου συνταρακτικά με όσα σκαρφίστηκα μέχρι τώρα. Αλλά προκειμένου να σκύψω το κεφάλι, θα συνεχίσω. Όπως λέει και το τραγούδι, δεν θα πεθάνουμε κουφάλα νεκροθάφτη.

Υγ. Πόσο γελοίο, χυδαίο, ανόητο είναι να έρχονται εκ τον υστέρων και να λένε ότι ήξεραν για τα χάλια των τραπεζών, ότι δεν μιλούσε ο ένας με τον άλλο, ότι γίνονταν σκοπιμότητες. Χαίρω πολύ. Το να μου το λες αφού έγινε το κακό, ενώ ήξερες, σε κάνει εξίσου συνένοχο. Πότε επιτέλους θα το αντιληφθούν αυτό, όσοι τώρα έλεγαν εγώ ήξερα…. Αφού ήξερες, έπρεπε να μιλήσεις. Διαφορετικά σκάσε τώρα και να υποστείς τις συνέπειες.