Ανακατατάξεις

Μιλώ με την κολλητή μου στο τηλέφωνο. Τελευταία, αφού πέρασε μια άσχημη φάση, άρχισε να βγαίνει με ένα παιδί. *Θα πάμε Cosbar το Σάββατο, με πληροφορεί, θα είναι φυσικά και το νέο αμόρε με ένα φίλο του. Θα προηγηθεί στάση στο Πραλίνα για σοκολατάκια.

Με ρωτά πως περάσαμε στο Privilage. Εννοείται τέλεια. Χορός μέχρι τα ξημερώματα, επιστροφή στη Λευκωσία και με δύο ώρες ύπνου, δουλειά, δουλειά, δουλειά.

Ακούω στο iPod το Can’t get you out of my head. 

Ωραίο κομμάτι, ωραία και η Kylie. Μα δεν είναι το iPod η πιο τέλεια εφεύρεση ever; Μπράβο ρε Στιβ Τζομπς, χίλια χρόνια να ζήσεις, να βγάζεις έτσι συσκευές. Συνεχίζω να δουλεύω στον υπολογιστή μου. Από το RSS περνά η είδηση ότι η Αθήνα μπορεί να μην είναι έτοιμη εγκαίρως για τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων. Συνεδριάζω νοερά με τον εαυτό μου, αν θα πάω. Απορρίπτω την ιδέα και συνεχίζω να πιέζω την παρέα για Ίμπιζα.

Βάζω τις ειδήσεις να δω αν παίζει κάτι. Οι Αμερικανοί συναντούν βία στο Ιράκ, η Τεχεράνη απορρίπτει κατηγορηματικά οποιοδήποτε έλεγχο για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Στράφι πήγαν οι διαδηλώσεις πριν καναδυό μήνες έξω από την αμερικανική πρεσβεία και τις βρετανικές βάσεις, τζάμπα ξελαρυγγιαστήκαμε να φωνάζουμε ΜΠΟΥΣ ΜΠΛΕΡ ΣΙΑΡΟΝ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ. Ο πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος, ετοιμάζεται για συνομιλίες με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Boring, σταματώ τις ειδήσεις.

Ο διευθυντής μας καλεί σε σύσκεψη. Βαριέμαι να πάω, έξω, ο καιρός είναι θαυμάσιος, Μάης μήνας καιρός να αρχίσουμε τα μακροβούτια στη θάλασσα. Όταν σχολάσω θα περάσω από το Alfa Mega να πάρω λαχανικά να φτιάξω κινέζικο. Και να θυμηθώ να παραγγείλω από το Amazon δύο βιβλία για το αδέρφι που σπουδάζει. Απίστευτο πράγμα το Amazon. Την ενημερώνω ότι έρχονται τα βιβλία, με ενημερώνει ότι χρειάζεται 14 λίρες για να γεμίσει το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου της.

Μας βρήκε το απόγευμα και η μάνα μου δεν πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει τι θέλω να μαγειρέψει. Καλά περνούμε, όμως νομίζω είναι καιρός να ψάξω για δικό μου διαμέρισμα. Και πολύ άργησα, μου έλεγε μια φίλη μου που είναι μέσα στα πράματα ότι θα πάνε πάνω οι τιμές.

Το κινητό μου δεν σταματά να παίζει. 150 λίρες έδωσα για το Siemens S45. Κομψό, ελαφρύ με διευκολύνει. Έχει και παιχνίδια πάνω. Ο υπολογιστής κρασάρει ξανά. Πάει το κείμενο που έγραψα. Καλά τα Windows 2000 δεν λέω, αλλά πραγματικά ανυπομονώ για τα ΧΡ. Άκουσα ότι είναι άλλη φάση.

Παίζει ξανά το τηλέφωνο. Αναστατωμένη η άλλη κολλητή λίγο πριν από το γάμο ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να έχεις παιδιά. Πρέπει να είναι μεγάλη έννοια, τίποτα να μην μπορείς να κάμεις. Η μεγαλύτερη δέσμευση που υπάρχει, αλλά μακριά από εμάς, εμείς είμαστε ελεύθεροι κι ωραίοι.

Το προηγούμενο ξενύχτι άρχισε να φαίνεται. Θα φτιάξω ακόμη ένα φραπέ φουλ γάλα να ξυπνήσω και μόλις τελειώσω από τη δουλειά θα πεταχτώ Μακαρίου να πάρω μαγιό. Και θα κλείσω ραντεβού στο κομμωτήριο να ανανεώσω τις χάλκινες ανταύγειες στα κοντά καστανά μου μαλλιά.

Έρχεται email. Είναι από τον Κώστα, ένα φίλο που επέστρεψε από τις σπουδές του πριν από ένα μήνα, έστειλε το βιογραφικό του και τώρα βρήκε δουλειά. Τέρμα λοιπόν, το Age of mythology. Άντε βρε, καλά να περνάς.

Τελικά η νέα χιλιετία μας μπήκε πολύ καλά. Βλέπω γύρω μου ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει, οι φίλοι και οι γνωστοί περνούν καλά. Υπάρχει μια αισιοδοξία στην ατμόσφαιρα, θα τα καταφέρουμε.

Τι εννοείς να ξυπνήσω και δεν ζούμε στο 2003 αλλά στο 2013; Σοβαρά; Γιατί αυτό πίστεψα βλέποντας την κατάσταση του μισθού μου. Αφού έχω το μισθό του 2003 γιατί να μην ζω κιόλας στο 2003;

* Ήταν η νύχτα που γνώρισα το Μοτορτζή. Το 2003 ήταν τελικά μια ωραία, αισιόδοξη χρονιά, όχι ότι αυτές που ακολούθησαν δεν ήταν εξίσου ωραίες. Στο τέλος της ημέρας, το 2013 με βρήκε με το μισθό του 2003 αλλά με μια όμορφη οικογένεια που αξίζει όλους τους μισθούς του κόσμου.