Να παν' οι πίκρες κάτω

Άρπαξε το αυτί μου, το πρωί τη φράση τίποτα δεν πάει χαμένο, όπως μιλούσαν δύο συνάδελφοι και έβαλα το τραγούδι να παίζει.

Περιττό να πω ότι στο δεύτερο repeat ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα, με βρήκε ο διευθυντής να κοιτάζω τον υπολογιστή λες και κατάρρευσε η οικονομία, είχαμε απολύσεις και μειώσεις, έχουμε σκατά πολιτικούς. Τι εννοείς αυτή είναι η πραγματικότητά μας καλά έκανα και με έπιασε το αμόκ;

Έτσι, άλλαξα τροπάρι. Παρέμεινα στο Μάνο Λοϊζο και έβαλα το τέλι, τέλι. Ειλικρινά μέχρι να τελειώσει το τραγούδι, κατάφερα και νίκησα τον πειρασμό που μου έλεγε να παραγγείλω ένα ούζο και αγγουράκι και να ανεβώ πάνω στο γραφείο. Ω ρε μάγγα μου, τι τραγούδι.

Εκτός από το ότι είναι πραγματικά ανεβαστικό, το συγκεκριμένοτραγούδι το αγαπώ και για το λόγο ότι το άκουγα με τον πατέρα μου. Μόλις το προλαβαίναμε, όταν έπαιζε στο μοναδικό τότε ραδιοφωνικό κανάλι του ΡΙΚ, το τραγουδούσαμε και χορεύαμε.

Η Χαρούλα ήταν από τις αγαπημένες μας. Όπως επίσης και η Γλυκερία. Μόλις κυκλοφόρησαν τα πεντοχίλιαρα που δεν είναι πετσετάκια αγοράσαμε την κασέτα και την παίζαμε συνέχεια.

Μετά την εισβολή και αφού επιστρέψαμε από Νότιο Αφρική ο πατέρας μου πήγε Μέση Ανατολή για να δουλέψει. Κλασσική ιστορία για πολλούς Κύπριους τις δύσκολες εκείνες εποχές.

Δεν είναι απίστευτο που τώρα κάνουμε εμείς τις ίδιες σκέψεις; Ποιος ήταν αυτός που είπε ότι η ιστορία είναι ευθεία γραμμή; Κύκλους κάνει, δεν βαδίζει ίση γραμμή. Για τους ίδιους λόγους τα παιδιά και τα εγγόνια, όσων δούλεψαν στο εξωτερικό σκέφτονται να πάρουν την ίδια στράτα.

Τελοσπάντων, όμως. Ας ακούσουμε άλλο ένα τραγούδι, εις υγεία να πάν οι πίκρες κάτω. Καλά να είμαστε, αγάπη να έχουμε και θα βρούμε την άκρη. Όσοι ψάχνουν κεντρική ιδέα σε τούτο το πράγμα που έγραψα είναι η εξής: Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Με ένα καλό τραγούδι, γίνονται λίγο πιο υποφερτά.