Μια λιμουζίνα για τον τέως

Οι περισσότεροι συνταξιούχοι που ξέρω, μόλις αφήσουν τη δουλειά τους παίρνουν ένα διπλοκάμπινο, το οποίο συνήθως αγοράζουν μεταχειρισμένο και την κάνουν για τους αγρούς. Ανακαλύπτουν κανένα χωράφι, που τους άφησε η μάνα τους ή η πεθερά τους και ασχολούνται μαζί του. Το καλλιεργούν, φυτεύουν κανένα δέντρο, κανένα λαχανικό, ποτίζουν, κλαδεύουν και το μεσημέρι φεύγουν πάνε στα νηπιαγωγεία και τα σχολεία, όπου βρίσκονται τα εγγόνια τους, για να τα μεταφέρουν στη γιαγιά να ταΐσει και να τα φροντίσει.

Αυτό το σενάριο, όταν είσαι κανένας απλός και λαϊκός τύπος. Όχι όταν είσαι πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, και ας φώναζες στα πέντε χρόνια που κράτησε η θητεία σου, ότι δεν έπαψες ποτέ να είσαι παιδί του λαού.

Και έτσι παρά το ότι φεύγοντας από το προεδρικό πήρε μισό εκατομμύριο ευρώ αποζημιώσεις, παρά το ότι θα έχει σύνταξη πρώην προέδρου και πρώην προέδρου της Βουλής, ο Δημήτρης Χριστόφιας ζητά και θα του δοθεί λιμουζίνα.

Νομικά τη δικαιούται και για αυτό το υπουργείο Οικονομικών ζήτησε εκτάκτως από τη Βουλή να αποδεσμεύσει κονδύλι ύψους σχεδόν 45.000 ευρώ για να αγοραστεί αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, όπως γράφει η εφημερίδα Φιλελεύθερος. Δεν ζητά κάτι παράνομο. Ζητά όμως κάτι ηθικό;

Γιατί μπορεί να είναι τέως πρόεδρος αλλά το μεγαλείο είναι μεγαλείο. Δεν του κάνει ένα αυτοκίνητο Toyota Prius για παράδειγμα, με χαμηλούς ρύπους να στείλει και το σωστό μήνυμα για το περιβάλλον. Θέλει αυτοκινητάρα. Θέλει λιμουζίνα, θέλει μεγαλεία. Όπως άλλωστε αρμόζουν σε ένα αριστερό, απλό πρόεδρο. Θέλει το νέο το BMW730i η τιμή του οποίου μπορεί να ξεπεράσει τις 80.000 ευρώ όταν μπουν όλα τα έξτρα.

Προφανώς, ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν αντιλαμβάνεται και πάλι ότι προκαλεί. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν τον νοιάζει κιόλας. Ζει στη δική του κοσμάρα, βλέπει τα πράγματα με το δικό του φακό.

45.000 ευρώ είναι πολλά λεφτά για το αυτοκίνητο ενός ΠΡΩΗΝ προέδρου. Θέλει αυτοκίνητο ας δώσει μόνος του να αγοράσει. 45,000 ευρώ θα μπορούσε να είναι ο μισθός δύο δασκάλων για ένα χρόνο, δύο νοσοκόμων. Θα μπορούσε να βελτιωθούν κάποιοι δρόμοι. Να δοθούν σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Τελοσπάντων να γίνει κάτι χρήσιμο. Όχι για να έχει ένα τεράστιο, γρήγορο αυτοκίνητο ένας συνταξιούχος που αποκλείεται ποτέ να πατήσει γκάζι ή να κάμει σεξ στις δερμάτινες του πολυθρόνες.

Πιστεύω, δεν υπάρχει καλύτερο timing (δεν μου έρχεται η λέξη στα ελληνικά και βιάζομαι για να το ψάξω) από το να συζητήσουμε και να καταργήσουμε ΤΩΡΑ όλα τα ηλίθια προνόμια που έχουν οι πρώην. Πρώην πρόεδροι, πρώην βουλευτές, πρώην αξιωματούχοι. Προνόμια προκλητικά που απομυζούν την οικονομία.

Είναι καιρός να τελειώνουμε με τους συνταξιούχους. Να τελειώνουμε με τη νοοτροπία ότι αν δεν πεθάνουν, δεν πηγαίνουν σπίτι τους. Να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε. Να σταματήσουμε να τους ανεχόμαστε.