Είναι πιο

Όταν γνώρισα το θείο της ήταν δεν ήταν δύο χρονών. Ένα στρουμπουλό, ατσούμπαλο κοριτσάκι, πολύ ψηλό για την ηλικία του. Για να συνεννοούμαστε ας ονομάσω την ανιψιά μου Λουΐζα.

Σήμερα, η Λουΐζα κοντεύει τα δώδεκα, με βλέπει αφ υψηλού μιας και μου ρίχνει καμπόσα εκατοστά διαφορά και που είσαι ακόμη, μέχρι να φτάσει το τελικό της ύψος και μου έκανε request για friend στο Facebook την οποία και απέρριψα γιατί δεν έχω κανένα λόγο να μοιράζομαι τις μαλακίες που αναρτώ με ένα 12χρονο όσο και να το αγαπώ.

Δεν έχω ιδέα τι στο καλό τα ποτίζουν και μεγαλώνουν τόσο γρήγορα τα παιδιά σήμερα. Και δεν εννοώ πνευματικά είναι λογικό με τόσα ερεθίσματα που έχουν από την τηλεόραση, το ίντερνετ, την κοινωνία να είναι τόσο διαφορετικά, τόσο πιο ανεπτυγμένα από ό,τι ήμασταν εμείς. Εννοώ σωματικά.

Τη βλέπω πολύ συχνά για να πω ότι είναι θέμα χρόνου. Δεν είναι όπως το μικρό Γιωργάκη, για παράδειγμα. Α πόσο έχει μεγαλώσει ο μικρός Γιωργάκης… Και ας πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που έχω να το δει. Αμ τέσσερα χρόνια αυτά, ίδιος θα μείνει ο μικρός Γιωργάκης;

Η μικρομεγάλη μεγαλώνει. Μεγαλώνει και γίνεται μια έφηβη, όχι ιδιαίτερα ιδιόρρυθμη ή ιδιότροπη μπορώ να πω, εκτός και αν οι ορμόνες δεν έπιασαν κορυφή ακόμη. Προς το παρόν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί της.

Πάντως, μου φαίνεται ότι το πρόβλημα με τα μεγαλόσωμα παιδιά είναι πως το σώμα τους δεν συμβαδίζει με τον εγκέφαλό τους. Κάνουν μαλακίες και τους θυμώνεις, ξεχνώντας πως απέναντί σου έχεις ένα τεράστιο παιδί.

Η Λουΐζα ποτέ δεν είχε πρόβλημα κακής συμπεριφοράς, δεν υπήρξε άτακτο παιδί. Το σώμα της κάπως τα έβρισκε με το μυαλό της.

Τις προάλλες τις κοίταζα και τις τέσσερις δύο οι κόρες, δύο οι ανιψιές που μιλούσαν και έπαιζαν χωρισμένες σε δυάδες. Δεν μπορώ να πω, τυχερή η γιαγιά τέσσερεις κορίτσαροι στην κουζίνα της.

Η Λουΐζα γύρισε και με έβλεπε εξονυχιστικά. Οπόταν και είχαμε τον εξής διάλογο:

Μ: Τι είναι ρε, τι με κοιτάς έτσι;

Λ: Μου αρέσει η μπλούζα σου (σημείωση η μπλούζα της φωτογραφίας με τη διαφορά ότι εγώ φορούσα μπλούζα strapless μαύρη από μέσα).

Μ: Σε ευχαριστώ. Κατά λάθος παράγγειλα δύο τις ίδιες, θέλεις να σου φέρω τη μια;

Λ: Ααααα τέλεια. Αλλά εγώ δεν θα τη φορώ με μπλούζα από μέσα, θα της βάλω μαγιό.

Μ: Α;

Λ: Μαγιό. Θα φορώ το μαγιό μου. Φωσφοριζέ. Είναι πιο.

Μ: Πιο;

Λ: Είναι πιο.

Ο διάλογος σταμάτησε εδώ, πριν γίνει πιο…

Για αυτό σας λέω, τι τα ποτίζουν, τι στο καλό γίνεται και τα παιδιά είναι πιο;