Η Αθηνά Ωνάση φαλίρισε

Θα σας μεταφέρω διάλογο μεταξύ της τηλεφωνήτριας και της κοπέλας που κάθεται στην είσοδο. Μην ρωτάτε, γιατί υπάρχουν δύο κοπέλες στην είσοδο στη δουλειά, έτσι γουστάρουμε έτσι κάνουμε.

Βγαίνοντας έξω να κάνουν το τσιγάρο τους, άκουσα τη μια να ωρύεται πόσο ηλίθια είναι η Αθηνά Ωνάση, γιατί άφησε τον άντρα της να της φάει τα λεφτά. Μιλούσε με τόσο θυμό, που στην αρχή σκέφτηκα ότι δεν άκουσα καλά και ότι μάλλον για καμιά ξαδέρφη της επρόκειτο, που ο αχαΐρευτος ο άντρας της, την άφησε απένταρη, στους πέντε δρόμους.

Δεν έκανα λάθος. Την Αθηνά Ωνάση σχολίαζε με βάση ένα θέμα που διάβασε στο Down Town.

Και πραγματικά στεναχωρήθηκα. Όχι για την Αθηνά, σιγά έχει τόσα που όσα και να φάει πάλι καλά θα ζει. Άσε που δικά μου είναι τα λεφτά της για να τα κλαίω ότι τα σπατάλησε;

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Μπορεί κάποιος να έχει οποιαδήποτε πληροφορία θέλει την ώρα που γίνεται. Μπορεί να συνδεθεί με το BBC, με το CERN να βλέπει τι γίνεται βήμα βήμα με τον επιταχυντή, με την Huffington Post, στο Twitter να μαζεύει την καλύτερη και πιο έγκυρη πληροφόρηση.

Μπορεί, επίσης να μιλά με σεισμόπληκτους πέντε λεπτά μετά το σεισμό. Να κανονίσει να του έρθει email μόλις η Αχάπαρη γράψει ανάρτηση με θέμα «μου πέτυχε το κέικ», να βλέπει live τις ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου. Θέλω να πω να είναι μέσα στα γεγονότα, ενώ συμβαίνουν.

Και όμως υπάρχει κόσμος που ενημερώνεται από το Down Town. Δεν το κατηγορώ το περιοδικό, για να ξεκουράζεται  κάποιος ή να περνά ο χρόνος στην τουαλέτα μια χαρά είναι. Αλλά ως εκεί.

Δεν λέω ότι έχουμε του κόσμου τον ελεύθερο χρόνο να διαβάζουμε ό,τι κυκλοφορεί. Κάθε λεπτό ανακοινώνονται πολλά γεγονότα, κάποια έχουν σημασία και κάποια όχι.

Αν υπάρχει κάποιος που λέει θέλω να διαβάσω τούτο και θέλω να διαβάσω και το άλλο είμαι εγώ. Για αυτό και το χρόνο μου και την προσοχή μου δεν τα δίνω όπου τύχει.

Αυτά που διαβάζω, για αυτά που ενημερώνομαι αυτά ξέρω. Με αυτά ζω και με αυτά καθορίζω τη ζωή μου.

Αν διαβάζω μόνο το defense net θα τρέξω να κατεβάσω το G3 από την κρυψώνα γιατί θα πειστώ ότι πάμε για πόλεμο, αύριο κιόλας. Αν διαβάζω μόνο το Down Town θα αγωνιώ πως τα καταφέρνει η Μενεγάκη, «εργαζόμενη με τρία παιδιά» ξεχνώντας πως οι περισσότερες γυναίκες έχουν παιδιά και δουλειά και δεν έχουν και τρεις τέσσερις νταντάδες όπως η εν λόγω τηλεπερσόνα. Αν διαβάζω μόνο το ιρανικό πρακτορείο θα είμαι σίγουρη πως οι Εβραίοι φταίνε για όλα. Απλά τα πράγματα.

Όπως λέει και η λαϊκή σοφία με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.

Να σας δώσω παράδειγμα τη μάνα μου. Σχεδόν κάθε μέρα διαβάζει εφημερίδα. Βλέπει και το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση το βράδυ. Ακούει επίσης ραδιοφωνικά δελτία και άλλες εκπομπές. Μπορεί να μην ένα γεγονός την ώρα που γίνεται αλλά την επομένη θα το ξέρει. Περιορισμένη ενημέρωση μεν, χωρίς φανφάρες δε. Ξέρει ότι δόθηκε πόρισμα στην οικονομία, δεν ξέρει ότι η Ναταλία Γερμανού βγαίνει με ένα 25χρονο…

Δεν γίνεται να μην ενημερωνόμαστε σωστά. Για το δικό μας καλό. Ένα απλό παράδειγμα. Από τον περασμένο Δεκέμβριο ξένα και κυπριακά ενημέρωσης ήταν γεμάτα δηλώσεις αξιωματούχων ότι θα γίνει κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο. Ποιος τους έδινε σημασία. Τον Μάρτιο πέσαμε όλοι από τα σύννεφα και τρέξαμε να φάμε όσους έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό.

Ειδικά στις μέρες μας, που δεν χρειάζεται να τρέξεις να βρεις ενημέρωση. Έρχεται και σε βρίσκει αυτή. Στον υπολογιστή, στο κινητό παντού. Μια ρύθμιση είναι. Και τελείωσε το θέμα.