Πρόσωπα και προσωπεία

 Πολλές φορές ακούω να μιλούν για κάποιον και να καταλήγουν «δεν περίμενα να ακούσω τέτοιο πράμα» ή «δεν πιστεύω ότι έκανε τέτοιο πράμα».

Στη θέση του τέτοιου πράματος βάλτε ότι θέλετε. Από το ότι πλάκωνε την οικογένεια του στο ξύλο, το ότι παρενεχλούσε σεξουαλικά την κόρη του, ότι κεράτωσε τον άντρα της, ότι έφαγαν τις οικονομίες τους σε ένα ταξίδι στη Λατινική Αμερική, ότι έγινε λεσβία μέχρι το πήγε στην Ινδία και τα έμπλεξε με ένα γκούρου του σεξ.

Και αρχίζει ένας μονόλογος μα είναι καλή κοπέλα, μα είναι καλός άντρας, ήταν ήσυχος, αγαπούσε τα παιδιά του (τα ίδια παιδιά που τα πλάκωνε στο ξύλο), είχε μάτια μόνο για τον άντρα της (τον ίδιο άντρα που κεράτωνε ασύστολα).

Seriously people. Υπάρχει κανένας δολοφόνος, βιαστής, σαδιστής, που να το γράφει πάνω στο μέτωπο του; Ή με το που να συστήνεται να λέει για σας είμαι η Μαρία και σκοπός μου είναι να σφάξω τον άντρα μου και όλο του το σόι;

Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι κρύβει ο άλλος μέσα του. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει πόση μαυρίλα, κουβαλάει στην ψυχή του, για τι είναι ικανός να κάνει και μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Όλοι φορούμε ένα προσωπείο ευγένειας, χαμόγελου και κρύβουμε από κάτω πολύ σκάρτο υλικό.

Λέγοντας για το τι κρύβουμε μέσα μας θυμήθηκα ένα ιρακινό που σπουδάζαμε μαζί στο master. Κάτω των 25 οι περισσότεροι, αυτός πλησίαζε τα 40. Δεν τον έλεγες και κολλητό αλλά ήταν μέσα στις συζητήσεις, σε καμιά μπύρα, σε κανένα σινεμά. Χάσμα γενεών υπήρχε, αλλά εντάξει, καλά περνούσαμε. Έβγαζε χιούμορ, ήταν ευγενικός και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει όποιον είχε ανάγκη.

Ένα βράδυ κάτσαμε καμπόση παρέα και πίναμε. Τέτοια εποχή ήταν. Ήρθε και ο τυπάς, έγραψε το Κοράνι στα τέτοια του και έπινε μαζί μας. Ύστερα από κανένα δίωρο άνοιξε η γλώσσα του. Μας εξομολογήθηκε ότι στον πόλεμο Ιράκ –Ιράν ήταν στρατιωτικός με γαλόνια, μάλιστα.

Και μας διηγήθηκε ιστορίες από το στρατό. Σε μια μάχη, αρκετά άγρια κιόλας βρέθηκαν πολύ κοντά με τους αντιπάλους τους. Οπόταν ως ανώτερος έπρεπε να καθοδηγήσει τους υπόλοιπους. Τους έδωσε λοιπόν εντολή να μην αφήσουν ρουθούνι. «And I said to them kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiill them all. And they killed them all. No alive. It was nice».

Έπεσαν και άλλες αποκαλύψεις για σκοτωμούς, θανάτους και εν ψυχρώ εκτελέσεις.

Μείναμε με ανοικτό το στόμα να τον ακούμε. Ήταν από τις τελευταίες φορές που τον είδαμε. Στη συνέχεια, μάθαμε ότι έπαθε κατάθλιψη, ότι πήγε να μαχαιρώσει ένα από τους συγκάτοικους του και ότι πήγε πίσω στο Ιράκ.

Για αυτό μην παίρνετε τίποτα και κανένα ως δεδομένο. Τίποτα και κανένας δεν είναι όπως φαίνεται. Όπως και ο συμφοιτητής μου ο κάθε δολοφόνος, παρανοϊκός, βιαστής μπορεί να δείχνει άγγελος και να κρύβει ένα διάβολο μέσα του.

Αν ήταν να γράφει στο μέτωπο μας, τι σόι άνθρωποι είμαστε θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα για όλους μας. Για την αστυνομία, για τα δικαστήρια, για τους εργοδότες, για τον απλό τον κόσμο.

Ο καθένας μπορεί να κρύβει ο,τιδήποτε μέσα του. Να μου πεις πιστεύεις ότι ο Μοτορτζής είναι κατά βάθος δολοφόνος; Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα πω έπεσα από τα σύννεφα. Θα πω όλοι είμαστε ικανοί για όλα.