5 + 3 + 3

Πως περάσατε τα Χριστούγεννα;

Εμείς μια χαρά τα πήγαμε. Είδαμε την οικογένεια, ναι ναι την οικογένεια που βλέπουμε ολόχρονα αλλά επειδή τους αγαπούμε είναι εντάξει, φάγαμε ωραία γλυκά, ειδικά το crumble της θείας του Μοτορτζή με τα αχλάδια και τα μούρα, το σκέφτομαι και γεμίζει το στόμα μου σάλια, ξεκουραστήκαμε, κοιμηθήκαμε. 

Επίσης... Πήγαμε στις Πρώτες Βοήθειες.

Ομολογώ ήταν ο τελευταίος τόπος που περίμενα να βρεθώ, ειδικά τέτοια μέρα. Αλλά έχοντας ένα παιδάκι που έκανε συνήθεια το να πέφτει κάτω και να χρειάζεται ράψιμο, δεν ήταν και εντελώς απρόσμενο.

Έτσι, την ώρα που οι άντρες έψηναν τη σούβλα και οι γυναίκες ετοίμαζαν τα φαγητά, χμμμ εδώ να πω ότι εγώ ήμουν μπροστά από το τζάκι και έψηνα κάστανα, έγινε σαματάς. Η κόρη Β έπεσε κάτω και χτύπησε. Για μερικά δευτερόλεπτα συνέχισα με τα κάστανα. Αν ήταν να διακόπτω κάθε φορά που χτυπά, δεν θα τέλειωνα καμιά δουλειά.

Πήγα να δω τι έπαθε. Περιττό να σας πω ότι ήταν γεμάτη αίματα. Έκλαιγε, ούρλιαζε είναι η σωστή λέξη και ο Μοτορζής κρατούσε το κεφάλι της. Έπαιζε κυνηγητό, έτρεχε, έπεσε κάτω και προσγειώθηκε πάνω σε μια πέτρα. Χωρίς να κτυπήσει ούτε τα χέρια της ούτε τα πόδια της.

Ταλέντο το παιδί μου, στο να κτυπά το κεφάλι του σας λέω. Τελειοποίησε το πέσιμό, του, ώστε να κτυπά μόνο στο κεφάλι, πλέον.

Η οικογένεια ευτυχώς δεν πανικοβλήθηκε. Ας μην ήταν το μαγείρεμα και σας έλεγα εγώ, ευτυχώς γλυτώσαμε από καμπόσες υστερίες.

Με το Μοτορτζή ήμασταν σίγουρη ότι το ράψιμο δεν θα το γλυτώναμε. Πάνω στο μέτωπο της δέσποζε μια τρύπα, αρκετά βαθιά θα έλεγα. Της βάλαμε τσιρότα και γάζες ευτυχώς το αίμα σταμάτησε σύντομα να τρέχει.

Μαγειρέψαμε, φάγαμε, φάγαμε και δεύτερη δόση από το γλυκό της θείας, μαζέψαμε τα πράγματα μας και πήγαμε στις Πρώτες Βοήθειες. Cool, πολύ άνετοι. Άλλωστε, μετρά η πείρα. Ήταν η τέταρτη μας επίσκεψη. Πέντε ραφές, την πρώτη φορά, τρεις τη δεύτερη, ένα ράγισμα στο χέρι στο ενδιάμεσο και τρεις την τελευταία. Ακολουθεί φωτογραφία.

Ήμουν μαζί της όταν την έραβαν, αυτή τη φορά δεν μου ήρθε σκοτοδίνη, μια χαρά τα πήγα. Έβλεπα τη γιατρό να ράβει το παιδάκι μου και ήμουν μια χαρά. Μην σας πω ότι σκέφτομαι ότι την επόμενη φορά, μπορώ να τη ράψω μόνη μου…

Της έκαναν ακτινογραφίες, βεβαιώθηκαν ότι είναι μια χαρά και πήγαμε σπίτι μας. Η μικρή έπαιζε με τις ώρες με την αδερφή της, είδαμε την Πεντάμορφη και το Τέρας και πήγαμε για ύπνο, χαρούμενοι για την όμορφη μέρα που είχαμε.

Και εδώ να πω ότι τελευταία ακούω πολλά παράπονα από το Γενικό Νοσοκομείο. Εγώ τους ευχαριστώ γιατί όχι μόνο περιποιήθηκαν το παιδάκι μου, αλλά έκαναν και περισσότερα από όσα έπρεπε. Και η γιατρός και οι νοσοκόμοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να είναι καλά.