Friday 27 December 2013

5 + 3 + 3



Πως περάσατε τα Χριστούγεννα;

Εμείς μια χαρά τα πήγαμε. Είδαμε την οικογένεια, ναι ναι την οικογένεια που βλέπουμε ολόχρονα αλλά επειδή τους αγαπούμε είναι εντάξει, φάγαμε ωραία γλυκά, ειδικά το crumble της θείας του Μοτορτζή με τα αχλάδια και τα μούρα, το σκέφτομαι και γεμίζει το στόμα μου σάλια, ξεκουραστήκαμε, κοιμηθήκαμε. 

Επίσης... Πήγαμε στις Πρώτες Βοήθειες.

Ομολογώ ήταν ο τελευταίος τόπος που περίμενα να βρεθώ, ειδικά τέτοια μέρα. Αλλά έχοντας ένα παιδάκι που έκανε συνήθεια το να πέφτει κάτω και να χρειάζεται ράψιμο, δεν ήταν και εντελώς απρόσμενο.

Έτσι, την ώρα που οι άντρες έψηναν τη σούβλα και οι γυναίκες ετοίμαζαν τα φαγητά, χμμμ εδώ να πω ότι εγώ ήμουν μπροστά από το τζάκι και έψηνα κάστανα, έγινε σαματάς. Η κόρη Β έπεσε κάτω και χτύπησε. Για μερικά δευτερόλεπτα συνέχισα με τα κάστανα. Αν ήταν να διακόπτω κάθε φορά που χτυπά, δεν θα τέλειωνα καμιά δουλειά.

Πήγα να δω τι έπαθε. Περιττό να σας πω ότι ήταν γεμάτη αίματα. Έκλαιγε, ούρλιαζε είναι η σωστή λέξη και ο Μοτορζής κρατούσε το κεφάλι της. Έπαιζε κυνηγητό, έτρεχε, έπεσε κάτω και προσγειώθηκε πάνω σε μια πέτρα. Χωρίς να κτυπήσει ούτε τα χέρια της ούτε τα πόδια της.

Ταλέντο το παιδί μου, στο να κτυπά το κεφάλι του σας λέω. Τελειοποίησε το πέσιμό, του, ώστε να κτυπά μόνο στο κεφάλι, πλέον.

Η οικογένεια ευτυχώς δεν πανικοβλήθηκε. Ας μην ήταν το μαγείρεμα και σας έλεγα εγώ, ευτυχώς γλυτώσαμε από καμπόσες υστερίες.

Με το Μοτορτζή ήμασταν σίγουρη ότι το ράψιμο δεν θα το γλυτώναμε. Πάνω στο μέτωπο της δέσποζε μια τρύπα, αρκετά βαθιά θα έλεγα. Της βάλαμε τσιρότα και γάζες ευτυχώς το αίμα σταμάτησε σύντομα να τρέχει.

Μαγειρέψαμε, φάγαμε, φάγαμε και δεύτερη δόση από το γλυκό της θείας, μαζέψαμε τα πράγματα μας και πήγαμε στις Πρώτες Βοήθειες. Cool, πολύ άνετοι. Άλλωστε, μετρά η πείρα. Ήταν η τέταρτη μας επίσκεψη. Πέντε ραφές, την πρώτη φορά, τρεις τη δεύτερη, ένα ράγισμα στο χέρι στο ενδιάμεσο και τρεις την τελευταία. Ακολουθεί φωτογραφία.




Ήμουν μαζί της όταν την έραβαν, αυτή τη φορά δεν μου ήρθε σκοτοδίνη, μια χαρά τα πήγα. Έβλεπα τη γιατρό να ράβει το παιδάκι μου και ήμουν μια χαρά. Μην σας πω ότι σκέφτομαι ότι την επόμενη φορά, μπορώ να τη ράψω μόνη μου…

Της έκαναν ακτινογραφίες, βεβαιώθηκαν ότι είναι μια χαρά και πήγαμε σπίτι μας. Η μικρή έπαιζε με τις ώρες με την αδερφή της, είδαμε την Πεντάμορφη και το Τέρας και πήγαμε για ύπνο, χαρούμενοι για την όμορφη μέρα που είχαμε.


Και εδώ να πω ότι τελευταία ακούω πολλά παράπονα από το Γενικό Νοσοκομείο. Εγώ τους ευχαριστώ γιατί όχι μόνο περιποιήθηκαν το παιδάκι μου, αλλά έκαναν και περισσότερα από όσα έπρεπε. Και η γιατρός και οι νοσοκόμοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να είναι καλά.

14 comments:

  1. Απαναγία κράτω το κεφάλι μου. Μάνα μου το μωρό... Πως τα καταφέρνει απορώ!

    Μα τι κουλ που είσαι πράγματι, έφαγες και τη δεύτερη σου δόση, μια χάρα!

    ReplyDelete
  2. ....μα εσάστηκεν ο μπλόγκερ σου;;;;

    ReplyDelete
  3. Μάνα είσαι τέλεια κουλ όμως α?? Φτάνει που το μωρό εν καλά τζιαι ούλλα τα άλλα εν πελλάρες. Χρόνια σας Πολλά κορούδες

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νομίζω εσυνήθησα Αμαδρυάδα. άτε την πρώτη φορά να πανικοβληθώ, άτε τη δεύτερη. την τέταρτη είναι ρουτίνα. Χρόνια σου πολλά.

      Delete
  4. Η κουμέρα με είπε αναίσθητη. Νομίζω προτιμώ το cool :).

    Περιμένω συνταγή από θεία, αν τη δώσει θα τη μοιραστώ με τες φίλες μου που κάμνουν γλυκά, όταν το φτιάξουν να με καλέσουν να φάω.

    Βρήκα κόλπο με τον μπλόγκερ. Μόλις γράψω ένα ποστ κάμνω save ένα άλλο. Το έχω στα drafts α παναγία μου έγινα Ινβίκτους, και μόλις το ποστάρω παρουσιάζεται.

    ReplyDelete
  5. Καλημέρα! Χρόνια πολλα! Με υγεία και χαρα!
    περαστικα για τη μικρουλα και χαρηκα με τη διακωμωδηση!
    χρειαζεται στα δυσκολα!
    φιλακια πολλα!

    ReplyDelete
  6. Χαίρομαι για τα καλά σχόλια για το γενικό νοσοκομείο, γιατί συνήθως μόνο τα κακά λέμε. Όλα καλά αντιλαμβάνομαι, άρα άτε, καλό υπόλοιπο και καλή σας χρονιά οικογενειακώς!

    ReplyDelete
  7. Περαστικά... χαίρομαι που είσαι ευχααριστημένη με το Γενικό Νοσοκομείο. ¨ενα μικρό tip, αν επιτρέπεται. Αν ξανατύχει (πτου πτου πτου) προτιμάτε το κόλλημα και λοχι το ράψιμο. Εν αφήνει σημάδια

    ReplyDelete
  8. Εκφράσου η ζωή δεν είναι για να την παίρνουμε στα σοβαρά ακόμη και στα δύσκολα. Φιλιά και σε σένα

    Μοonlight το καλό πρέπει να λέγεται. Αν και οι άνθρωποι δούλευαν τέτοια μέρα και θα μπορούσαν να γκρινιάζουν ήταν πολύ καλοί.

    Σαμαρίτισσα όλη η Κίνα να μας φτύσει δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάμε ξανά. Το κόλλημα το σκεφτήκαμε αλλά είναι σε σημείο που θα μπορούσε εύκολα να ανοίξει ξανά. όσο για τα σημάδια όπως λέει μια φίλη μου, όσο περισσότερα τόσο μεγαλύτερη θα είναι η έκπτωση :))

    ReplyDelete
  9. Δεν είναι σημάδια είνσο ενα πρωτοποριακό στόλισμα στο μμέτωπο.

    ReplyDelete
  10. Χρόνια σας πολλά Μάνα!!! Είδες η πεπειραμένη Μάνα; As Cool as it gets!!! Εμείς ένα πυρετούλη δέκατα είχαμε και μια ψιλοαναστάτωση να την πω... υπήρξε!! Καλή συνέχεια και καλή Χρονιά!!!

    ReplyDelete
  11. Τι να πω?Περαστικα τζιαι Χρονια Πολλα!

    ReplyDelete
  12. Σιδερένιο βρε!
    Και χρόνια πολλά και καλές (υπόλοιπες) γιορτές και μπράβο για τον κυριλέ τρόπο που αντιμετωπίζετε τα έκτακτα. Σε φιλώ γλυκά Μάνα μου!

    ReplyDelete
  13. Kαλή Χρονιά,Υγεία,Δημιουργία,Χαρά....όλα διαρκείας :)

    ReplyDelete