Μα παντρεύτηκαν όλες;

Καφές την Κυριακή στο σπίτι της τρίτεκνης με καλεσμένη ακόμα μια φίλη μας. Ας την ονομάσουμε Αλίκη. Θα γελούσε πάντως, αν ήξερε τι όνομα της έδωσα. Παρέα από το λύκειο και όμως συνεχίζουμε. Μπόλικη κουβέντα, γέλια και να περνούμε από το ένα θέμα στο άλλο με την ίδια ταχύτητα που καταβροχθίζαμε ένα νοστιμότατο κέικ σοκολάτας.

Ξαφνικά η Αλίκη σταματά, της ήρθε αναλαμπή και ανακοινώνει πως κάτι θυμήθηκε και θέλει να μας το πει. Εδώ να πω, πως άνθρωπο με χειρότερο μνήμη δεν έχω ξαναδεί. Τι αλτσχάιμερ, τι άνοια. Και όλα αυτά από την εποχή του λυκείου.

Πήγε που λέτε προχτές η Αλίκη να πληρώσει κάτι λογαριασμούς. Στην τράπεζα συναντήθηκε με μια άλλη συμμαθήτρια μας. Η οποία φυσικά την αναγνώρισε αμέσως, ενώ η Αλίκη πέρασε καμπόση ώρα να καταλάβει με ποια μιλούσε.

Ακολούθησε ο εξής διάλογος μετά τα τι κάνεις και πως είσαι και δεν άλλαξες καθόλου, yeah right.

Α: η Αλίκη, Σ: η παλιά συμμαθήτρια.

Σ: Δεν κατάφερα να πάω στο reunion (σημειώστε ότι φέτος το καλοκαίρι γιορτάσαμε τα 20χρονα της αποφοίτησης, εγώ δεν πήγα). Ήταν καλά;

Α: Ναι περάσαμε ωραία, είχε πλάκα να δούμε τους παλιούς συμμαθητές.

Σ: Έμαθες αν παντρεύτηκαν όλες οι συμμαθήτριες μας;

Α: Τι πράμα;

Σ: Παντρεύτηκαν όλες οι συμμαθήτριες μας;

Α: Ε, ε, ε δεν θυμάμαι. Ε, ε, ε, νομίζω πως ναι.

Σ: Μα παντρεύτηκαν όλες, είσαι σίγουρη;

Α: E, ε, ε, ε. Ναι παντρεύτηκαν όλες. (Εννοείται πως δεν θυμόταν στην τύχη το έριξε).

Σ: Μα παντρεύτηκαν όλες ακόμη και η Μάνα;

Α: Παντρεύτηκε η Μάνα, έχει και δύο κοριτσάκια.

Σ: Ποιον παντρεύτηκε, τι δουλειά κάνει, πότε παντρεύτηκε;

Και εδώ κάπου ο διάλογος τέλειωσε, γιατί η φίλη μου καλά καλά δεν θυμάται τι δουλειά κάνω εγώ, σιγά μην έχει εγκεφαλικά κύτταρα για την επαγγελματική αποκατάσταση του Μοτορτζή.

Το λοιπόν λατρεμένοι συμπλόγκερς και αναγνώστες. Έχω έντονο προβληματισμό γιατί η συμμαθήτρια δεν με θεωρούσε ικανή να παντρευτώ. Γιατί από όλη την τάξη ήμουν το τελευταίο άτομο που περίμενε να χορέψω το χορό του Ησάια. 

Εντάξει, λίγο τα φρύδια μου ήθελαν φτιάξιμο τω καιρώ εκείνω, αλλά και ποιας δεν ήθελαν, παρόλα αυτά ήμουν ευπαρουσίαστη. Δεν με έκανες μοντέλο για καλλιστεία (εξαιρείται το ανεκδιήγητο Feel Funtastic), αλλά μια χαρά ήμουν. Δύο κιλά πιο κάτω από ότι είμαι τώρα και δυο νούμερα σουτιέν πιο πάνω. Απαρατήρητη δεν περνούσα.

Όπως επίσης δεν περνούσα ούτε για λεσβία.

Παρέα με αγόρια έκανα. Μάλιστα οι περισσότεροι φίλοι μου αγόρια ήταν. Άρα είχα κύκλο γύρω μου.

Ήμουν χαρούμενη, δυναμική και περνούσε το δικό μου. Και έλεγα ότι θέλω να σπουδάσω και να βρω μια δουλειά που να μου αρέσει. Λες να θεώρησε ότι ήμουν μια career woman to be; Αμφιβάλλω. Ήμασταν όλοι στην κοσμάρα μας εκείνη την εποχή, τέτοιες σκέψεις δεν κάναμε.

Επομένως τι ήταν αυτό που την έκανε να πιστεύει πως δεν θα μπορούσα να παντρευτώ; 

Και μην μου πεις γιατί ασχολούμαι. Δεν είναι δα και ότι το έριξα στην περισυλλογή. Αλλά βρες μου ένα άνθρωπο που να του λένε κάτι για την εικόνα που έχουν για αυτόν οι άλλοι και να μην τσιμπά.

Τσίμπησα.

Και θα ήθελα να μάθω γιατί πίστευε ότι δεν θα παντρευόμουν. 

Και ας μπούμε στο κλίμα εκείνης της εποχής ακούγοντας ένα τραγούδι του τζαιρού μου. 

Και ακόμη ένα.