Χριστουγεννιάτικες γιορτές άλλοτε και τώρα

Την περασμένη Τετάρτη μέσα στον ψόφο και την παγωνιά πήγαμε να καμαρώσουμε την κόρη Α στη χριστουγεννιάτικη της γιορτή. Ήταν ζωάκι, πράγμα που δεν την ενθουσίασε ιδιαιτέρως, γιατί ζωάκια μπήκαν οι πιο κοντοί της τάξης, και η ίδια πίστευε πως είναι μετριοκοντή άρα έπρεπε να είναι χιονάνθρωπος.

Αυτή την Τετάρτη θα πάμε να καμαρώσουμε την κόρη Β, που θα είναι άγγελος. Τι πιο στερεότυπο από το να μπαίνει άγγελος ένα ξανθό κοριτσάκι; Καμία πρωτοτύπια.

Πρόσεξα, λοιπόν, ότι το concept των σχολικών γιορτών συνεχώς αλλάζει. Εναρμονίζεται με την εποχή του. 

Εξηγούμαι. Θυμάμαι τις γιορτές που κάναμε όταν ήμουν εγώ δημοτικό. Ίσως να φταίει το ότι πήγαινα σε δημοτικό που βρισκόταν σε προσφυγικό συνοικισμό, ίσως πάλι η τουρκική εισβολή ήταν αρκετά πρόσφατη.

Έτσι πλάι στη φάτνη, στους αγγέλους και στα ζωάκια, γιατί τα ζωάκια είναι must σε μια χριστουγεννιάτικη γιορτή, υπήρχε ΠΑΝΤΑ η μαυροφορεμένη Κύπρος, που περίμενε ανάσταση. Κάτι που θα ταίριαζε γάντι σε μια γιορτή για το Πάσχα, αλλά επειδή το Πάσχα γιορτές δεν κάνουμε, έπρεπε να χωρέσει στα Χριστούγεννα.

Κάποιες φορές η μαυροφορεμένη Κύπρος είχε δίπλα της χωριά που τώρα είναι κατεχόμενα, μάνες αγνοουμένων και γενικά σκηνές από την εισβολή. Έπεφτε κλάμα και οδυρμός για την πατρίδα που χάθηκε, αλλά στο τέλος όλα καλά.

Μαζί με το Χριστό που γεννιόταν, υπήρχε η ελπίδα ότι η Κύπρος θα δει ξανά χαρά και ότι θα ελευθερωθεί. Έφτασα να έχω κόρη στην ηλικία που ήμουν όταν συμμετείχα σε αυτές τις γιορτές και το Κυπριακό δεν έχει λυθεί ακόμη.

Οι στολές ήταν από φόδρες και τα σκηνικά ζωγραφισμένα σε χαρτόνια.

Τραγουδούσαμε τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και το έλατο. Άντε το πολύ πολύ και το Μικρό Τυμπανιστή. Και στο τέλος μαζί με τα Χρόνια Πολλά υπήρχε και η ευχή Ελευθερία στην Κύπρο μας.

Μετέπειτα, οι γιορτές έγιναν πιο glamour. Η ιδέα της εισβολής άρχισε να ξεφτίζει, άλλωστε ήταν οι εποχές της ευμάρειας. Η μαυροφορεμένη Κύπρος έδωσε τη θέση της στην Πριγκίπισσα των πάγων, στο παιδάκι που ήθελε να πάρει πολλά δώρα, στα Χριστούγεννα σε όλη την Ευρώπη.

Οι στολές νοικιασμένες και φαντασμαγορικές. Το τι φτερό, το τι glitter έπεφτε, άστα να πάνε. Σκηνικά που να παραπέμπουν σε αληθινά, στο πυρ το εξώτερον στάλθηκαν τα χάρτινα.

Η χορωδία τραγουδούσε το Feliz Navidad, το Jingle Bells και Santa Claus is coming to town. Οι ευχές ήταν για Χρόνια Πολλά και καλό ταξίδι γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσει κάποιος Κύπρος. Ένα Λονδίνο, μια Βιέννη ήταν ό,τι έπρεπε.

Και φτάνουμε στις σχολικές γιορτές εν μέσω οικονομικής κρίσης. Το μήνυμα των γιορτών των τελευταίων χρόνων είναι ένα: Βοηθάτε τους συνανθρώπους σας. Όλοι μικροί μεγάλοι, ζώα, αστέρια, άγγελοι, Χριστός, Παναγία και Ιωσήφ, μάγοι εργάζονται με ένα μοναδικό σκοπό. Να προσφέρουν αγάπη και να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη. Ας σκορπίσουμε τον πόνο μακριά είναι η ατάκα, που πέφτει κάθε πέντε λεπτά.

Εδώ να σας πω ότι υποπτεύομαι μια παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας. Η ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη, κανονικά είναι έργο του κράτους, αλλά επειδή το κράτος λεφτά δεν έχει, σου λέω ας τους κάτσω πάνω στα αυτιά, μπας και το κάνουν άλλοι.

Και φυσικά γυρίσαμε στις στολές του ό,τι έχει το κάθε σχολείο φορεί, για νοίκι ούτε λόγος να γίνεται, με αποτέλεσμα να βλέπεις ένα παιδάκι δεντράκι να φορεί γκρίζο παντελόνι και από πάνω να είναι τυλιγμένο πράσινες φόδρες.

Όσο για τα τραγούδια δεν γίνεται να μην ακουστούν τα κάλαντα στα κυπριακά και ο,τιδήποτε άλλο παραδοσιακό τραγούδι υπάρχει. Καταλήγουμε με τις ευχές Χρόνια Πολλά και δύναμη σε όλους μας.

Αν με το καλό βγούμε από αυτή την κρίση, θυμίστε με να σας κάνω μια περιγραφή, πως θα είναι σχολικές χριστουγεννιάτικες γιορτές. Ένα στοίχημα όμως θα το έπαιζα ότι θα μιλούμε για τα άσχημα χρόνια που αφήσαμε πίσω μας και ότι τάχα μου βάλαμε μυαλό και μάθαμε. Οι στολές θα είναι νοικιασμένες φυσικά και η χορωδία θα τραγουδά το All I want for Christmas it's you...