Wednesday 8 January 2014

Εύκολα και δύσκολα παιδιά



Μπορεί και να είναι η ιδέα μου, μπορεί και να μην είναι. Αλλά μήπως τώρα τελευταία έχουν πολλαπλασιαστεί οι γονείς, που συνεχώς παραπονιούνται για τα παιδιά τους;

Διαπιστώνω πως έχω κουραστεί να ακούω συζητήσεις μεταξύ γονιών που όλο παραπονιούνται. Δηλώνουν συνεχώς κουρασμένοι και απηυδισμένοι από τα παιδιά τους.

Λένε συνέχεια για τα βλαστάρια τους, που δεν τρώνε το φαγητό τους, δεν κοιμούνται, δεν κάθονται φρόνιμα, δεν διαβάζουν τα μαθήματά τους, είναι υπερκινητικά, πειράζουν τα αδέρφια τους, δεν είναι δημιουργικά, δεν, δεν, δεν…

ΒΟΥΝΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ.

Έχω να δηλώσω κάτι. Τέλειο παιδί δεν υπάρχει. Εξαιρούνται τα Γερμανάκια που από πειθαρχία σκίζουν. Αλλά και αυτά έχουν τα δικά τους θέματα, μην νομίζετε.

Το κάθε παιδί είναι εύκολο σε κάτι, δύσκολο σε κάτι άλλο. Παιδί που να είναι δύσκολο σε όλα δεν υπάρχει. Αν κοιμάται με ευκολία, ίσως να κάνει ιδιοτροπίες στο φαί. Αν δυσκολεύεται στο σχολείο, ίσως να είναι φρόνιμο και ευγενικό. Αν θέλει συνέχει να παίζει και σας βγάζει την πίστη να τρέχετε από πίσω του, ίσως είναι υπάκουο και δεν χρειάζεται να λέτε δέκα φορές το ίδιο πράμα.

Η κόρη Α δεν της αρέσει να κοιμάται, μας δυσκολεύει στο φαί, συνεχώς είναι σε κίνηση και θέλει πάντα να κάνει κάτι. Διαβάζει όμως μόνη της, κάνει μπάνιο μόνη της, θέλει να είναι ανεξάρτητη και είναι το πιο καλόβολο παιδί στον κόσμο. Η κόρη Β τρώει εύκολα, κοιμάται εύκολα, είναι υπάκουη αλλά είναι γκρινιάρα και ιδιότροπη. Ευτυχώς όσο μεγαλώνει στρώνει η κατάσταση αλλά είναι φορές που θέλεις να την πνίξεις με τις ιδιοτροπίες που κάνει.

Για αυτό και θυμώνω με τις υπερβολές. Με γονείς που νομίζουν πως το να έχεις παιδιά είναι όπως το να έχεις iPad. Όποτε κουραστείς ή βαρεθείς ή θέλεις να κυκλοφορήσεις το σβήνεις, το αφήνεις σε μια γωνιά και κάνεις τη δουλειά σου. Εμ, δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Δεν λέω να φτάνουμε στο άλλο άκρο, όπου το μόνο που κάνουμε είναι να ασχολούμαστε με τα παιδιά μας. Το αντίθετο, ίσως μάλιστα η υπερβολική προσοχή και ενασχόληση με τα παιδιά μας να είναι χειρότερα από την αδιαφορία. Αλλά, όπως και να το κάνουμε το να είσαι γονιός σημαίνει να αφιερώνεις χρόνο, σημασία και διάθεση. Και για αυτό φυσικό είναι και να κουραζόμαστε.

Κούραση όμως δεν σημαίνει να είμαστε με το παράπονο στο στόμα. Να καταντούμε οι κουβέντες μας με τους άλλους γονείς να είναι ένας άτυπος διαγωνισμός ποιος έχει το πιο δύσκολο παιδί, άρα είναι και πιο κουρασμένος.

Επιπλέον, τα βλαστάρια μας έχουν αισθητήρες ακριβείας. Μόλις αντιληφθούν πως κάτι μας εκνευρίζει, θα το κάνουν ακριβώς για να μας σπάσουν τα νεύρα μας. Ο γιος μας φίλη μου, κατάλαβε πως η μάνα του θυμώνει όταν κάθονται να διαβάσουν και αυτός βλέπει έξω από το παράθυρο. Θέλετε να σας πω πόσο συχνά το κάνει αυτό; Πολύ συχνά. Επομένως, αν παραπονιόμαστε για κάτι, θα το κάνουν να στραφεί εναντίον μας. Με μαθηματική ακρίβεια.

11 comments:

  1. Είνα τούτο που λέμε ότι άμα τα ταμπελώσεις αρνητικά τα παιδιά 2 και 3 και βάλε φορές, υιοθετούν το ταμπέλωμα και πάνε.
    Από την άλλη όσες φορές και να πω της μιας μου κόρης με θετικό τρόπο "μα τι υπάκουη που είσαι σήμερα, μπράβο" δεν το βλέπω να κρατά και την επόμενη μέρα... ;)

    ReplyDelete
  2. Τα μωρά ένει όπως εμάς τους μεγάλους, με τα καλά μας τζαι τα κακά μας. Ούτε εμείς είμαστεν τέλειοι!

    ReplyDelete
  3. Με το που είσαι αρκετά ώριμος (κχχχμμ κχχμμμ) πρέπει να δέχεσαι και τα καλά του μωρού σου και τα κακά. Όπως γκρινιάζεις εσύ έτσι θα γκρινιάξουν τζιαι τζίνα. If u don't like that, τότε να το εσκέφτεσουν ΠΡΙΝ να γίνεις γονιός.

    Πολλά καλά που τα λαλείς Μάνα.

    ReplyDelete
  4. Θα συμφωνήσω 100% και ιδιαίτερα στο "όπως και να το κάνουμε το να είσαι γονιός σημαίνει να αφιερώνεις χρόνο, σημασία και διάθεση". Ακόμα εν το καταλάβαμεν ακόμα δυστυχώς στην Κύπρο. ΧΡΟΝΟΣ!!!! Ότι πιο σημαντικό για τα μωρά. Και χωρίς παράπονο. Αν εν να περνάς χρόνο με το μωρό αλλά να μουρμουράς παρέτα!!! Ή καλύτερα μεν κάμεις κοπελλούιν!!!

    ReplyDelete
  5. Έχοντας επίγνωση ότι απέχω από το πρότυπο μαμάς,
    λυπάμαι όταν ακούω γονείς να παραπονιούνται συνεχώς για τα παιδιά τους.
    Οι αισθητήρες ακριβείας που ανέφερες, κάνουν αυτά τα παιδιά να αισθάνονται μη αποδεκτά.
    Ότι χειρότερο!

    ReplyDelete
  6. "το να είσαι γονιός σημαίνει να αφιερώνεις χρόνο, σημασία και διάθεση" αυτό τα λέει όλα.
    Είναι πολύ εύκολο να δίνουμε στο παιδί ένα ipad για να μην μας ζαλίζει αλλά είναι πολύ δύσκολο να μιλάς και να εξηγείς και να είσαι εσύ ο ίδιος πρότυπο για τα παιδιά.

    ReplyDelete
  7. Μάνα συμφωνώ σε όλα. Κάνουν μωρά και εκτός από ότι είθισται να τα ταπελλώνουν με διάφορα παραπονιούνται και στο τέλος. Κάποιοι όντως εν πρέπει να κάμνουν μωρά, όχι γιατί εν θα τα αγαπούν αλλά γιατί δεν μπορούν απλά να τα μεγαλώσουν όπως πρέπει. Γιαυτο ξαναλαλώ το , καλλύτερα να μεν κάμνουν

    ReplyDelete
  8. Εγώ πάλι τα θυμάμαι αλλιώς: γονείς που κάνανε συνεχώς διαφήμιση για τα παιδιά τους: "είναι πολύ έξυπνος, πολύ καλός μαθητής, υπάκουος" κλπ. Οι ανασφάλειες και τα κόμπλεξ των γονέων ποτέ δεν ξέρουμε πως εκδηλώνονται. Πολύ ενδιαφέρον το θέμα σου. Φιλούθκια.

    ReplyDelete
  9. Ε ρε Κολόνα τζαι μια μέρα που κρατά ευχαριστημένη να είσαι.

    Άσπρο τι εννοείς; Εμείς δεν είμαστε τέλειοι χαχαχαχα;

    Λουκρεζία υπάρχει τζαι κόσμος που ΔΕΝ σκέφτεται ΠΡΙΝ κάμει κοπελούθκια. Νομίζουν ότι είναι αξεσουάρ που πρέπει να έχουν.

    Mademoiselle Στεναχωριέμαι πολύ να βλέπω μωρά που δεν έχουν τη σημασία που πρέπει που τους γονιούς τους. Και όχι περιπτώσεις του στιλ πρέπει να δουλέψω ο εργοδότης μου εφόρτωσε μου έξτρα ώρες, αλλά δυστυχώς κόσμος με άνεση χρόνου.

    Νεράιδα τα πρότυπα και κυρίως στους γονείς δεν υπάρχουν. Κάθε παιδί είναι διαφορετικός και άρα κάθε γονιός είναι διαφορετικός.

    Αντιγόνη είναι πιο δύσκολο να μιλάς σίγουρα αλλά τις περισσότερες φορές έχει πλάκα. Χμμ όταν δεν είμαστε πολύ κουρασμένοι…

    Αμαδρυάδα μου έκανε εντύπωση η μάμα μιας φίλης μου, η οποία επέμενε εμφαντικά ότι η μάμα της δεν έπρεπε να είχε κάμει παιδιά.

    Τζόαν είναι το ένα άκρο με το άλλο. Μερικοί παραπονιούνται συνεχώς, μερικοί τα επαινούν.
    Φιλούθκια πολλά

    ReplyDelete
  10. το παιδί ειναι παιδί και πρέπει ν' ασχολεισαι μαζι του.. ελεγε η γιαγιά μου.
    δεν ξέρω παιδιά δεν εκανα αλλά και ο καθένας αγαπιέται με τις χάρες του.
    κι εμεις οι μεγάλοι ολο δυσκολίες εχουμε....
    εύχομαι ναναι γερά ολου του κοσμου τα παιδιά κι ας ειναι δύστροπα.
    οτι βλέπουν αντιγράφουν.
    σε φιλώ απο την ηλιόλουστη αθήνα και σου ευχομαι μια υ πέροχη χρονιά !

    ReplyDelete