Tuesday 26 May 2015

Οι επιλογές του Μήτσου



Μέσα στα μουσικά μου folders εντόπισα ένα που ονομάζεται «epiloges Mhtsos». Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο Μήτσος και πως βρέθηκε εκεί. Σίγουρα δεν το έβαλα εγώ, τουλάχιστον όχι συνειδητά. Το πιο πιθανόν να το έκανα copy μαζί με κάτι άλλα τραγούδια.

Τέσπα, σήμερα δεν είχα και πολλή διάθεση για τις συνηθισμένες μου τρανσιές. Και όπως ψαχούλευα το αρχείο μου να δω τι θα ακούσω, έπεσα πάνω στις επιλογές του Μήτσου.

Λοιπόν, για ροκά τον κόβω τον Μήτσο. Μέχρι στιγμής άκουσα Ξύλινα Σπαθιά, Υπόγεια Ρεύματα, Παπακωνσταντίνου.

Γράψετε λάθος, ο Μήτσος μάλλον ακούει από όλα. Γιατί τώρα έπεσα πάνω σε Μαρινέλλα, το επόμενο είναι Γιάννης Κότσιρας και ακολουθεί η Βουγιουκλάκη με το Μέσ’ αυτή την βάρκα είμαι μοναχή. Υπάρχει το Καικι μου Αη Νικόλα, η Πρώτη Μαίου και το Δυο πόρτες έχει η ζωή.

Α ρε Μήτσο, α ρε Μήτσο. Δεν ξέρω ποιος είσαι και κάθομαι και ακούω τις επιλογές σου. Και όχι μόνο τις ακούω αλλά και τις κρίνω κιόλας.

Το ξέρω ότι οι αναρτήσεις μου έγιναν πιο σπάνιες και από την έκλειψη σελήνης. Είναι πολλές φορές που θα ήθελα να γράψω κάτι, αλλά ξεμένω από χρόνο. Και είναι και φορές επίσης που ξεμένω από διάθεση να πω κάτι.

Η δουλειά κάνει τους άντρες ρε Μήτσο; Για όνομα. Τι άλλο έβαλες; Και πότε άκουγες τούτο τον αχταρμά των τραγουδιών;

Να σας πληροφορήσω πάντως πως υπάρχει ένα τραγούδι που λέγεται Λεμόνι στην Πορτοκαλιά. Φταίω που μου θυμίζει το «λεμονάδα από λεμόνια θέλετε;»

Τελοσπάντων, αυτό που θέλω να πω είναι πως όπως οι περισσότεροι, έχω βυθιστεί μέσα στον μικρόκοσμό μου. Κάποτε αυτό είναι καλό και κάποτε δεν είναι.

Τι λες ρε Μήτσο, που οι άντρες δεν κλαίνε; Σοβαρά; Ποιος σου είπε τέτοιο πράγμα, Φυσικά και κλαίνε. Και καλά κάνουν και κλαίνε. Live από τη Μαρινέλλα.

Και τώρα εγκαταλείπω. Σας αφήνω με το τραγούδι που κλείνει και ο Μήτσος τις επιλογές του. Όταν θα φύγεις του Φίλιππου Νικολάου.



Και μετά από αυτό το άκουσμα, νομίζω ένα ουίσκι σκέτο είναι ότι χρειάζεται. Στην υγεία σου Μήτσο.

Υγ. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει τρόπος να φορτωθεί κάποιος τις λύπες του παιδιού του. Τις λύπες, επιμένω, όχι τις ευθύνες ή τις συνέπειες. Απλά τις λύπες...

15 comments:

  1. Γύρε να γύρουμεν τζαι πιέ να πιούμεν. :p

    ReplyDelete
  2. είπα σου ποτέ ότι αρέσκουν μου πολλά οι φωτογραφίες που βάλεις στες αναρτήσεις σου;

    Ο Μήτσος μάλλον είσιε νταλκάδες. Μπορεί να εγύρευκε τους υπολοιπους εννιά μικρούς. μουαχαχαχα.

    για το υ.γ...εν νομιζω να μπορει κανενας να φορτωθεί τες λύπες άλλου. μόνο να είσαι τζιαμέ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα έτσι που έγιναν οι εννιά Μήτσοι τι να τους κάμει κανένας...

      υποθέτω έχεις δίκαιο. μόνο να είμαστε τζαμέ.

      Delete
  3. Αγαπητή Μάνα αγαπώ σε! Στρουμφίσω σε! Μουσική, κουβεντούλα και ψυχαγωγία! Σμουτς!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ο καλύτερος συνδιασμός μουσική, κουβεντούλα και ψυχαγωγία. Έχουμε πήξει στα σοβαρά θέματα και τις αναλύσεις.

      Delete
  4. Ρε τον Μητσάρα...
    Χτες σκεφτόμουν ότι έχεις καιρό να κάνεις ανάρτηση.
    Για τις λύπες, αυτό που είπε η Δεσποσύνη. Μαζί τους είσαι έτσι κι αλλιώς.
    χχ

    ReplyDelete
    Replies
    1. έρχονται διάφορες ιδέες για ανάρτηση, αλλά λείπει ο χρόνος αγαπημένη μου.

      Delete
  5. To τελευταίο που αναρωτήθηκες φίλη μου, το έχω σκεφτεί κι εγώ και κατέληξα στο συμπέρασμα πως θα ευχόμαστε και θα προσευχόμαστε να συμβαίνει αυτό, μέχρι που να πεθάνουμε γιατί έτσι κάνουν οι μανούλες (οι σωστές μανούλες, γιατί υπάρχουν κι οι άλλες που θα προτιμούσαν να φορτώνουν τις δικές τους λύπες αλλού, οπουδήποτε, κι ας ήταν και στο σπλάχνο τους...)
    Τέλος πάντων. Οι σιωπές μας τελευταία τείνουν να γενικευτούν. Είναι κι ο ρημαδοΕρμής ανάδρομος!... Λες να φταίει αυτό; Ας το ρίξουμε εκεί.
    Σε σκέφτομαι συχνά. Φιλί σου στέλνω, να το μοιραστείς με τα κορίτσια σου. Να τις προσέχεις και να σε προσέχουν...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορεί και να μην φταίει ο Ερμής. Έχουμε πει τόσα, που σε κάποια στιγμή λες επαναλαμβάνομαι και ακούγομαι όπως τους παππούδες που λένε ιστορίες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

      Και εγώ σε σκέφτομαι και θέλω με όλη μου την καρδιά να είσαι καλά.Φιλιά πολλά.

      Delete
  6. Χανόμαστε αλλά με πρώτη ευκαιρία δίνουμε το παρόν μας, άρα είμαστε around.
    Εστιάζω κι εγώ στο υ.γ. - γιατί τον Μητσάρα μια χαρά τον βρίσκω και παντός άσματος αναλόγως κεφιού - παρόλο που με κάλυψε η αγαπημένη Δεσποσυνη, μακάρι να μπορούσαμε να σηκώσουμε λίγο από το βάρος που κουβαλούν πολλοί άνθρωποι που νοιαζόμαστε και να το πετάξουμε μακρυά, πόσο μάλλον τα ίδια τα παιδιά μας. Να είμαστε εκεί για να τρέχουν σε μας να αλαφρώνουν.

    Ναστε όλες καλά.
    Αγκαλιά μεγάλη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πάντως το σκέφτηκα το θέμα. Υπάρχει περίπτωση αν ο Μητσάρας με διαβάζει να καταλάβει ότι τις επιλογές του σχολιάζω; Πάντως σήμερα το πρωί ξύπνησα και τραγουδούσα το Σπάει η φωνή μου σίδερα.
      ένα εξορκισμό τώρα.

      Delete
  7. Τις επιλογές του Μήτσου τις εξαφάνισε το υ.γ σου... Κι είναι αβάσταχτο όταν δεν μπορούμε να φορτωθούμε τις λύπες τους, ας είμαστε όμως ψυχικά, όσο πιο κοντά γίνεται, δυστυχώς δεν υπάρχει ιδανική λύση... Καλημερούθκια :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. ίσως και να μην ήταν δίκαιο, να φορτωθούμε τις λύπες τους. στα δύσκολα φαίνεται και δημιουργείται ο χαρακτήρας μας, έτσι δεν είναι; Φιλιά πολλά.

      Delete
  8. Εσκέφτουμουν τούντες μέρες ότι εχάθηκες... Γενικά εχαθήκαμε ούλλοι.... Αλλά έτο που είμαστε δαμέ.,... Μακάρι να μπορούσαμε να σηκώσουμε τις λύπες τους... Η αγκαλιά όμως απαλύνει πολλά...
    ΥΓ Στην υγειά του Μήτσου!!!

    ReplyDelete