Tuesday 21 September 2010

A journey



Κρατώ στα χέρια μου το τελευταίο βιβλίο του Τόνι Μπλερ. A Journey είναι ο τίτλος του και είναι τύπου αυτοβιογραφία. Ο ίδιος το ονομάζει ανοικτή επιστολή.

Ναι είπα να ενισχύσω το ταμείο βετεράνων πολέμου, στους οποίους θα δώσει μέρος των κερδών του. Είπαμε μεγαλόψυχος ο πρώην πρωθυπουργός, όχι και τόσο όμως ώστε να τα δώσει όλα, τέσσερα στόματα εξάλλου έχει να θρέψει. Τα έσοδα για τους βετεράνους, ούτε ένα συγνώμη όμως για τον πόλεμο στο Ιράκ και ας έχουν περάσει 7 χρόνια και ούτε ίχνος των χημικών όπλων, για τα οποία έγινε τάχα ο πόλεμος ή της Αλ Κάιντα.

Το βιβλίο είναι μεγάλο και εμπλουτισμένο με φωτογραφίες, ακόμη και από το γάμο του. Ο Τόνι δίπλα σε πολιτικούς, ο Τόνι με την οικογένεια, ο Τόνι δίπλα από προσωπικότητας, έλα ρε Μπόνο που μίλησες και στο συνέδριο των Εργατικών...

Ακόμη και να διαφωνείς μαζί του είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο. Σου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Είναι φορές που τον βρίζεις, έλα ρε μαλάκα, ούτε ένα συγνώμη για το Ιράκ; Ο τύπος ξεκινά τη διήγησή του με το εξής. Στις 2 Μαίου 1997, εισήλθα στην Ντάουνινγκ Στριτ ως πρωθυπουργός για πρώτη φορά. Δεν είχα ποτέ στο παρελθόν άλλο αξίωμα, ούτε κάποια θέση έστω σε ένα υπουργείο. Ήταν η πρώτη και η μόνη μου δουλειά στην κυβέρνηση». Λέει τις απόψεις του, τις σκέψεις του για τα σημαντικά γεγονότα της πρωθυπουργίας του.

Για άλλους μίλησε με καλά λόγια, άλλους τους έθαψε. Αμ τι περίμενες Γκόρντον Μπράουν, ότι θα σε έκαμνε φοινιτζιά; Αφού είναι γνωστό ότι δεν θέλετε να δείτε ο ένας τον άλλο. Δίνει δικαιολογίες, τη δική του τέλοσπαντων ερμηνεία σε αυτά που έκανε.

Να ρωτήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε μια εξομολόγηση αυτού του είδους από δικό μας πολιτικό; Η απάντηση είναι φυσικά ποτέ. Το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι η Κατάθεση του Κληρίδη, αλλά καμία σχέση. Να μου πεις οι πολιτικοί μας δεν έχουν το θάρρος να δώσουν εξηγήσεις, τον καιρό που συμβαίνουν τα γεγονότα, θα το κάνουν εκ των υστέρων;

Και εντάξει δεν είναι ότι καίγομαι να διαβάσω τα απομνημονεύματα του Βασιλείου ή του Χριστόφια, χάρη στις κόρες οι αϋπνίες κόπηκαν μαχαίρι, αλλά για ορισμένα γεγονότα θα ήθελα να ξέρω πως σκέφτονται. Γιατί πήραν συγκεκριμένες αποφάσεις, γιατί δεν πήραν κάποιες άλλες. Να δώσουν τις δικές τους εξηγήσεις, να δικαιολογηθούν για κάποια πράγματα.

Να το πω φόβο, να το πω έλλειψη διορατικότητας, να το πω ότι δεν νοιάζονται δεκάρα για το τι νομίζουν οι άλλοι για αυτούς, εφόσον έχουν αποχωρήσει από το αξίωμά τους; Ή μήπως είναι έλλειψη ειλικρίνειας; Γιατί αν δεν ήταν ειλικρινείς, όταν βρίσκονταν στην εξουσία, δεν θα είναι ούτε στην αυτοβιογραφία τους.

21 comments:

  1. Ο Κληρίδης έγραψε την "Κατάθεση" του. Οι υποστηρικτές του το βρήκαν ειλικρινές, οι επικριτές του το είδαν με καχυποψία και με σκεπτικισμό. Μη αντικειμενικό λένε. Ο Γρίβας έγραψε κι αυτός το "Χρονικό Αγώνος ΕΟΚΑ". Ισχύουν τα ίδια. Αν ο Χριστόφιας γράψει το "Δημήτρης ο γιός της Αννούς", θα τύχει της ίδιας αντιμετώπισης.
    Δεν είναι τόσο θέμα έλλειψης ειλικρίνειας από τους "πολιτικούς" μας, έχει να κάνει νομίζω ότι ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται πλέον και είναι μονίμως δύσπιστος και καχύποπτος. Κι όχι άδικα.

    ReplyDelete
  2. Η Κατάθεσή μου δεν είναι αυτοβιογραφία. είναι κατάθεση εγγράφων και θέσεων. είναι μια σειρά βιβλίων χωρίς συναίσθημα.

    ο Τόνι στο βιβλίο του γράφει για παράδειγμα ότι ο πόλεμος στο Ιράκ κατάντησε εφιάλτης, αλλά δεν μετανιώνει για την εμπλοκή της Βρετανίας. μιλά απαξιωτικά για τον Μπράουν, λέει ότι δεν έχει συναισθηματική ωριμότητα.

    ReplyDelete
  3. Για να γράψει ένας πολιτικός την αυτοβιογραφία του (ως πολιτικός επαναλαμβάνω) πρέπει να έshει διάθεση για mea culpa και αναγνώριση λαθών. Πε μου εσύ τωρά ποιός που τους "πολιτικούς" μας πληρεί τούντα κριτήρια;

    ReplyDelete
  4. Νομίζω έχει να κάνει με το πολιτικό ήθος σε κάθε χώρα. Και σε μας τα πράματα είναι διαφορετικά. Ο αγαπητός Τόνι ήρθε στα ξαφνικά, ετάραξε τον κόσμο με τον μπλερισμό του και τον τρίτο του δρόμο και όταν τέλειωσε την δουλειά του πήγε στο σπίτι του. σε μας δεν συμβαίνει αυτό. Το βλέπουν όλοι σωτήρες και λυτρωτές, δεν αντιλαμβάνονται πως σε σπάνιες περιπτώσεις η πολιτική είναι θέμα προσώπου και όχι διεκπεραίωσης υπηρεσιών... σίγουρα κανένας δικός μας πολιτικός δεν θα μπορούσε να σπάσει την ξύλινη γλώσσα και να μας δώσει την ανθρώπινη του ματιά...

    ReplyDelete
  5. και ο Βασιλείου θα γραψεί η "Αντρούλλα μου και εγώ" και θα εχει την ιδια τυχή οπως τους άλλους πολιτικούς μας που προσπαθησαν να γραψούν τα απομνημονεύματα τους

    ReplyDelete
  6. Μου δώσατε ιδέες για πιθανούς τίτλους

    Χριστόφιας: Δημήτρης, ο γιος της Αννούς
    Βασιλείου: Η Αντρούλλα μου και εγώ
    Κληρίδης: Ζωή σαν ανέκδοτο
    Παπαδόπουλος: Πήρα κράτος και παρέδωσα κράτος
    Κυπριανού: Το Δήκο της καρδιάς μου

    ReplyDelete
  7. Μάνα εγώ εφύρτικα με τους τίτλους!!!!
    Πρόσθεσε τον Αναστασιάδη: Ο άνθρωπος που πετά τασάκια και τον Ματσάκη: Ένας πελλός στο Ευρωκοινοβούλιο

    ReplyDelete
  8. Συμφωνώ με τον Invictus. Δεν θα το διαβάσουμε αντικειμενικά αφού έχουμε μια σχηματισμένη ιδέα και γνώμη απο πριν για το πως είναι ένα άτομο.

    ReplyDelete
  9. Τορναρίτης: Το έργο μου πέρα του να είμαι αδερφός του Χριστόφορου
    Παπαδόπουλος Νικόλας: Ο γιος στα χνάρια του πατέρα
    Κάρογιαν: ΔΗΚΟ ενωμένο ποτέ νικημένο
    Ομήρου: Νυν υπέρ πάντων η άμυνα

    χάτε να ρίξουν τζαι οι άλλοι ιδέες.

    ReplyDelete
  10. Διαφωνώ με tη Ράνια. Αν ήταν να μην αλλάζουμε γνώμη δεν θα διαβάζαμε τίποτε, δεν θα συζητούσαμε, δεν θα γινόταν διάλογος.
    και στο κάτω κάτω δεν διαβάζεις τη βιογραφία ενός πολιτικού για να αλλάξεις απόψεις αλλά για να ξέρεις τι ήταν αυτό που τον έκανε να πάρει κάποιες αποφάσεις, να δεις τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, όχι να συμφωνήσεις μαζί του.

    ReplyDelete
  11. Λυσσαρίδης: Το ματωμένο πουκάμισο και ο γέρος του Βορρά
    Συλικιώτης: Η ομορφιά δεν φτιάχνει τον πολιτικό
    Αβέρωφ: Η αντιπολίτευση ζει
    Αντιγόνη Παπαδοπούλου: Αντιγόνη,το κανόνι

    Θα μου έρτουν κι άλλα σίουρα!

    ReplyDelete
  12. Εν είμαι διατεθημένος να θκιαβάσω τες δικαιολογίες ενός εγκληματία πολέμου και προδότη του λαού που τον εψήφισεν (ειδικά χωρίς απολογία) που τη στιγμή που η ενοχή του εν κραυγαλέα. Οι "ακαταθέσεις" πολιτικών της Κύπρου εν θα έχουν τόση βαρύτητα γιατί εν είχαν ποτέ τη δύναμη να επιρεάσουν άλλα έθνη.
    P.S. Rain Tears για τον Ματσάκη θα μπορούσε και να ήταν και "Που μητσήν και που πελλόν μαθαίνεις την αλήθεια".

    ReplyDelete
  13. Δεν διαφωνώ με αυτά που λές απλά λέω ότι δεν είμαστε αντικειμενικοί και πολύ πιθανόν να κρίνουμε κάτι αρνητικά όταν έχουμε την προδιάθεση να το κάνουμε.

    Για να αλλάξεις όμως γνώμη - η οποία δεν διαμορφορφώθηκε απο τους γονείς σου ή τον γείτονα σου - δεν φτάνει ένα βιβλίο. Χρειάζονται πολλά βιβλία και διάβασμα γενικότερα και πολλές συζητήσεις.

    ReplyDelete
  14. Λιλλήκας: Όπου φυσάει ο άνεμος - βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα

    Ματσάκης: Όταν έκλαψε η Ελισάβετ

    Περδίκης: Ο κοντός άνευ γραβάτας

    Αβέρωφ: I see (dead people)

    Αναστασιάδης: Τα τασάκια της οργής

    Κατσουρίδης: Πατέρα ινα τί με εγκατέλειψες;

    Νικόλας Παπαδόπουλος: Του πατέρα μου τα λόγια

    Χριστόφιας: Δημήτρης, ο γιος της Αννούς

    Στεφάνου: Βλέπε, άκου, σώπα

    Ντίνα Ακκελίδου: Μαγειρεύοντας για φίλους - τα γιαχνιστά

    ReplyDelete
  15. Μου δώσατε όλοι μεγάλη έμπνευση! Θα κάνω τη ζωή του Χριστόφια σειρά! Θρίλερ με στοιχεία μιούζικαλ.

    ReplyDelete
  16. @Anti-Christos
    Ήδη βλέπω τον πίνακα του Μαρξ να φιγουράρει στην τραπεζαρία. Σοκ και πέος!

    ReplyDelete
  17. Προτιμώ να διαβάσω τα απομνημονεύματα της Βίση παρά του Χριστόφια!

    ReplyDelete
  18. @ Ασκάρ
    έλα μην μας χαλά το σκηνικό. Συναντήθηκε ποτέ η Βίση με τον Χριστόφια να το εντάξουμε στο μιούζικαλ, έτσι για να συνδυάσουμε όλα τα γούστα;

    @ Αντίχριστο
    Σε ποιον λες να δώσουμε το ρόλο του Χριστόφια;

    ReplyDelete
  19. Συλικιώτης:Κάτω ο ρατσισμός και η ξενοφοβία
    Αντιγόνη Παπαδοπούλου:Ναι στην πολυφωνία
    Αναστασιάδης:Συμβουλές για να έχετε καλό σημάδι
    Ν.Τορναρίτης:Εγω και οι φίλοι μου στο facebooκ
    Λιλλήκας: Οπού μου νεφκώ πάω
    Ν.Παπαδόπουλος:Του φρονιμου τα παιδία πριν πεινασουν θα φωνάξω
    Χριστόφιας:Το καλο το παλικάρι από το Δίκωμο
    Ματσάκης:Συμβουλές για να είστε ενας Ραμπό
    Κληρίδης:Ένας αεροπόρος στην πολιτικη

    ReplyDelete
  20. Χώρκατοι, δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουν πολλοί σ' αυτή τη χώρα. Δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε αυτόν που θα τον υποδηθεί!

    Αποφάσισα πάντως ότι η ταινία θα είναι μαυρόασπρη και θα έχει μέσα πολύ μπουζούκι.

    ReplyDelete
  21. Και θα παίζει το τραγούδι Δημήτρη μου Δημήτρη μου, μου το κλείσες το σπίτι μου.

    ReplyDelete