Tuesday 30 August 2011

Τα πρωϊνά γιατί


Οι ερωτήσεις της κόρης Α που έπρεπε να απαντήσω πρωί πρωί μέχρι να μεταφέρω τις μικρές στη γιαγιά τους.

Μάμα γιατί το πρωί δεν μπορώ να φάω νουτέλλα;

Μάμα θέλω παγωτό. Δήλωση όχι ερώτηση.

Μάμα γιατί τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν φαγητό να φάνε;

Μάμα γιατί πέθαναν οι παππούδες σου; Και συμπληρωματική ερώτηση: Μάμα γιατί όταν πεθαίνουν κλείνουν τα μάτια τους για πάντα;

Μάμα η Κλάρα καθόταν στο καροτσάκι γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει, όμως η Χάιντι περπατά ξυπόλυτη; (επεξήγηση λατρεύει τις ιστορίες με τη Χάιντι).

Μάμα η αδελφή μου με χτυπά.

Επέμβαση Μάνας: Σταμάτα να χτυπάς την αδελφή σου, γιατί θα μπεις τιμωρία και δεν θα φας νουτέλλα.

Απάντηση κόρης Β: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. Σλαπ νέο χαστούκι προς την αδελφή που την κάρφωσε.

Μάμα που θα πάμε το απόγευμα; Μάμα ποιος θα έρθει σπίτι μας; Μάμα που είναι οι φίλοι μας; Μάμα θέλω ακόμα ένα αδερφάκι να παίζω.

Πριτς.

Το νηπιαγωγείο της μεγάλης, εγκαταλείπει το ιδιωτικό για το δημόσιο, ναι ναι είμαστε από αυτούς που γράφουν οι εφημερίδες ότι μαζικά εισρέουμε στη δωρεάν δημόσια παιδεία, εγκαταλείποντας την ιδιωτική που τη χρυσοπληρώνουμε, αλλά εδώ να πω πως και εγώ και ο father πληρώνουμε μια φάουσα ευρώ φόρο εισοδήματος, όταν πάμε στους γιατρούς και σε άλλους επαγγελματίες ζητούμε αποδείξεις και δεν ενισχύουμε τη φοροδιαφυγή, πληρώνουμε τους φόρους κανονικά, δεν δικαιούμαστε διαβατήριο δωρεάν, δεν κλέβουμε γενικά το κράτος στις συναλλαγές μας μαζί του, επομένως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να κάνω εκατό τεμενάδες επειδή δέχτηκαν το παιδί μου στο δημόσιο σχολείο.

Τέσπα. Το θέμα είναι ότι θα πάει σε δημόσιο σχολείο. Το οποίο παρακαλώ ανοίγει στις 13 Σεπτεμβρίου! Έκλεισαν από τον Ιούνιο, ήταν κλειστό Ιούλιο και Αύγουστο και σαν να μην έφταναν τρεις μήνες, είπαν να φάνε κομμάτι και από το Σεπτέμβρη. Δηλαδή, τι κομμάτι, εδώ μιλούμε για μισό μήνα. Ούτε καν Δευτέρα, Τρίτη θα ανοίξουν.

Εμείς ευτυχώς, την έχουμε τη γιαγιά. Έχω ακούσει άλλους γονείς που βρίσκονται σε μαύρη απελπισία, γιατί Σεπτέμβρη μήνα καλοκαιρινά σχολεία γιοκ. Τη μια το παίρνει ο ένας ο γονιός στο γραφείο την άλλη ο άλλος. Αγγαρεύουν όποιον μπορεί να βοηθήσει για να προσέχει λίγες ώρες τα παιδιά. Και στη χειρότερη περίπτωση τα αφήνουν μόνα τους σπίτι. Αν δεν ήταν η γιαγιά μάλλον θα άφηνα το λεβέντη σκύλο να τις προσέχει...

Το νηπιαγωγείο της μικρής ανοίγει την Πέμπτη και εγώ ανοίγω σαμπάνιες από τη χαρά μου. Το ξέρω ότι θα δυσκολευτεί. Η κόρη Β δεν προσαρμόζεται. Θέλει τον κόσμο να προσαρμόζεται πάνω της. Δεν εμπιστεύεται, δεν ανοίγεται εύκολα. Πρέπει να κοπιάσει κάποιος για να την κερδίσει, δεν δίνει εύκολα την καρδούλα της. Όταν το κάνει όμως είναι αφοσιωμένη. Υποψιάζομαι όταν μεγαλώσει θα έχουμε πολλά τράβαλα με τους έρωτες της (μεν φυρτείς Μοτορτζή μου). Αλλά εντάξει, έχουμε καιρό για αυτά. Προς το παρόν, πρέπει να συνηθίσει το σχολείο.


9 comments:

  1. σχετικα με το χαστουκι της μεγαλης προς τη μικρη (ειμαι κι εγω μεγαλη), καλα να της κανει!
    η σωστη διαπαιδαγωγηση ξεκινα μεταξυ των αδελφιων στη νεαρη αυτη ηλικια.
    αμα με καρφωνε ο αδελφος μου εμενα εκανα χαριτωμενιες μπροστα στη μαμα μου και μετα τον πλακωνα.
    ερχοταν η μαμα να δει γιατι κλαιει το σκατο κι εγω το χαϊδευα και του ελεγα "αμα σε δει η μαμα να κλαις και φαω τιμωρια εξαιτιας σου θα εχει κι αλλο ξυλο".
    η απολυτα δημοκρατικη μου μεθοδος.

    μισ

    ReplyDelete
  2. εγώ είμαι η μιτσιά και πάντα εγώ έδερνα την αρφή μου..depends on the personality.

    η κόρη Β καλά κάμνει και δεν ανοίγεται εύκολα..εννά την βοηθήσει που εννά μεγαλώσει..

    ReplyDelete
  3. Εμένα η μάμα μου έλεγεν μας "πλις με φωνάζετε..δερτείτε"

    ReplyDelete
  4. Μις είναι η πιο δημοκρατική μέθοδος ever. αυτή εφαρμόζουν αν δεν κάνω λάθος και στο Γκουαντάναμο.

    Ράνια προβληματίζομαι για αυτό. ίσως γλυτώσει από ταλαιπωρίες που δεν ανοίγεται, αλλά σκέφτομαι μήπως ο κλειστός της χαρακτήρας την εμποδίσει να ζήσει κάποια πράγματα.

    Καισί δοκίμασα και αυτή τη μέθοδο αλλά δεν μου βγήκε. η μεγάλη μου ανακοίνωσε ότι είναι κρίμα η μιτσιά να τη δέρνει... η μεγάλη είναι ένα σκέτο μάλαμα εν αντιθέση με το κατζιάρικο μικρό.

    ReplyDelete
  5. she
    amanamou. klama pou na pesi tin pempti klama. kai emis ta perasame auta. tora kleme ligotero.

    ReplyDelete
  6. Χα!
    Γέλασα με τις στιγμές. τις ερωτήσεις.. το χαστούκι..
    Κάτι μου θυμίζουν.. εκείνα τα τρελά πρωινά που γινόταν πανηγύρι να ετοιμαστούμε με τρία διαβολάκια να αλληλοσπαράζονται!!!!

    Τώρα γελώ.. και νοσταλγώ..

    Φιλιά μάνα!!!!

    ReplyDelete
  7. Εγω παλι τις ετρωγα για τα καλα!!! Ημουν το παιδι σαντουιτς που λεγαμε! τωρα εμεινα η τελευταια γιατι ο μικρος μας εφυγε νωρις....

    Ας ζουσε κι ας τις ετρωγα κι απο τον μικρο!

    ειναι μεγαλη ευτυχια να εχεις αδερφια...θεωρω πως ειμαι πολυ τυχερη σε αυτο. Λυπαμαι τα μοναχοπαιδια...

    φιλια μανα μου...μου λειψατε

    ReplyDelete
  8. Kai ego imoun i mikri kai etroa polli ksilo! egina i pio atithasi, i epanastatria kai i pio evaisthiti taftoxrona!
    Entalos kai anniouns stis 13 ta dimosia? ezitisan paratasi kai toutoi na proetoimastoun gia tin ili?

    ReplyDelete
  9. Βάσανα που τελικά εν χαρές... :)

    ReplyDelete