Α, βου, γου, δου

Μια φίλη μου δασκάλα με συμβούλευσε ότι είναι καλύτερα τα παιδιά να μην ξέρουν από το σπίτι να διαβάζουν, γιατί όταν πάνε σχολείο θα βαριούνται αν τα ξέρουν.. Η νονά μου, επίσης δασκάλα μου είπε ότι αυτό δεν ισχύει και ότι ένας καλός εκπαιδευτικός όταν δει ένα παιδί ότι είναι προχωρημένο του βρίσκει το κατάλληλο υλικό.

Τέσπα, η κόρη Α ήθελε να μάθει τα γράμματα. Ξεκίνησε σιγά σιγά τώρα είναι στη μέση. Της αρέσει που τα ξεχωρίζει και τα λέει με το όνομά τους. Το πιο πιθανόν ο ήχος να της είναι οικείος αφού έχει ένα παιχνίδι που τραγουδά άλφα βήτα γάμα δέλτα...

Την άκουσε και η φίλη δασκάλα και η νονά και με διόρθωσαν. Δεν κάνει να τα μαθαίνει έτσι. Το άλφα το λέμε α, το βήτα το λέμε βου, το γάμα το λέμε γου και πάει λέγοντας. Είναι, λένε πιο εύκολο για το μωρό να μάθει να διαβάζει, γιατί έτσι ακούει τον ήχο των γραμμάτων και μετά είναι πιο εύκολο να τα βάλει στη σωστή σειρά.

Δεν το χώνεψα ποτέ. Μου φαίνεται γελοίο α, βου, γου, δυο, ε λες και μιλούμε δεν ξέρω και εγώ τι γλώσσα αντί ελληνικά. Για να μου τη σπάσει κανονικά. τώρα τις γιορτές πήρε ένα άλλο παιχνίδι που τα λέει τα γράμματα με το νέο τρόπο. Συνέχεια οι μικρές το βάζουν μπρος α, βου, γου, δου, ε. Πενήντα φορές την ημέρα και λίγες λέω. Τα νεύρα μου κουρέλια.

Δεν είμαι εκπαιδευτικός να έχω εμπεριστατωμένη άποψη. Αυτό που ξέρω εκ πείρας όμως είναι πως ο νους των παιδιών είναι σαν σφουγγάρι. Μια φορά χρειάζεται να δουν κάτι για να το μάθουν. Είναι τόσο δύσκολο να μαθαίνουν τα γράμματα σωστά; Και ας μαθαίνουν παράλληλα και την προφορά. Αυτό είναι το άλφα αλλά το λέμε α, αυτό είναι το βήτα αλλά το λέμε βου.

Να πω την αμαρτία μου, αυτό κάνω τώρα και χέστηκα αν θα πάει σχολείο και θα τα ξέρει. Με την ελληνική γλώσσα έχω κόλλημα. Μου αρέσει. Μου αρέσει η ιστορία της, μου αρέσει να την μιλώ και να την ακούω σωστά, μου αρέσει που συνεχώς εξελίσσεται. Να μου πεις τι σου φταίει το παιδί και το παιδεύεις με τα κολλήματά σου. Τύψεις καθόλου. Υπάρχουν και χειρότερα κολλήματα. Ούτως ή άλλως αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα.