Wednesday 23 January 2013

Η ζωή είναι αγώνας




Κάποτε σκέφτομαι μακάρι να υπήρχε τρόπος να περάσω εγώ όλα τα προβλήματα, όλους τους πόνους, οτιδήποτε μπορεί να κάμει τα κορίτσια μου να μην είναι καλά. Θα το έκανα αυτό, χωρίς αμφιβολία και όσοι έχετε παιδιά θα το διαβάζετε αυτό και θα συμφωνείτε απόλυτα μαζί μου.

Αλλά δεν υπάρχει τρόπος και ίσως αυτό να είναι για το καλύτερο.

Ο πόνος, οι δυσκολίες καλό είναι να αποφεύγονται. Όμως μια ζωή στα εύκολα, δεν λογιέται ζωή. Είναι καλοπέραση. Είναι ζωή που τη βλέπεις στις διαφημίσεις, χαμόγελο με δόντια να λάμπουν, παιδιά να παίζουν και μανάδες που χαμογελούν γιατί τα βλαστάρια τους ζωγράφισαν τα ρούχα τους και τι χαρά υπάρχει δυνατό απορρυπαντικό.

Η ζωή είναι αγώνας.

Σε κάθε φάση της ζωής μας τα εμπόδια και οι δυσκολίες είναι διαφορετικά, όπως και το τι μας έκανε να πονούμε. Μια αποτυχία σε ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο, μια ερωτική απογοήτευση, η απώλεια ενός φίλου, απόλυση από μια δουλειά.

Θυμάμαι ένα δύσκολο μάθημα στο πανεπιστήμιο. Βουνό η ύλη, έξτρα εργασία, δύσκολος καθηγητής. Νόμιζα ότι ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που είχα ποτέ να κάμω. Ώσπου, λίγο μετά αποχαιρετούσα τη σχέση μου στο αεροδρόμιο, γνωρίζοντας ότι ήταν αποχαιρετισμός για πάντα. Ώσπου πάλι, προδόθηκα από κάποιον που θεωρούσα πολύ δικό μου. Ως την εποχή που δούλευα δώδεκα και δεκαπέντε ώρες την ημέρα. Ώσπου, έγινα γέννησα τα παιδιά μου και η αγωνία για το να είναι καλά δεν θα με εγκαταλείψει ποτέ.

Κοιτάζοντας πίσω, ξέρω πως οι δυσκολίες με βοήθησαν να είμαι αυτό που είμαι σήμερα. Χωρίς να υποστηρίζω ότι ήταν για το καλύτερο ή για το χειρότερο. Στα δύσκολα, έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ποιοι είμαστε, να κτίσουμε τον χαρακτήρα μας.

Δεν λέω αχ τι ωραία να έρθουν και άλλα προβλήματα. Μακάρι να μπορούσαμε να μην είχαμε σκοπέλους και κακοτοπιές στη ζωή μας. Όμως τα προβλήματα θα έρθουν είτε το θέλουμε είτε όχι.

Για αυτό, όσο πιο καλά μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε. Γρήγορες λύσεις δεν υπάρχουν πάντα. Είναι φορές που θα πρέπει να παλέψουμε, να ματώσουμε μέχρι να βγούμε από πάνω.

Ζούμε σε μια κοινωνία που είναι υπέρ των εύκολων, ανώδυνων λύσεων. Σοβαρά προβλήματα τα υποβιβάζουμε, λέμε στα παιδιά μας πως όλα θα είναι ωραία και καλά, είμαστε συνεχώς από πάνω τους, τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα, τρέχουμε κάποτε να ζήσουμε τη ζωή τους για να μην πονέσουν.

Η αγάπη είναι μεγάλη κουβέντα. Τόσο μεγάλη που κάποτε γίνεται δικαιολογία για τα χειρότερα. Στο όνομα της αγάπης έγιναν πολλά εγκλήματα. Ο πόνος, μπορεί να είναι το καλύτερο πράγμα που θα μας συμβεί, αν το διαχειριστούμε σωστά. Αν έρθουμε αντιμέτωποι με όσα μας φοβίζουν, με όσα μας πονούν, με όσα μας διαλύουν, θα βγούμε πιο δυνατοί.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη. Οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν, αυτό είναι σωστό. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε. Και η γνώση είναι μεγάλη υπόθεση.

23 comments:

  1. Τζαι εγω κοιταζωντας πισω αντιλαμβάνομαι οτι οι δυσκολιες ηταν τζαι παρα πολλα επικοδομητικες Την δυναμη τζαι τον δυναμισμο που εχω σημερα τα οφειλω ως ενα μεγάλο βαθμό σε τζεινες.

    ReplyDelete
  2. Όσο και να θέλουμε να τις προστατεύσουμε είναι αδύνατο. Συμφωνώ με όσα έγραψες, απλά να είμαστε δίπλα τους και ας ζήσουν τη ζωή τους όπως επιλέξουν.

    Προσωπικά απο αυτά που πέρασα ευχομαι να μην χρειαστει να ζήσουν παρόμοιες καταστάσεις.

    ReplyDelete
  3. Eπειδή έχω το γνωστό θέμα με τα βίδεα το τραγούδι εν το "καρτερούμε μέρα νύχτα να φυσήσει ένας αέρας"?

    ReplyDelete
    Replies
    1. επειδή έχω κι εγώ το γνωστό θέμα με τα βίδεα, υποστηρίζω το "τίποτε δεν γίνεται τυχαία, ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία" του Τερζή.

      Delete
  4. τρίτελευταία παράγραφος ντουζ πουά

    ReplyDelete
  5. Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις... ακόμα και με το δύσκολο τρόπο.

    ReplyDelete
  6. giati oti den se skotwnei se kanei pio dynato!

    ReplyDelete
  7. Αρεσε μου τζεινο που ειπες για την αγαπη: "Η αγάπη είναι μεγάλη κουβέντα. Τόσο μεγάλη που κάποτε γίνεται δικαιολογία για τα χειρότερα. Στο όνομα της αγάπης έγιναν πολλά εγκλήματα."

    Ποιο αληθινο πεθαινεις!

    ReplyDelete
  8. Αν ήταν ούλλα εύκολα στο τέλος ήταν να γίνουμε μαννοί νομίζω. Οι δυσκολίες εν inevitable. Το θέμα εν να μπορείς να φκαίνεις που πάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εν οι βλακείες που θκιαβάζω τωρά για να περάσω το μάθημα που λεν για "post traumatic growth" τζαι "resilience", αλλά έχουν τζαι κάποια βάση τελικά..
    Καλημέρα!

    ReplyDelete
  9. Πρασινάδα αν δεν αναγκαστείς δεν θα παλέψεις και αν δεν παλέψεις δεν γίνεσαι δυνατός.

    Σμιλί νιώθω τούτο που λες. Λέμε μακάρι να μην ζήσουν αυτά που έζησα τα παιδιά μου.

    Κάτσε να σκεφτώ κόρη συμπεθερά τι είναι τα βίδεα.

    Άτε πάλε επανέρχονται με την Brenda τα βίδεα. Εν κάποιος κωδικός;

    Sike το πιστεύκω πολλά τούτο. Κοινωνία fast food χωρίς πόνο, χωρίς κόπο.

    Ίνα το λέει και η παροιμία άλλωστε.

    Και η Dagger με τραγούδι. Νομίζω δεχόμαστε αφιερώσεις

    Γρούτα την αγάπη όπως θέλεις την ορίζεις για αυτό και την παρεξηγείς.

    Μικρέ χείμαρρε τούτο το post traumatic growth που λαλείς ότι θκιαβάζεις ακούγεται ενδιαφέρον πάντως.

    ReplyDelete
  10. Κοιτάζοντας πίσω όλα φαίνονται τόσο μικρά, μερικές φορές και ίσως ανώδυνα πλέον. Όλες αυτές οι εμπειρίες όμως συνάδουν πλέον στο τι είμαστε σήμερα και αν δεν ήταν αυτές οι δυσκολίες και τα εμπόδια δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε. Πρόσφατα η μεγαλύτερη μου αποτυχία ήταν η πρώτη μου σοβαρή σχέση. Αλλά ξέρω ότι για να βρίσκομαι σήμερα εδώ που είμαι, για να συνεχίσω να μπορώ να αγαπώ (φίλους και οικογένεια) έτσι όπως αγαπώ σήμερα, έπρεπε να περάσω αυτήν την αποτυχία για να γίνω αυτή που είμαι. Κάθε εμπόδιο και για καλό, και η ζωή είναι κύκλος. Ποτέ δε σταματάει. Life goes on, only on! Αυτό μου το υπνεθυμίζει συνέχεια μια φίλη μου, και έχει απόλυτο δίκαιο.

    Καλή σου μέρα Μάνα. :)

    ReplyDelete
  11. βίδεα- πληθυντικός του βίδεου, αγγλιστί video:-Ρ

    ReplyDelete
  12. Κι εγώ έτσι λέω. το μόνο και νομίζω καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε στα παιδιά μας (μιλώ και στο μελλοντικό μου εαυτό) να ξέρουν να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες.
    Να ξέρουν τον εαυτό τους, να ξέρουν τα δυνατά και τα αδύνατά τους σημεία, τι αξίζει και ποιές πρέπει να είναι οι προτεραιότητές τους.
    Εφόδια για τη ζωή. Τζαι δυστυχώς εν τούτο που έλεα τζαι στης αχάπαρης, ότι σήμερα τα μωρά (τζαι οι έφηβοι) στερούνται χαρακτήρα, επειδή τα βρίσκουν ούλλα έτοιμα.
    Τζαι μόνο που τα σκέφτεσαι ούλλα τούτα νομίζω είσαι καλύτερα από ότι άλλοι γονείς...

    ReplyDelete
  13. Την καλημέρα και τα φιλιά μου από Αθήνα. Εχεις δίκαιο, πόσο ωραία τα λες..

    ReplyDelete
  14. Είναι και αυτό μια άμυνα Lucrezia του οργανισμού μας. Όσο περνά ο καιρός τα σκεπάζει η λήθη τις οδυνηρές καταστάσεις.

    Moonlight θέλω να μάθουν να τα φκάλουν πέρα μόνες τους, αλλά που την άλλη δεν θέλω να περάσουν άσχημες στιγμές… θα μου περάσει φαντάζομαι, επειδή είναι βασικό να έχουν το δικό τους χαρακτήρα.

    Καλημέρα Georgia Iam. Ανταποδίδω τα φιλιά.

    ReplyDelete
  15. Προσωπικά πιστεύω ότι το καλύτερο που μπορείς να κάμεις για τα μωρά σου είναι να τους διδάξεις θκυο πολλά βασικά πράματα. Το ότι οι πράξεις τους έχουν επιπτώσεις (κάποτε καλές και κάποτε κακές, αναλόγως της πράξης) και πώς να τα φκάλουν πέρα στις δυσκολίες (γιατί όσο τζαι να προσπαθήσουμεν σαν γονείς να τες προστατεύσουμεν, οι δυσκολίες εννα έρτουν να τες εύρουν).

    Εγώ τουλάχιστον τούτα επροσπάθησα να τους διδάξω τζαι τωρά που εμεγαλώσαν τζαι βλέπω τζαι τες θκυο ότι είναι δυναμικές, να δειούν μέσα με τόλμη, χωρίς όμως να είναι υπερόπτες, σιαίρουμαι τες πολλά.

    ReplyDelete
  16. Από τις καλύτερές σου αναρτήσεις...

    ReplyDelete
  17. καταρχας Μανα, τζιε δαμε bob κορη μου; (μιλω για το μπλογκ της Ινα)

    Σοβαρα τωρα, εθκιαβασα τουντο ποστ ακουωντας το Carry on (ειπαμε που το μπλογκ της Ινα). Ειμαι μες στην εξεταστικη. Μια εξεταστικη που εν τα επηα καλα ως τωρα. Σκεφτουμε τουντες μερες πως εννα μου ρτει η πρωτη αποτυχια εβερ. Πως εννα το εξηγησω τζιε να το δικαιολογησω των γονιων μου;

    Εδωκες μου δυναμη ομως.
    Ευχαριστω

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θυμουμαι τον πανικο μου στο πρωτο μαθημα που εμεινα. Τζαι πως θα το πω τζαι τι θα καμω απελπισια μεγαλη. Τελικα η μανα μου το μονο που μου ειπε ηταν να μεν στεναχωρκουμαι τζαι να το περασω την επομενη φορα.
      Καποτε τα πραματα εν πιο απλα απο οσο πιστευκουμε τζαι απλα τα δυσκολευκουμε μονοι μας.

      Delete
    2. νταξει εισαι μανα ονομα τζιε πραμα!

      Delete
  18. εθύμησες μου το http://www.youtube.com/watch?v=C585iIz2Ixg

    ReplyDelete
  19. οοο γιες ντίαρ....κκομον σενς
    Πως τα λες...ουτε ρητορας να σουν..

    ReplyDelete
  20. Αγαπητή mana αυτό που είπες για το ότι "Ο πόνος, μπορεί να είναι το καλύτερο πράγμα που θα μας συμβεί, αν το διαχειριστούμε σωστά" μου το είχε πει μια μαμμή πριν γεννήσω!!!! ήταν εναντίων της επισκληριδίου και επέμενε ότι οι πόνοι της γέννας είναι απαραίτητοι για να καθοδηγήσουν μια έγκυο να γεννήσει.... πονάς εκεί αλλάζεις στάση, πονάς αλλού - κάθεσαι, σηκώνεσαι, περπατάς κλπ αν κρίνω από αυτό... τότε ναι από άλλη φιλοσοφική πλευρά ο πόνος μας βοηθά εάν τον διαχειριστούμε σωστά και μάλιστα το αποτέλεσμα αξίζει τον πόνο - βέβαια αμέσως μετά τη γέννα ο οργανισμός απελευθερώνει τοξίνες που δημιουργούν κατάσταση τύπου σουρεάλ και "ξεχνάει" η μάνα το τι πέρασε, πράγμα που δεν συμβαίνει με τα άλλα είδη πόνων! Επίσης η σοφή γιαγιά μου έλεγε πάντα "γι' αυτό τα λένε παιδιά... γιατί είναι ΠΑΙΔΕΙΑ. Παιδεύουν και παιδεύονται". κάποιες φορές το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε δίπλα τους.
    φιλικά,
    μαριλένα

    ReplyDelete