Η γκρίζα γιορτή της γυναίκας

Σήμερα το μεσημέρι, γράφουν Τα Νέα η Air France πραγματοποιεί την πτήση Παρίσι - Ουάσιγκτον με ένα Airbus 380, το λεγόμενο σούπερ τζάμπο, με πλήρωμα που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες, δύο πιλότοι και 22 αεροσυνοδοί. Το απόγευμα στην Τανζανία διεξάγεται η δίκη μιας 73χρονης γυναίκας, της Ναϊρούμα, η οποία κατηγορείται ότι είναι μάγισσα, όπως και οι περισσότερες χήρες που δεν έχουν κάποιον άνδρα να τις προστατεύει.

Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες εικόνες.

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δει κανείς το θέμα. Μερικές θα δυσφορήσουν, τάχα μου γιατί μια μέρα οι άλλες είναι αντρικές; Μερικές θα γιορτάσουν. Οι περισσότερες γυναίκες, θα προσπεράσουν την ημέρα χαμένες στην καθημερινότητά τους.

Ακόμη όμως και να μην μας αρέσει αυτή η μέρα, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό.

Η γυναίκα σήμερα είναι πολύ καλύτερα από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Δεν μιλώ για τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου η αξία μιας γυναίκας δεν υπερβαίνει πολλές φορές την αξία ενός ζώου. Αναφέρομαι περισσότερο στις δυτικές κοινωνίες, όπου η ισότητα είναι και δεδομένη και κατοχυρωμένη.

Παρόλα αυτά, όλες μας ζούμε καταστάσεις, όπου ξέρουμε ότι η ισότητα είναι μόνο στα χαρτιά. Η ουτοπία καριέρα –οικογένεια είναι το λιγότερο. Στην προσπάθειά μας να βγούμε από το σπίτι, καταλήξαμε να ζούμε τρεις και τέσσερις ζωές σε μια. Δύσκολες ισορροπίες και γεμάτες ενοχές. Γιατί όσο και να αγαπούμε τη δουλειά μας, να είμαστε δημιουργικές, να έχουμε όρεξη να κάνουμε καινούρια πράματα, από τη στιγμή που θα κάνουμε οικογένεια, χτυπά μονίμως ένα καμπανάκι για τις ώρες που είμαστε μακριά. Ατέλειωτες ώρες μακριά από τα παιδιά μας.

Υπάρχει άνιση μεταχείριση. Πιο εύκολα παίρνει άδεια ένας άντρας για να πάει κυνήγι, από μια γυναίκα που αρρώστησαν τα παιδιά της και δεν έχει κανένα να τη φροντίζει. Δουλεύουμε εξίσου αν όχι και πιο σκληρά, αμειβόμαστε πολλές φορές λιγότερο. Η πολιτική και η οικονομία, τα κέντρα αποφάσεων γενικότερα παρά το ότι μορφωνόμαστε περισσότερο, εξακολουθούν να είναι αντρική υπόθεση.

Πιστεύω ότι πολλά πράγματα θα αλλάξουν, όταν εισέλθουν στα κέντρα αποφάσεων περισσότερες γυναίκες. Σκεφτόμαστε διαφορετικά από τους άντρες, έχουμε διαφορετικές ευαισθησίες και προτεραιότητες. Οι κοινωνίες μας εξακολουθούν να είναι αντρικές. Για να αποκτήσουν πιο γυναικείο άγγιγμα πρέπει οι γυναίκες να το επιδιώξουμε και να το παλέψουμε. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα.

Ο αγώνας δεν έχει τελειώσει, και ίσως να μην τελειώσει ποτέ. Στην Ιταλία εξακολουθεί να είναι πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής, ο Μπερλουσκόνι ένας άνθρωπος που γυναίκα για αυτόν σημαίνει ομορφιά και σεξ. Στις ΗΠΑ υπάρχουν γερουσιαστές που λένε αρλούμπες του στιλ ότι με το βιασμό δεν μπορεί να γίνει σύλληψη, προσπαθώντας να περιορίσουν το δικαίωμα της άμβλωσης. Δικαιώματα που θεωρούσαμε δεδομένα, δέχονται επίθεση.

Γυναίκες και άντρες δεν βρίσκονται σε πόλεμο, βρίσκονται όμως σε διαφορετικά στρατόπεδα. Και είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη για αυτό που λέω. Ο κόσμος θα γίνει πολύ καλύτερος, πολύ πιο λειτουργικός όταν αναλάβουν τα ηνία έξυπνες, μορφωμένες γυναίκες που σκέφτονται και αισθάνονται γυναίκες.