Saturday 12 October 2013

Σχολείο, γονίδια και η τρέλλα δεν πάει στα βουνά



«Η κόρη σου είναι πολύ καλή μαθήτρια. Μαθαίνει εύκολα, έχει καλή αντίληψη και μια περιέργεια να μάθει. Αλλά δεν κάθεται ήσυχη. Μιλά μέσα στην τάξη, η προσοχή της αποσπάται εύκολα. Θέλει να ξέρει τι γίνεται γύρω της, πολλές φορές δεν ακούει τι της λέω».

Θα σας έλεγα πως είναι ότι άκουσα από τη δασκάλα της κόρης Α όταν πήγα για την ενημέρωση γονιών. Δυστυχώς όμως είναι και ότι άκουγε η δική μου μάνα όταν πήγαινε να ρωτήσει για μένα…

Με αποκορύφωμα σε κάποια φάση στο γυμνάσιο ήταν, όπου επέστρεψε θυμωμένη σπίτι, γιατί θεώρησε ότι προσβλήθηκε όταν της τα είπαν τα κατορθώματά μου οι καθηγητές και μου το έκοψε πως δεν θα πήγαινε ξανά να ρωτήσει για μένα. Πράγμα που έκανε. Δεν ξαναπήγε.

Δηλαδή μπορεί και να φταίνε τα γονίδια για την κατάσταση τώρα. Είναι καλή δικαιολογία πάντως.

Επί τρία χρόνια στο γυμνάσιο λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, οι δρόμοι μου στο θρανίο με την τότε διπλανή μου, μετέπειτα κουμπάρα και νυν αγαπημένη φίλη, λέγε με Θωμά χώριζαν. Οι καθηγητές δεν άντεχαν άλλο τη μουρμούρα μας και έτσι έβαζαν την μια μπροστά και την άλλη πίσω.

Μαντέψτε ποιας ο γιος κάθεται από την πρώτη βδομάδα μόνος του… Oh yes. Του Θωμά ο γιος.

Για αυτό σας λέω μπορεί και να φταίνε τα γονίδια.

Δεν είμαι όπως τη μάνα μου, δεν πρόκειται να προσβληθώ επειδή η κόρη μου κάνει μαλακίες και είναι άτακτη στο σχολείο. Αλλά τα γέρημα. Δεν είναι ανάγκη να διαλύσει την τάξη.

Πρέπει να είναι πιο συγκεντρωμένη. Θα σας πω σκηνή που παίχτηκε προχθές το μεσημέρι στην πεθερά μου, όταν ανακάλυψα ότι ήρθε σπίτι χωρίς το φάκελο επικοινωνίας, χωρίς τη λίστα με τα μαθήματα και χωρίς τα τετράδια.


Π: Πεθερά, Μ: εγώ, Θ: αδερφός Μοτορτζή, ΚΑ: Κόρη Α, ΚΒ: Κόρη Β

Μ: Που είναι ο φάκελος επικοινωνίας;
ΚΑ: Στην τσάντα μου.
Μ: Όχι δεν είναι. Πως θα διαβάσεις τώρα;
ΚΑ: Δεν θέλω να πάω αδιάβαστη. Θα κάμω ό,τι θυμούμαι. Θα κάνω και ένα ωραίο σχέδιο της δασκάλας.
Μ: Σχέδιο είσαι και φαίνεσαι. Θα πας αδιάβαστη αύριο και θα τα ακούσεις από τη δασκάλα.
ΚΑ: Δεν θέλω να πάω αδιάβαστη.
ΚΒ: Δεν θέλω να φάω κολοκάσι.
Μ: Εσύ θα πας αδιάβαστη και εσύ θα φας το κολοκάσι.
ΚΑ: Δεν θέλω να πάω αδιάβαστηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη και αρχίζει το κλάμα.
ΚΒ: Δεν θέλω να φάω κολοκάσιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι και αρχίζει το κλάμα.
Θ: Σταμάτα κόρη μου να κλαίς. Εγώ πάντα πήγαινα αδιάβαστος και κοίτα έπαθα τίποτε; Μια χαρά είμαι. Και εσύ σταμάτα επίσης να κλαις. Μια φορά που έψησε η γιαγιά σου το κολοκάσι κοίτα να το φας, είναι καλό.

Μένουμε όλοι κάγκελο. Ώσπου έρχεται ο επίλογος.
Π: Τι εννοείς μια φορά που το έψησα; Άλλη φορά ωμό το τρώτε; Δεν θα σας ξαναμειρέψω…

Όπως καταλαβαίνετε, προφανώς δεν ήξερε τι έλεγε όποιος είπε πως όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Υπάρχουν και άλλοι που να πλακώνονται για το κολοκάσι;

Επιστρέφουμε, όμως στο πρωτάκι. Που είναι το πιο χαρούμενο και το πιο ζωντανό παιδάκι του σχολείου. Που τους ξέρει όλους ακόμη και στις μεγάλες τάξεις. Που όμως πρέπει να μάθει να οργανώνεται, να συγκεντρώνεται και να είναι φρόνιμη.

Πρέπει να τη νουθετήσω και έχω τύψεις. Μεγάλες τύψεις. Νιώθω υποκρίτρια. Πώς να πω σε κάποιον να μην κάνει κάτι, όταν το έκανα και εγώ; Να μου πεις με αυτή τη λογική ένας αλκοολικός να μην πει ότι το πολύ αλκοόλ σκοτώνει; Δεν ξέρω, σηκώνει μεγάλη συζήτηση το θέμα.

Προσπαθώ να τη συμμαζέψω χωρίς να της κόψω τον ενθουσιασμό. Αγαπά το σχολείο, αγαπά να μαθαίνει καινούρια πράγματα. Της αρέσει οι καινούριοι φίλοι που κάνει (όταν τους μάθει όλους, τη βλέπω να επεκτείνεται στο γειτονικό σχολείο). Της αρέσει που είναι η ψυχή της τάξης.

Η δασκάλα λέει πως χρειάζεται χρόνο. Θα της δώσω όσο χρόνο χρειαστεί. Εμένα δηλαδή, πόσο καιρό μου πήρε να καταφέρω να βγάλω μια διδακτική ώρα χωρίς να σηκωθώ ή χωρίς να μιλήσω με τη διπλανή μου; Παρακαλώ, οι συμφοιτήτριες στο πανεπιστήμιο να μην εμφανιστούν να πουν πως ακόμη και τότε, μου ήταν αδύνατο να κάτσω και να μην μιλώ.

Στο μεταξύ, θα μετρώ μέρες μέχρι να πάει η μικρή σχολείο. Oh yes. Το καλύτερο και πιο φρόνιμο παιδί, είπε η δασκάλα της. Υπάκουη, κάθεται σε όλο το μάθημα, παρακολουθεί και συμμετέχει.
Είπε κάποιος κάτι για γονίδια; Και όχι ο Μοτορτζής δεν ήταν υπόδειγμα μαθητή, κάθε άλλο μάλιστα.

Πάλι μπορεί να ισχύει το όλα εδώ πληρώνονται. Ή το οι αμαρτίες των γονιών παιδεύουν τα παιδιά.

Έχω πει ότι το να είσαι γονιός μοιάζει με πορεία προς το άγνωστο χωρίς χάρτη; Να το πω ξανά, γιατί ισχύει.

19 comments:

  1. Μα πόσο σε καταλαβαίνω! Εμας είναι άλλα τα θεματα μας βέβαια αλλά οι κορες μου διαφερουν τόσο πολυ όσο αφορα θέματα σχολείου που είναι σαν να μεγαλωνουν σε διαφορετικα σπίτια.

    Η κορασα σου ειναι ακόμα πρωτάκι. Ισως να θέλει το χρόνο της να συνηθίσει.
    Υπομονη. (Αυτο θα το ακους συχνα απο δω και πέρα!)

    ReplyDelete
  2. κολοκάσι....σαν να ανακατεύτηκα λιγάκι...

    ReplyDelete
  3. Εν έχουν ρε λάθος τα μωρά, εν τέλειες και οι δύο και κυρίως μοναδικές, ενεν ανάγκη να μπουν σε καλούπια, σίγουρα με την μεγάλη εννα έβρετε ένα τέμπο, σιγά σιγά. Στην τάξη ήμουν όπως την πρώτη σου κόρη, εμίλουν συνέχεια, στο θέμα φαγιού όπως την δεύτερη, κολοκάσι γιαξ

    ReplyDelete
  4. Eλαφρώς υπερκινητικό παιδί,που μεσα στην ταξη κανει το κατι παραπάνω,
    δε χάθηκε ο κόσμος :)

    ReplyDelete
  5. Mana mou mana! Se diavazw edw kai 3 xronia kai twra sou grafw...Eimai daskala ki egw...Na min anisixeis gia tin kori sou! Einai prwtos minas sto dimotiko...xreiazetai na perasei i periodos prosarmogis- mexri ta Xmas the latest!Esi apo tin pleura sou prepei na tin en8arrineis na einai prosektiki stin taxi...Vevaia, na exetaseis ligaki kai tous logous pou den kathetai 'isixa'...Mipws ta xerei kai varietai? Milise me ti daskala kai ftiaxte mazi ena action plan, ena sistima epivraveusis...motivate her!!! Mporei apla sto tetradio epikoinwnias na exete ena kwdika (p.x. prasino, portokali kai kokkino) pou kathimerina tha xereis pws itane...
    Apologies gia ta greeklish...
    Best,
    M.

    ReplyDelete
  6. Τι ωραίο το κολοκάσι! Αν δεν το θέλει η μιτσιά φέρτο ποδά να το φάω εγώ! μιαμι

    ReplyDelete
  7. Τετράδιο επικοινωνίας. Άκου πράματα, α! Απόρησα τωρά. Εξήγα μας το λίο. είχαμε τζι εμείς στον τζαιρό μας; Ήνταλως εξέραν οι δικοί μας τι είχαμε να διαβάσουμε;

    Κατά τα άλλα, εγώ ήμουν πολλά πολλά ήσυχη, έκαμνα καφκάες (μια φορά ετράβησα τα μαλλιά ΟΥΛΛΗΣ της τάξης σαν εκάμναμε μάθημα γιατί εγελάσαν ενώ είπα κάτι σωστό) άμα με ενοχλούσαν τζαι εν εμπορούσα να με υπερασπιστώ στη δασκάλα, αλλά μετά έμαθα τζαι έκαμνα καφκάες λεκτικούς με τη δασκάλα τζαι όποιον ετόλμαν να με πειράξει τζαι έξερα να πω τα επιχειρήματά μου.
    Αλλά εν εμιλούσα, έπιανα τα ούλλα που την τάξη, τζι έθελα να κάθουμαι πάντα μόνη μου. Πάντα τελευταίο θρανίο-τάχα λόγω ύψους- για να γράφω πας στο θρανίο τζαι να παίζω επειδή εβοηθούσε με να συγκεντρωθώ. Τζαι εδούλεφκεν, άρα εσυνέχιζα το ώσπου να τελειώσω το σχολείο.
    Η μάμμα πάντα έλεε μου μετά που την επίσκεψη στους δασκάλους "αχ ρε Μούνλαϊτ, αν εθκιέβαζες τζαι λίον....." ή "η κυρία τάδε λαλεί είσαι . ΠΑΛΕ ετσακώθηκες με την καθηγήτρια;" τζαι μετά είδαν ότι είμαι λογικό κοπελλούδι τζαι είχαμε ιστορίες τύπου "κύριε θεολόγε μου, έχετε άδικο. δεν μπορείτε να απαιτείτε να δεκτούν όλοι την άποψή σας για τον Χάρι Πότερ αν δεν έχετε διαβάσει ο ίδιος τα βιβλία τουλάχιστον πρώτα", ή "αφού βαθμολογείτε με βάση το ταλέντο των παιδιών στην τέχνη, και όχι την προσπάθεια και τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το μάθημα, θεωρώ ότι έπρεπε να κάνουν και χορό και τραγούδι και μαγειρική και απ'όλα τα παιδιά για να βαθμολογούνται όλοι αναλόγως των ταλέντων τους". Επικά πράματα.

    Τέλοσπαντων, δεν είναι πράμα να ντρέπεσαι για τα λόγια που ακούς για τα παιδιά σου, ούτε πιστεύω ότι χρειάζεται να παλεύεις να τα αλλάξεις αν δεν έχουν ουσιαστικό πρόβλημα. Και τι έγινε αν είναι στο δημοτικό λίγο γλωσσού; Αν ξέρει ότι είναι κακό και το προσπαθεί τουλάχιστον, ή καταλάβει ότι κάποια άλλα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν μάθημα έτσι, θα βελτιωθεί μόνη της. Πιστεύω ότι τα μωρά έχουν πολύ μεγαλύτερη αντίληψη και μπορούμε να τους μιλούμε πολύ πιο ώριμα από ότι το κάνουμε συνήθως. Και είμαι σίγουρη όπως τα περιγράφεις ότι θα της περάσει και θα βρει και την ισορροπία της γιατί ακούεται έξυπνο μωρό και με γονείς που δεν είναι ό,τι να' ναι και δεν τους ενδιαφέρει, και δεν προβληματίζονται. Σαφώς και δεν είναι υποκριτικό από σένα να θέλεις να της πεις κάτι για το καλό της στην τελική, αλλά όπως σου είπα αν δεν είναι κάτι τόοοσο τραγικό, δεν θα της επιβάλεις τα πάντα και να γίνει ένα μωρό-ρομπότ και άβουλο.

    ReplyDelete
  8. μανα:τι μου θυμισες τώρα!
    γονείς μου: πόσο σας καταλαβαίνω τώρα...
    γυε μου: εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θασαι
    δασκάλα:ο γυος μου εν τούτος τζιαι εβρε τοκουμπίν του. εμένα μου πήρε λίγο καιρό να το βρω. μπορώ να βοηθήσω,αν μου πεις τι να κάνω.θα χρειαστεί να συνεργαστούμε.ΥΠΟΜΟΝΗ
    συμμαθητές: το ξέρω σας αποσυντονίζει η μουρμούρα του αλλά κανείς καλός δε χάθηκε.

    (Θωμάς)

    ReplyDelete
  9. Να μην νιώθεις τύψεις. Όταν βλέπεις ότι η κόρη σου κάνει κάτι που έκανες κι εσύ επισήμανέ της το, χωρίς να φαίνεται ότι το παίζεις δασκάλα και θα κρίνει από μόνη της αν πρέπει να σου μοιάσει. Εμένα όποτε μου έλεγαν "το έκανα κι εγώ" έκανα το αντίθετο για να τους την σπάσω.

    ReplyDelete
  10. απολαμβανω να μας γραφεις για τες μιτσιες!

    ReplyDelete
  11. Καταλαβαίνω σε απόλυτα συμπεθερά γιατί τζιαι ο Αχάπαρος junior εν βάλλει γλώσσα μέσα, ειδικά φέτος εξεσάλλωσε. Ελπίζω οτι εν το αποκορύφωμα του τωρά τζιαι μετά θα ηρεμίσει. Αν όχι θα τον πέψω της χούντας.

    ReplyDelete
  12. Κι εγώ έτσι ήμουν. Μόνιμος καβγάς ποιος από τους 2 γονείς ΔΕΝ θα πάει στο σχολείο να ακούσει την μουρμούρα των καθηγητών. Συγχρόνως ήμουν και στη βιβλιοθήκη για αποβολή και στο άγημα στην παρέλαση. Βρήκα το δρόμο μου....να μην ανησυχείς! χχ

    ReplyDelete
  13. χαχα την όλη στιχομυθία με το κολοκάσι κρατώ την, θα την κάμω paste όπου νάσαι με τα δικά μου αθρωπούθκια


    υ.γ. "μια φορά ετράβησα τα μαλλιά ΟΥΛΛΗΣ της τάξης σαν εκάμναμε μάθημα γιατί εγελάσαν ενώ είπα κάτι σωστό" - lol, μουν νομίζω είσαι φίλη μου.

    άκυρο, τζείνη εν τα μαλλιά των χτιστάων που ετράβησεν επειδή εμίλαν τους τζι εν της απαντούσαν

    ReplyDelete
  14. Σμιλί υπομονή για όλους τους γονείς..

    Μις indeed. Απορώ με τον κόσμο που λέει ότι γουστάρει να τρώει κολοκάσι.

    Αμαδρυάδα δεν θέλω να μπει σε καλούπια. Αλλά θα το εκτιμούσα να αφήνει τη δασκάλα να κάμνει μάθημα χα χαχαχα. Προχτές σηκώθηκε από τη θέση της να βοηθήσει ένα άλλο παιδάκι να κάμει τα μαθήματά του μίσσιμου.

    Vad ελπίζω να παραμείνουμε στο ελαφρώς γιατί δεν μας βλέπω καλά.

    Γεια σου κυρία δασκάλα να αφήνεις πιο συχνά σχόλια γιατί μας ενδιαφέρει πολύ η γνώμη των εκπαιδευτικών. Η αλήθεια είναι πως σε θέματα ανάγνωσης είναι ξεφτέρι, διάβαζε βιβλία προτού πάει σχολείο. Ίσως να βαριέται. Αυτό με το σύστημα επιβράβευσης είναι καλή ιδέα. Και ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές.

    Ανώνυμε δώσε τηλέφωνο να σου στείλω τρεις μερίδες όχι απλά μια. Αλλά σοβαρά τι στο καλό βρίσκεται στο κολοκάσι;

    Moonlight η εκπαίδευση εκσυγχρονίζεται. Στο φάκελο επικοινωνίας βάλλουν οι δάσκαλοι τα φυλλάδια και σημειώσεις ή ότι άλλο θέλουν οι γονείς. Είναι αμφίδρομο.

    ReplyDelete
  15. Θωμά θα κρατήσω την ατάκα «δασκάλα βρες το κουμπί του» και θα τη χρησιμοποιήσω αναλόγως.

    Άστα αστεία 666 ούτως ή άλλως οι τύψεις είναι άχρηστες. Θα κρατήσω τη συμβουλή ότι το έκανα κι εγώ.

    Αχάπαρη στόχος μας είναι η εφηβεία. Αν δεν σιωπήσουν ούτε τζαμέ εβάψαμε την. Πάντως αν πετύχει το συμπεθερκό εν θα πατούμε σπίτι τους, ούλλη μέρα θα συντιχάνουν.

    Σιγά που δεν θα ήσουν έτσι Brenda. Αφού είσαστε ίδιες.

    Sike θα μου μείνει η απορία. Γιατί δεν της μιλούν οι κτίστες;

    ReplyDelete
    Replies
    1. em, ennoousa tous mastorous pou tis ektizan to spiti....

      Delete
  16. Κοίτα, εμενα μου εφαίνονταν ανούσια ολα τούτα του σχολειου, γιατί ήξερα πολλα κι ενδιαφέροντα απο το σπίτι. ακόμη και στο γυμνάσιο και στο λύκειο.....
    μη δεν έγινα άνθρωπος. ουφου εχουν κι οι δασκάλοι ενα μοντέλο στο μυαλό. δεν ειμαστε ολοι ίδιοι. Είμαστε και οι εξαιρέσεις... να την χαίρεσαι την κόρη σου. και την άλλη και το σοι και τους φίλους. καθένας αγαπιέται με τις χάρες του.. ουφου!

    ReplyDelete