Ο δεκάλογος της καλής σχέσης.

Ο κάθε γάμος, η κάθε σχέση είναι ξεχωριστή. Θα σας πω όμως για μένα τι είναι σημαντικό, προκειμένου να λειτουργήσε μια σχέση. Υπάρχουν μερικά απαραίτητα συστατικά.

Το πρώτο φυσικά είναι η αγάπη. Αν δεν αγαπάς τον άλλο πραγματικά μην προχωρήσεις παρακάτω. Ο γάμος είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Αν δεν υπήρχε μια αμφίδρομη αγάπη δεν θα τα έβγαζα πέρα.

Το δεύτερο είναι η ανεκτικότητα και η υπομονή. Το να είσαι συνέχεια με κάποιον μαζί σημαίνει ότι πρέπει να κάνετε υποχωρήσεις. Ο ένας θα θέλει το άλφα ο άλλος το βήτα επομένως πρέπει να τα βρείτε στο γάμα και στο δέλτα, διαφορετικά θα καταλήξετε ο ένας στο ζήτα και ο άλλος στο θήτα. Ανέχεσαι τον άλλο και κάνεις υπομονή.

Το τρίτο είναι η επικοινωνία. Και δεν εννοώ όλη μέρα να είσαστε στο μπλα μπλα μπλα. Εννοώ όταν λέει ο ένας άσπρο να καταλαβαίνει και ο άλλος άσπρο. Να υπάρχουν κοινοί κώδικες συνεννόησης. Να εκπέμπεται στα ίδια ή σε κοντινά τουλάχιστον μήκη κύματος.

Το τέταρτο, που θα μπορούσε να είναι και τρίτο είναι το σεξ. Καλό σεξ που ανανεώνει τη σχέση και τη γεμίζει. Να βλέπεις τον άλλο και να σκέφτεσαι ότι τον γουστάρεις. Και συχνά εννοείται. Γιατί αν είναι να πηδιέσαι μια φορά τη βδομάδα ή το δεκαπενθήμερο τι μου θέλεις τη μόνιμη σχέση. Το σεξ είναι επικοινωνία, είναι εκτόνωση και είναι και διασκέσαση.

Το πέμπτο είναι η αυτονομία. Η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για δύο άτομα με τις δικές τους ανάγκες και τη δική τους ζωή. Ναι μεν είναι ζευγάρι αλλά υπάρχουν και ως άτομα. Πρέπει ναα έχουν ένα κομμάτι ζωής, που ο άλλος δεν θα έχει πρόσβαση. Αν θα βγει ο ένας με τους φίλους του να βγει, χωρίς ο άλλος να θέλει να είναι εκεί. Να μην είναι μέρος της δουλειάς του. Να μην έχουν ολα τα ίδια χόμπι.

Και το εννοώ απόλυτα αυτό που λέω. Και όταν με ρωτήσουν πως τα καταφέρνουμε με το Μοτορτζή, υποθέτω η απάντηση είναι επειδή δεν είμαστε συνέχεια μαζί. Θα τα είχαμε τινάξει στον αέρα αν μας ανάγκαζαν να ήμασταν συνέχεια μαζί. Θέλουμε και οι δυο χώρο, θέλουμε να είμαστε και μόνοι μας. Επίσης, πολύ σημαντικό όταν ο άλλος θέλει να είναι μόνος του να τον αφήνουμε μόνο του. Δεν σημαίνει ότι τον παραμελούμε. Δώσε του και δώσε της λίγο χρόνο και χώρο και θα επανέλθει.

Και έτσι πάμε στο έκτο που είναι η καταπίεση. Η καταπίεση δεν είναι κάτι που μπορεί να ανεχτεί κάποιος πολύ καιρό, εξαιρείται ο γείτονας στη μάνα μου, άγιος άνθρωπος με όσα έχει τραβήξει αλλά δεν λέει να αφήσει τη γυναίκα του και να φύγει. Καταπίεση είναι να πιάνεις εκατό τηλέφωνα την ημέρα. Άσε κυρία μου τον άλλο να δουλέψει, πόσες φορές να σου πει τα ίδια πράγματα, πόσες φορές να χαμηλώνει τη φωνή του να μην τον ακούσουν οι άλλοι, που προσπαθεί να σε φέρει στα λογικά σου;

Καταπίεση επίσης είναι να θέλεις να ελέγχεις τον άλλο για τα οικονομικά του, για τα επαγγελματικά του, για τα πάντα. Καταπίεση είναι να ξέρεις όλες τις φίλες της, να έχεις τα τηλέφωνά τους και να πιάνεις για έλεγχο. Να την κατασκοπεύεις μέσω Facebook. Να ψαχουλεύεις το κινητό του. Υπάρχουν πολλών ειδών καταπιέσεις. Να τις αποφεύγετε όλες. 

Το έβδομο είναι η αναισθησία. Μια καλή σχέση θέλει μια μεγάλη δόση αναισθησίας, κυρίως μετά που θα έρθουν τα παιδιά. Το σπίτι, για παράδειγμα, είναι γέρημο. Τα παιδιά έσπασαν το playstation. Οι σκύλοι πρέπει να πάνε περίπατο. Ανάσες, φου φου φου. Με λίγη καλή θέληση όλα θα γίνουν. Αφήνεις το σπίτι γέρημο, παίρνεις τους σκύλους περίπατο και μετά αγοράζεις καινούριο playstation. Το να χτυπιέσαι και να θυμώνεις δεν οδηγεί πουθενά. Χαλαρά.

Τη βλέπεις, για παράδειγμα ότι χτυπιέται με τις ορμόνες της. Ό,τι και να σου πει μην ακούεις. Από το ένα αυτί να μπαίνει και στο άλλο να βγαίνει. Ή χάννει η ομάδα του. Μην ρωτάς χρυσή μου, γιατί είναι έτσι.

Το όγδοο είναι οι απαραβίαστοι κανόνες. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες αξίες, συνήθειες, αρχές που δεν παραβιάζονται με τίποτα. Ας πούμε, ο Μοτορτζής θέλει χρόνο με τη μηχανή του. Δεν θα του στερήσω αυτό το χρόνο, ζητώντας του να κάνει κάτι άλλο. Αγαπώ το διάβασμα, δεν θα μου πει μην ξοδεύεις τα λεφτά μας σε βιβλία.

Το ένατο είναι το ίντερνετ. Ναι βοηθά να διαβάζετε τα ίδια μπλογκ, να μιλάτε με τους ίδιους ανθρώπους, να ενημερώνεστε από τις ίδιες σελίδες ή να παίζετε τα ίδια παιχνίδια.

Και τέλος πολύ σημαντικό στοιχείο για ένα γάμο είναι τα ταπεράκια με φαγητό από τους γονείς. Ποτέ μην λέτε όχι σε ένα ταπεράκι με φαγητό. Φυσικά εξαιρείται αν το ταπεράκι έχει μέσα κολοκάσι. Οι γονείς χαίρονται όταν προσφέρουν. Εκμεταλλευτείτε το και έτσι κερδίζετε χρόνο και χρήμα. Αντί να πάτε σπίτι και να μαγειρεύετε, κάντε απλώς κάτι άλλο μαζί.

Να μου πεις αξίζει όλος αυτός ο αγώνας; Η απάντησή μου είναι ότι εξαρτάται από το τι θέλει ο κανένας. Αν προτεραιότητά του είναι να είναι ανεξάρτητος και να κάνει ό,τι γουστάρει όχι δεν αξίζει. Αν πάλι θέλει ένα σύντροφο για τα καλά και τα κακά, τα άσχημα και τα όμορφα, τα εύκολα και τα δύσκολα, τότε ναι αξίζει.

Γιατί είναι πολύ ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που σε αγαπά, σε καταλαβαίνει, σε ανέχεται, σε αντέχει, σε ανεβάζει (ή και σε κατεβάζει αναλόγως). Είναι ωραίο να έχεις παρέα στη ζωή.

Και προλαβαίνω σχόλιο αν είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε μαζί με το Μορτορτζή εφ ’όρου ζωής. Φυσικά και δεν είμαι. Από τη στιγμή που πρόκειται για δύο ανθρώπους, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αλλά είναι ένα ρίσκο που παίρνω. Πέφτω μέσα στη θάλασσα και λέω θα κολυμπήσω. Δεν κάθομαι στην παραλία να αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν θα κολυμπούσα.