Thursday 17 October 2013

Ο δεκάλογος της καλής σχέσης.





Ο κάθε γάμος, η κάθε σχέση είναι ξεχωριστή. Θα σας πω όμως για μένα τι είναι σημαντικό, προκειμένου να λειτουργήσε μια σχέση. Υπάρχουν μερικά απαραίτητα συστατικά.

Το πρώτο φυσικά είναι η αγάπη. Αν δεν αγαπάς τον άλλο πραγματικά μην προχωρήσεις παρακάτω. Ο γάμος είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Αν δεν υπήρχε μια αμφίδρομη αγάπη δεν θα τα έβγαζα πέρα.

Το δεύτερο είναι η ανεκτικότητα και η υπομονή. Το να είσαι συνέχεια με κάποιον μαζί σημαίνει ότι πρέπει να κάνετε υποχωρήσεις. Ο ένας θα θέλει το άλφα ο άλλος το βήτα επομένως πρέπει να τα βρείτε στο γάμα και στο δέλτα, διαφορετικά θα καταλήξετε ο ένας στο ζήτα και ο άλλος στο θήτα. Ανέχεσαι τον άλλο και κάνεις υπομονή.

Το τρίτο είναι η επικοινωνία. Και δεν εννοώ όλη μέρα να είσαστε στο μπλα μπλα μπλα. Εννοώ όταν λέει ο ένας άσπρο να καταλαβαίνει και ο άλλος άσπρο. Να υπάρχουν κοινοί κώδικες συνεννόησης. Να εκπέμπεται στα ίδια ή σε κοντινά τουλάχιστον μήκη κύματος.

Το τέταρτο, που θα μπορούσε να είναι και τρίτο είναι το σεξ. Καλό σεξ που ανανεώνει τη σχέση και τη γεμίζει. Να βλέπεις τον άλλο και να σκέφτεσαι ότι τον γουστάρεις. Και συχνά εννοείται. Γιατί αν είναι να πηδιέσαι μια φορά τη βδομάδα ή το δεκαπενθήμερο τι μου θέλεις τη μόνιμη σχέση. Το σεξ είναι επικοινωνία, είναι εκτόνωση και είναι και διασκέσαση.

Το πέμπτο είναι η αυτονομία. Η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για δύο άτομα με τις δικές τους ανάγκες και τη δική τους ζωή. Ναι μεν είναι ζευγάρι αλλά υπάρχουν και ως άτομα. Πρέπει ναα έχουν ένα κομμάτι ζωής, που ο άλλος δεν θα έχει πρόσβαση. Αν θα βγει ο ένας με τους φίλους του να βγει, χωρίς ο άλλος να θέλει να είναι εκεί. Να μην είναι μέρος της δουλειάς του. Να μην έχουν ολα τα ίδια χόμπι.

Και το εννοώ απόλυτα αυτό που λέω. Και όταν με ρωτήσουν πως τα καταφέρνουμε με το Μοτορτζή, υποθέτω η απάντηση είναι επειδή δεν είμαστε συνέχεια μαζί. Θα τα είχαμε τινάξει στον αέρα αν μας ανάγκαζαν να ήμασταν συνέχεια μαζί. Θέλουμε και οι δυο χώρο, θέλουμε να είμαστε και μόνοι μας. Επίσης, πολύ σημαντικό όταν ο άλλος θέλει να είναι μόνος του να τον αφήνουμε μόνο του. Δεν σημαίνει ότι τον παραμελούμε. Δώσε του και δώσε της λίγο χρόνο και χώρο και θα επανέλθει.

Και έτσι πάμε στο έκτο που είναι η καταπίεση. Η καταπίεση δεν είναι κάτι που μπορεί να ανεχτεί κάποιος πολύ καιρό, εξαιρείται ο γείτονας στη μάνα μου, άγιος άνθρωπος με όσα έχει τραβήξει αλλά δεν λέει να αφήσει τη γυναίκα του και να φύγει. Καταπίεση είναι να πιάνεις εκατό τηλέφωνα την ημέρα. Άσε κυρία μου τον άλλο να δουλέψει, πόσες φορές να σου πει τα ίδια πράγματα, πόσες φορές να χαμηλώνει τη φωνή του να μην τον ακούσουν οι άλλοι, που προσπαθεί να σε φέρει στα λογικά σου;

Καταπίεση επίσης είναι να θέλεις να ελέγχεις τον άλλο για τα οικονομικά του, για τα επαγγελματικά του, για τα πάντα. Καταπίεση είναι να ξέρεις όλες τις φίλες της, να έχεις τα τηλέφωνά τους και να πιάνεις για έλεγχο. Να την κατασκοπεύεις μέσω Facebook. Να ψαχουλεύεις το κινητό του. Υπάρχουν πολλών ειδών καταπιέσεις. Να τις αποφεύγετε όλες. 

Το έβδομο είναι η αναισθησία. Μια καλή σχέση θέλει μια μεγάλη δόση αναισθησίας, κυρίως μετά που θα έρθουν τα παιδιά. Το σπίτι, για παράδειγμα, είναι γέρημο. Τα παιδιά έσπασαν το playstation. Οι σκύλοι πρέπει να πάνε περίπατο. Ανάσες, φου φου φου. Με λίγη καλή θέληση όλα θα γίνουν. Αφήνεις το σπίτι γέρημο, παίρνεις τους σκύλους περίπατο και μετά αγοράζεις καινούριο playstation. Το να χτυπιέσαι και να θυμώνεις δεν οδηγεί πουθενά. Χαλαρά.

Τη βλέπεις, για παράδειγμα ότι χτυπιέται με τις ορμόνες της. Ό,τι και να σου πει μην ακούεις. Από το ένα αυτί να μπαίνει και στο άλλο να βγαίνει. Ή χάννει η ομάδα του. Μην ρωτάς χρυσή μου, γιατί είναι έτσι.

Το όγδοο είναι οι απαραβίαστοι κανόνες. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες αξίες, συνήθειες, αρχές που δεν παραβιάζονται με τίποτα. Ας πούμε, ο Μοτορτζής θέλει χρόνο με τη μηχανή του. Δεν θα του στερήσω αυτό το χρόνο, ζητώντας του να κάνει κάτι άλλο. Αγαπώ το διάβασμα, δεν θα μου πει μην ξοδεύεις τα λεφτά μας σε βιβλία.

Το ένατο είναι το ίντερνετ. Ναι βοηθά να διαβάζετε τα ίδια μπλογκ, να μιλάτε με τους ίδιους ανθρώπους, να ενημερώνεστε από τις ίδιες σελίδες ή να παίζετε τα ίδια παιχνίδια.

Και τέλος πολύ σημαντικό στοιχείο για ένα γάμο είναι τα ταπεράκια με φαγητό από τους γονείς. Ποτέ μην λέτε όχι σε ένα ταπεράκι με φαγητό. Φυσικά εξαιρείται αν το ταπεράκι έχει μέσα κολοκάσι. Οι γονείς χαίρονται όταν προσφέρουν. Εκμεταλλευτείτε το και έτσι κερδίζετε χρόνο και χρήμα. Αντί να πάτε σπίτι και να μαγειρεύετε, κάντε απλώς κάτι άλλο μαζί.

Να μου πεις αξίζει όλος αυτός ο αγώνας; Η απάντησή μου είναι ότι εξαρτάται από το τι θέλει ο κανένας. Αν προτεραιότητά του είναι να είναι ανεξάρτητος και να κάνει ό,τι γουστάρει όχι δεν αξίζει. Αν πάλι θέλει ένα σύντροφο για τα καλά και τα κακά, τα άσχημα και τα όμορφα, τα εύκολα και τα δύσκολα, τότε ναι αξίζει.

Γιατί είναι πολύ ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που σε αγαπά, σε καταλαβαίνει, σε ανέχεται, σε αντέχει, σε ανεβάζει (ή και σε κατεβάζει αναλόγως). Είναι ωραίο να έχεις παρέα στη ζωή.

Και προλαβαίνω σχόλιο αν είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε μαζί με το Μορτορτζή εφ ’όρου ζωής. Φυσικά και δεν είμαι. Από τη στιγμή που πρόκειται για δύο ανθρώπους, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αλλά είναι ένα ρίσκο που παίρνω. Πέφτω μέσα στη θάλασσα και λέω θα κολυμπήσω. Δεν κάθομαι στην παραλία να αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν θα κολυμπούσα.

20 comments:

  1. OK εσκέφτουμουν κάτι με σχέσεις και τσουπ ήρθες και εβαλες για σχέσεις:)))))Υστερώ σοβαρά σε κάποια που τούτα που έβαλες ας πούμε στο κομμάτι της αναισθησίας. Και εν τούτο που εσκέφτουμουν αυτήν την στιγμή. Συμφωνω σίγουρα ότι η συντροφικότητα εν ένα που τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μας. Πολλά ωραία ανάρτηση αν και είμαι σίγουρη ότι αύριο αν τα φτιάξω με κάποιον μάλλον εννα αποτύχω!!p.s bonus για το κολοκάσι:)))

    ReplyDelete
  2. Απορίες;
    Έχεις και τα 10;
    Στα πόσα και πάνω θεωρείς υγιή τη σχέση;

    ReplyDelete
  3. Σου βγάζω το καπέλο για τον δεκάλογο..... Και σας εύχομαι από καρδιάς, να είστε πάντα μαζί και καλά. Το αξίζεις! Φιλούθκια! :))

    ReplyDelete
  4. Ξέρεις ποιο είναι το αστείο? Ξέρω ανθρώπους που επέλεξαν την ανεξαρτησία τους κτλ. κτλ. και φτάνοντας από μια ηλικία και μετά το έχουν μετανιώσει. Όχι κατά ανάγκη γιατί δεν κάνανε παιδιά αλλά γιατί δεν έχουν κάποιο να μοιράστούν τη ζωή τους.

    ReplyDelete
  5. Πολλά όμορφος δεκάλογος.
    Θα σταθώ στην 11ατη εντολή σου :-)
    Από όσα ευτυχισμένα ζευγάρια ξέρω, έχω ακούσει το ότι δεν νιώθουν σίγουροι ότι αυτό που ζουν τώρα θα κρατήσει για πάντα.
    Νομίζω το να μη θεωρείς δεδομένο τον άλλον και τη σχέση που έχεις είναι το μυστικό για να πετύχουν ή να αποτύχουν τα υπόλοιπα 10.

    Όσο για το ταπεράκι, Μανούλα μου, για κάποιους η μαγειρική είναι .. χομπυ.. wink.

    ReplyDelete
  6. Αμαδρυάδα να μην σκέφτομαι μόνο εγώ αυτό θα ήθελα να το γράψω όταν βλέπω αναρτήσεις άλλων ;)) Τζαι εγώ ήμουν σίγουρη ότι θα αποτύχω από το πρώτο εξάμηνο γιατί δεν με έβρισκα ικανή να κάνω παραχωρήσεις. Τελικά μια ιδέα είναι, όταν θέλει το πλάσμα τα καταφέρνει.


    Brenda τα έχω αλλά όχι απαραίτητα ταυτοχρόνως. Ας πούμε μπορεί να σερφάρουμε μαζί στο ίντερεντ με το Μοτορτζή αλλά να μεν έχουν στείλει καπακλί οι μανάδες τζαι να πεινά χαχαχαχα. Θεωρώ πως όσα περισσότερα έχει μια σχέση, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να λειτουργήσει. Όπως επίσης θεωρώ ότι κάθε σχέση πρέπει να ιεραρχεί τις ανάγκες της και βάσει αυτές να προχωρεί.

    Σε ευχαριστώ Joan εύχομαι και εγώ να τα καταφέρουμε.

    Συμβαίνει και αυτό Ίνα. Η ανεξαρτησία είναι πολύ ωραίο πράμα. Και ισχυρό δέλεαρ (μα ίντα λέξεις χρησιμοποιώ) για να θέλεις να είσαι μόνος.


    Νεράιδα δεν το σκέφτηκα έτσι όπως το λες, αλλά ναι έχεις δίκαιο. δεν πρέπει να παίρνουμε τον άλλο ως δεδομένο.

    Όσοι έχουν χόμπι τη μαγειρική μπορούν να μου στέλλουν ταπεράκια. Είναι ευπρόσδεκτα.

    ReplyDelete
  7. Γενικά συμφωνώ, εκτός λλίο για την αυτονομία. Λείπω που σπίτι που τες 7:30 ως τις 4:30. Λείπει που τις 8 ως τις 5-6. Κοιμούμαστε ως τα μεσάνυκτα μάξιμουμ, άρα ουσιαστικά 5-6 ώρες περνούμε μαζί τη μέρα τζιαι τζείνες θέλουμε να ξεκουραστούμε. Τα σ/κ εν θέλουμε να κάμνει ο καθένας τα δικά του, θέλουμε να είμαστε μαζί ούλλη τη μέρα. Εν παράλογο?

    ReplyDelete
    Replies
    1. Παράλογο όχι εξαρτάρται που το τι θέλει ο καθένας. Αλλά που είναι ο χρόνος που έχεις για σένα; Που είναι τα πράματα που θα κάνεις, που θα σκεφτείς, που θα νιώσεις, έτσι ώστε όταν είστε μαζί να έχεις να δώσεις κάτι διαφορετικό;

      Delete
    2. 24 ώρες έχει η μέρα, δεν έχει παραπάνω ώρες τι να κάνουμε? Αφού έτσι που είναι οι ζωές μας δεν βρίσκουμε περιττό χρόνο. Τις καθημερινές πάει ο καθένας στη γυμναστική του. Μπορεί να πάω για κάφε με μια φίλη/με ένα φίλο μου μέσα στην εβδομάδα, πάει κι αυτός με τους δικούς του αλλά δεν θα το κάνουμε το σ/κ που θέλουμε να είμαστε μαζί.
      Δεν λέω ότι έτσι θα είμαστε για πάντα, απλώς προς το παρόν δεν νιώθουμε την ανάγκη να μένει ο καθένας μόνος του.

      Delete
    3. Joy,
      Να κάνετε αυτό που νιώθετε !
      όπως είπε και ο ανώνυμος εξαρτάται τι θέλει ο καθένας!

      Delete
  8. πολυ καλο ποστ μανα! και γελασα με το 10, τα ταπερακια, χαχαχα

    φιλακιαααα

    ReplyDelete
  9. Να θκιεβάζουμε τα ίδια blogs?? Κυριε λέησον μα θέλεις να πέσει πάνω σε ποστ για τη μάνα του τζιαι να πάθει εγκεφαλικό?

    ReplyDelete
  10. "Τη βλέπεις, για παράδειγμα ότι χτυπιέται με τις ορμόνες της. Ό,τι και να σου πει μην ακούεις. Από το ένα αυτί να μπαίνει και στο άλλο να βγαίνει. "

    Έβαλες τίποτε κοριούς εψές σπίτι μου; Μετά που έφκαλα τζιαι το σσοινι τζιαι το παλλούτζι, έριξε με πάσα ηρεμία την εξής ερώτηση: Πότε αδιαθετάς είπαμε;

    ReplyDelete
  11. Συμφωνώ σχεδόν με όλα. Διαφωνώ όμως κάθετα για το καπακλί. Εκτός που το ό,τι εν θα με έκοφτεν τι θα είσιεν μέσα φτάνει να μου εστέλνε τζαι εμέναν κάποιος καπακλί, ειδικά αν ήταν κολοκάσι, θα το άρπασσα τζαι παίζεται να μεν άφηννα καθόλου για κανέναν άλλον. (Γιαμ γιαμ)

    ReplyDelete
  12. Joy προσωπικά πιστεύω ότι το πολύ πολύ μαζί φέρνει φθορά. Είναι η άποψή μου και δεν ισχύει για όλους…

    Εκφράσου τα ταπεράκια είναι βασικά σε μια σχέση :)

    Συμπεθερά σε απαλλάσσω που τον κανένα του κοινού ίντερνετ. Θέλεις να πεις δεν πήρε είδηση ο συμπέθερος πόσο θάψιμο τρώει η μάνα του;

    Κολόνα έβαλα κοριούς. Που κάτω που το πάιρεξ του cheesecake.


    Άσπρο με όλο το σεβασμό απαγορεύεται να εκφράζει κανένας θετικές απόψεις για το κολοκάσι στο μπλογκ μου.

    ReplyDelete
  13. Συμφωνώ με ούλλα Μάνα τζιαι προσθέτω το Χιούμορ.
    Αν δεν γελώ, εν ταιρκάζω.

    ReplyDelete
  14. Άψογο κείμενο, με εκφράζει απόλυτα, με πρόλαβες, είχα σκοπό να γράψω κάτι αντίστοιχο (www.ellhnidamana.gr). Γεια στο στόμα σου για όλα, ειδικά για την αυτονομία! Για μένα και τον χάζμπαντ είναι το Α και το Ω, εγώ χρειάζομαι χώρο, αλλιώς καλύτερα να φουντάρω! Εύγε για ακόμα μια φορά, απέκτησες νέο φαν, πάω να πατήσω το κουμπάκι να σ'ακολουθήσω. Πέρνα και το δικό μου σπιτικό όποτε έχεις χρόνο, θα χαρώ να τα λέμε, μου φαίνεσαι ομοϊδεάτισσα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι εγώ που νόμιζα πως "μάνα είναι μόνο μία"...

      Delete
  15. Εδώ ταιριάζει ο Δεληβοριάς με το Βέγγο "τό' πα το' κανα σε έψαξα, σε βρήκα, κι ας μην είχες προίκα και ας ήσουνα φτωχή. Καθώς ήρωας ελληνικής ταινία, λόγω αφελείας σε αγάπησα πολύ". Αγάπη μάνα μου και μόνο, που τα πάντα υπομένει, αλλά θύμα να μην σε κάμνει. Να σε προλαβαίνει να μεν καμνεις βλακείες (π.χ. να επιμένει να πιασεις το καππακλί) και να σε βοηθά να μην ξεχνάς ποιος είσαι. Συνεννόση μάνα μου και αγάπη. Τζιαι άμα ξεισσιειλα το ποτήρι φου, φου, φου φου φου φου φου, φέρε φλόκκο!!!

    ReplyDelete
  16. Les na tou dwsw ta blog sas na ta diavazei?
    Pantws poli kalos o dekalogos sou. Prospathw na efarmozw arketa apo afta, kai osa den tha frontisw na ta dokimasw. :D

    ReplyDelete