Μάθε παιδί μου σεξ (κυριολεκτικώς)

Η Πρας λαγκοδέρνεται μέσα στα lap. Η Ποστ πάσχει να κάμει ντοκτορά. Η She το σκεφτόταν τώρα μετά από δύο μωρά απλά θέλει να κοιμηθεί πάνω από 6 ώρες συνεχόμενες. Ξεπερασμένα πράγματα. Έχω καλύτερη πρόταση για όσους διψούν για μάθηση, για όσους θέλουν να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, για όσους πιστεύουν ότι γηράσκω αεί διδασκόμενος.

Στη Βιέννη ανοίγει η πρώτη σχολή σεξ. Μόνο και μόνο που μιλούμε για Βιέννη είναι ένας λόγος να πάμε. Τέλεια πόλη, sacher torte, στρούντελ, Gluehwein. Πάω όμως να ξεφύγω από το θέμα.

Ο κύκλος σπουδών περιλαμβάνει σεξουαλικές τεχνικές σε δύο μέρη, μασάζ, ιστορία του σεξ και σεμινάρια για προχωρημένους. Θα περιέχει τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά μαθήματα. Η διευθύντρια της σχολής είπε πως θα συνδυάζονται η ιστορία και η μοντέρνα σεξουαλική θεωρία, ενώ θα και η έμφαση δίνεται στο πώς κάποιος θα γίνει καλύτερος εραστής.

Ψάχνω να βρω πληροφορίες, ακόμη δεν κατάλαβα τα πρακτικά μαθήματα πως θα γίνονται αν θα βρίσκει δηλαδή ο μαθητής παρτενέρ ή θα αν θα διαλέγει κάποιο άλλο από τα παιδιά της τάξης. Επίσης δεν ξέρω τι γίνεται με την κατ οίκον εργασία και ποια θα είναι η τιμωρία όσων θα πηγαίνουν αδιάβαστοι. Πάντως οι εγγραφές ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα, για αυτό οι ενδιαφερόμενοι καλά κάνουν να βιαστούν. Το πρώτο μάθημα θα γίνει στις 9 Ιανουαρίου.

Όσο για το κόστος; 1.400 ευρώ το εξάμηνο, το οποίο περιλαμβάνει 5 βασικά μαθήματα και 3 επιλογής. Προς το παρόν η κρατική χορηγία για τους φοιτητές δεν καλύπτει τις εν λόγω σπουδές. Αλλά εκλογές έχουμε σύντομα, αν γίνει μαζική απαίτηση, κάτι μπορεί να πετύχουμε. Δεν κατάλαβα ο άλλος που σπουδάζει Tea and the culture of pot (ναι υπάρχει τέτοιο master) καλύτερος είναι από αυτόν που θα μάθει να γαμεί; Και στο κάτω κάτω πόσα τσάγια θα κάμεις στη ζωή σου;

Θα κυκλοφορείς με άλλο αέρα. Πλήρης αναβάθμιση. Δεν θα λες απλά του άλλου, καλά της άλλης τι σου κάνω μάνα μου. Θα λες, τι σου κάνω μάνα μου και έχω και πτυχίο. Αν η απάντηση, είναι το πτυχίο να το βάλεις εκεί που ξέρεις, δεν ευθύνομαι εγώ. Θα είσαι μάστρος ή μαστόρισσα στο σεξ με στοιχεία, με αποδείξεις.

Επιπλέον σκέψου την περηφάνια του πατέρα. «Ο γιος μου σπουδάζει γαμιάς». Εννοείται μούγκα αν η κόρη αποφασίσει να διευρύνει τους ορίζοντές της σε αυτόν τον τομέα. Θα προτιμά να λέει ότι είναι στην Αρκτική να σώσει τις φάλαινες από τους Ιάπωνες.

Υγ.1 Υπόσχομαι ότι από αύριο θα επανέλθω σε ποιο ευπρεπή θέματα γιατί με το σεξ το παράχεσα το πράγμα.

Υγ.2 Μια χαρά η φωτογραφία σήμερα εν θα ξιπαστεί κανένας μάστρος.

Sex, lies and no videotapes

Την περασμένη βδομάδα βούιζε η Κύπρος, άντε εντάξει η Λευκωσία, από τις πληροφορίες για τον ποδοσφαιριστή που τον έπιασε η γυναίκα του στα πράσα σπίτι τους με τραβεστί. Και δώστου τα ψου ψου και ποιος είναι και ποιος δεν είναι.

Αυτή τη βδομάδα βρήκαμε άλλο θέμα συζήτησης, τον βουλευτή που τον βρήκε αστυνομικός να του παίρνουν πίπα σε περιοχή της Μακεδονίτισσας. Εννοείται, όλοι τάχα μου σοκαρισμένοι, βέβαια στην Κύπρο δεν γίνονται τέτοια πράγματα, να συζητούν αν είναι γκέι αν δεν είναι, σε ποια στάση τον βρήκανε, τι έκανε ο αστυνομικός, μα τι κοινωνία είναι τούτη τζαι ίντα τζαιρούς εφτάσαμε.

Τέσπα, περισσότερη εντύπωση μου έκανε πάντως, η Μακεδονίτισσα, παρά η πράξη itself. Έτσι το αποκάλεσε συνάδελφος που κοντεύει τα 60. Η πράξη. Μακεδονίτισσα πηγαίναμε στα νιάτα μας, όταν μέναμε στο πατρικό και ο γκόμενος δεν είχε δικό του σπίτι. Σας παρακαλώ, this is Cypus, ένα αυτοκίνητο όλοι το είχαμε. Η περιοχή τότε ήταν αραιοκατοικημένη. Ένα σπίτι από εδώ ένα σπίτι από εκεί. Σήμερα με ποια λογική να πας για γαμήσι ή για μια πίπα έστω σε μια περιοχή τίγκα στην αστυνομία λόγω αμερικανικού σταθμού και Χριστόφια;

Μετά, γίνεται να ξενοπηδάς και να μην βρίσκεις ένα ξενοδοχείο, μια γωνία, έστω τη Μακεδονίτισσα; Κάπου μακριά από το σπίτι σου. Πέρασα στο θέμα του ποδοσφαιριστή τώρα. Πόσο γκαγκά πρέπει να είσαι για να το κάμνεις σπίτι σου, όπου και άλλοι έχουν κλειδί; Έλεος δηλαδή.

Περί ορέξεως θα μου πεις. Θυμάμαι μια ιστορία ενός αθλητή ολυμπιονίκη μάλιστα, αφρικανού, που όταν τον έπιασε η γυναίκα με την γκόμενα προσπάθησε να την κάνει από το παράθυρο, έπεσε κάτω και σπλας σκοτώθηκε. Είναι καιρός σήμερα να σκοτώνεσαι για ένα πήδημα;

Πίσω στο θέμα μας. One way or another, οι άντρες αποδεικνύονται χειρότεροι στο κουτσομπολιό από τις γυναίκες. Τουλάχιστον, οι άντρες μου, εννοώ οι συνάδελφοι αφήνιασαν. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με τι λύσσα συζητούσαν και τα δύο περιστατικά, περισσότερο το δεύτερο. Για τον ποδοσφαιριστή αρκέστηκαν να πουν, α το μαλάκα δεν κατάλαβε ότι ήταν τραβεστί; Το γεγονός ότι μπορεί να ήθελε να πηδηχτεί με τραβεστί, ούτε που το λογάριασαν.

Με το βουλευτή όμως έδωσαν ρέστα ξεκατινιάσματος. Και να πέφτουν βροχή τα σχόλια. Είναι άντρας όταν παίρνει σε κάποιον πίπα; Ενώ άμαν τη δέχεται σαφώς και είναι. Μα σαν να τζαι επολλύναν; Αναφορά στους γκέι το τελευταίο. Γιατί δεν πάνε σπίτι τους σιόρ να κάμνουν ό,τι θέλουν; Βεβαίως είδαμε και τον ποδοσφαιριστή που ήταν σπίτι του και τι κατάλαβε; Και αυτός βούκινο έγινε. Ο Oscar Wild είπε ότι είναι καλύτερα να σε συζητούν από το να μην σε συζητούν καθόλου. Υποθέτω είναι επειδή δεν του έτυχε να τον συζητούν στην Κύπρο.

Τώρα πρέπει να βρω μια φωτογραφία ευπρεπή για τον μάστρο της Αχάπαρης.

Είμαι λεπτη και δεν τρώω

Έχω να το πω. Μπορεί και να το ξαναείπα αλλά δεν πειράζει, μητέρα επανάληψη μαθήσεως έλεγαν οι παλιοί και ως γνωστό, οι οποίοι οι παλιοί είτε νήστευαν 40 μέρες είτε έπλεναν το στόμα τους με… η ροδόνερο ή ανθόνερο ή κάτι παρόμοιο, για να πουν την παροιμία.

Οι χειρότεροι κομπλεξικοί είναι τελικά οι πολύ λεπτοί. Αυτοί που αγγίζουν το όριο της ανορεξίας, που για τον άλφα ή βήτα λόγο είναι 20 κιλά λιγότερο από το φυσιολογικό τους βάρος. Αντί να δουν ότι έχουν πρόβλημα καμαρώνουν κιόλας. Και έχουν την εντύπωση για να μην πω την απαίτηση, οι υπόλοιποι να σχολιάζουν την εμφάνισή τους. Όσο πιο ζηλόφθονα τα σχόλια τόσο το καλύτερο.

Πάνω σε τέτοια περίπτωση έπεσα σε παιδικό πάρτι γενεθλίων. Μια κατά τα άλλα συμπαθητική κοπέλα, αλλά υπερβολικά λεπτή. Γύριζε όλες τις παρέες και διατυμπάνιζε ότι δεν μπορεί να φάει γιατί ό,τι φάει το κάνει εμετό και έχει πρόβλημα και δεν τρώει το ένα και δεν τρώει το άλλο, και είναι λεπτή και υποφέρει, αλλά είναι λεπτή. Μας το έλεγε κάθε 5 λεπτά με ένα ύφος λες και της έδωσαν το νόμπελ. «Είμαι λεπτή επειδή δεν τρώω».

Έκανε τους υπόλοιπους που ήταν εκεί να νιώθουν άσχημα επειδή τσιμπολογούσαν. Αφού τους έβλεπα, κάθε φορά που πλησίαζε κάποιον, αμέσως ο καημένος κατέβαζε κάτω την μπουκιά. Τύψεις για το φαί.

Συγκρατήθηκα μια συγκρατήθηκα δυο. Εμ οι αντοχές εξαντλήθηκαν σε κάποια φάση. Ώσπου όταν άρχισε ξανά το ίδιο τροπάρι, της απάντησα κρατώντας την σπανακόπιτα στο χέρι και με πολύ θριαμβευτικό ύφος, κάτι ανάλογο του Άρμοστρογνκ όταν πάτησε στο φεγγάρι. «Εγώ είμαι Κοτσιάτης και Green Dot μαζί, τρώω τα πάντα, τίποτα δεν αφήνω πίσω».

Άσχετο. Για τους παχουλούς είχα γράψει και για τους κοντούς, όχι για τους λεπτούς.

Επανέρχομαι στο θέμα. Καταλαβαίνω το να έχει κάποιος πρόβλημα. Το να επιζητά αναγνώριση γιατί έχει πρόβλημα, όμως αδυνατώ. Για αυτό δεν και δεν ένιωσα άσχημα, επειδή απάντησα με κακία στην τύπισσα. Με το ζόρι να επισκιάσουν τους άλλους, να πουν τα δικά τους, να πουν τον πόνο τους. Με ύφος ιερομάρτυρα. Χωρίς να νοιάζονται να ακούσουν τον άλλο. Η μόνη τους έννοια να πουν τα δικά τους. Γκρρρρρ.

Νυστάζωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

Κάποτε έφτιαχνα ένα όνειρο τη μέρα
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω, τώρα φεύγωωωωωωωωωωωω.

Κάποτε πήγαινα δουλειά απευθείας μετά από ξενύχτι. Όπου ξενύχτι εκτός από άγριο clubbing, κάποτε σήμαινε και ήπια τα άντερα μου.

Τώρα είμαι με πέντε ώρες ύπνο (μόνο), κατέβασα ούτε καν δύο ποτήρια κρασί και νιώθω ότι πέρασε οδοστρωτήρας από πάνω μου. Με το περιβάλλον δεν επικοινωνώ πολύ καλά και αγωνίζομαι να κάνω πράγματα που υπό διαφορετικές συνθήκες, θα τα είχα ξεπετάξει μέσα σε ελάχιστη ώρα.

Μετρώ ώρες να νυχτώσει να πάω σπίτι. Υπολογίζω πως θα φάμε corn flakes ούτε καν σάντουιτς δεν αντέχω να κάμω, στη διαδικασία μπάνιου δεν υπάρχει περίπτωση να πω, δεν θα πάθουν τίποτα να μείνουν μια μέρα άλουστες και όσον αφορά το σεξ θα αναλάβει πρωτοβουλίες ο husband.

Μέχρι να νυχτώσει μεσολαβεί καμπόση δουλειά, session στη λογοθεραπεύτρια για να μάθει η κόρη Α να λέει το σου σου και όχι χιου, ένα παιδικό πάρτι γενεθλίων, σούπερμαρκετ και ένα πέρασμα από Marks and Spenser αν προλάβω.

Στο μεταξύ το στόμα μου θα ξεχειλώσει από το χασμουρητό. Πρέπει να πέφτουν με την ίδια συχνότητα που έπεφταν οι βόμβες του ΝΑΤΟ στο Σεράγεβο.

Είμαι με την ελπίδα ότι θα εξαφανιστούν όλοι οι συνάδελφοι και ο διευθυντής μαζί τους, να τρυπώσω στο γραφείο του να ρίξω κανένα υπνάκο στον καναπέ. Αλλού το όνειρο, κι αλλού το θαύμα.

Θα κάνω ένα τσάι. Λες να βοηθήσει; Μπαααααααααααααααααααααααααα.

Επαγγελματική αποκατάσταση

Πες μου ποιο μήνα γεννήθηκες να σου πω τι δουλειά θα κάνεις όταν μεγαλώσεις. Αν και παράξενο στο πρώτο άκουσμα, αυτό είναι το συμπέρασμα έρευνας που πραγματοποίησε η βρετανική εθνική στατιστική υπηρεσία.

Αφού πρώτα μελέτησαν και ανέλυσαν τα δεδομένα εργαζομένων από 12 διαφορετικά επαγγέλματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως υπάρχει κάποια (μάλλον νεφελώδης και ενδεχομένως τυχαία) σύνδεση ανάμεσα στο μήνα της γέννησης και τη μετέπειτα επαγγελματική σταδιοδρομία ενός ατόμου.

Για παράδειγμα, όσοι έρχονται στον κόσμο το Δεκέμβρη, έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν οδοντίατροι. Ο Ιανουάριος πάλι φαίνεται να ευνοεί όσους ασχολούνται με οικονομικά θέματα. Κατά ανάλογο τρόπο, ο Φεβρουάριος φέρεται να είναι ο μήνας γέννησης των καλλιτεχνών και ο Μάρτιος των πιλότων και των μουσικών.

Στην Κύπρο πάντως, όσοι γεννιούνται Μάρτη ή Απρίλη έχουν πολλές πιθανότητες η μάνα τους να είναι δασκάλα.

Ο Σεπτέμβριος από την άλλη παρουσιάζεται να γεννάει αθλητές, ο Μάιος πολιτικούς και ο Ιούνιος διευθυντές επιχειρήσεων. Αντιθέτως, όσοι γεννιούνται τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, είναι πιθανότερο στο μέλλον να γίνουν οικοδόμοι. Ο Οκτώβρης πάλι είναι ο μήνας των μακροβιότερων. Και είναι ο μήνας των εκπαιδευτικών.

Όσο για τους χειρότερους μήνες γέννησης (επαγγελματικά μιλώντας), αυτοί φέρονται να είναι ο Απρίλιος και ο Νοέμβριος, με τον πρώτο να φέρνει στον κόσμο δικτάτορες (Χίτλερ, Σαντάμ) και το δεύτερο κατά συρροή δολοφόνους και σχιζοφρενείς.

Μέχρι στιγμής δεν έχω δείξει σημάδια ούτε σχιζοφρένειας ούτε δολοφονικών τάσεων (είμαι παιδί του Νιόβρη). Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Κυρίως όταν ανακαλύπτω ότι λείπουν οι twix από το συρτάρι και όχι δεν ευθύνεται ο Defiance.

Η αρχή του 90/10

Το διάβασα στον Βλακονησίδα, με την ευκαιρία όσοι δεν επισκεφτήκατε μέχρι τώρα το blog του κάντε του μια επίσκεψη, γράφει με ένα πολύ ωραίο και δικό του τρόπο. Σε ένα ωραίο κείμενο έγραψε για την αρχή του 90/10.

Ποια είναι η αρχή; 10% της ζωή μας είναι τυχαία γεγονότα και 90% είναι αποτέλεσμα των δικών μας αντιδράσεων. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε κανένα έλεγχο στο 10% μπορούμε όμως να καθορίσουμε το υπόλοιπο 90%. Πώς; Με τις αντιδράσεις μας. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να καθορίσουμε αν θα πέσει ένα τούβλο από μια οικοδομή. Μπορούμε όμως να μην περάσουμε κάτω από την οικοδομή και έτσι να μην κινδυνεύσουμε.

Πολλές φορές λέμε έτυχε να γίνει κάτι και να ρίχνουμε το φταίξιμο αλλού. Στο βάθος βάθος όμως σχεδόν όλα ξεκινούν από τις δικές μας αντιδράσεις. Εμείς επηρεάζουμε το 90%. Το υπόλοιπο 10% είναι τα τυχαία γεγονότα.

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να κερδίσουμε το λαχείο και να κολυμπούμε στα λεφτά. Μπορούμε όμως αυτά που βγάζουμε να τα διαχειριζόμαστε με ένα καλό τρόπο, για να μην μας πνίξουν τα δάνεια.

Μου άρεσε αυτός ο τρόπος σκέψης. Πόσες και πόσες φορές θα γλυτώναμε τα χειρότερα αν απλά σταματούσαμε, παίρναμε μια βαθιά ανάσα και βλέπαμε τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν.

Με το που πήγε η κόρη Α στο δημόσιο σχολείο, κάθε πρωί ήμουν μέσα στο άγχος. Γρήγορα να ντυθούν, γρήγορα να πιουν το γάλα τους, γρήγορα τα πάντα. Για να μην αργήσει, για να μην φάμε την παρατήρηση. Και δώσε τρεχάλα, και δώσε να τους κάνω παρατηρήσεις και δώσε να θυμώνω και να μετρώ τα δευτερόλεπτα.

Ώσπου έκατσα και είπα στο εαυτό μου: Κόρη μου είσαι σοβαρή; Άντε και έχασε 5 λεπτά μάθημα, θα χαθεί ο κόσμος; Θα μείνει αμόρφωτη, θα κάνει αίτηση στο ΜΙΤ και θα της πουν όχι γιατί πριν 15 χρόνια έχανε λεπτά από το σχολείο; Στο τέλος της ημέρας με την τρεχάλα, το άγχος και τις φωνές κέρδιζα λίγα δευτερόλεπτα και έχανα όμορφες στιγμές με τα μωρά μου. Τώρα βιαζόμαστε μεν, αλλά ήρεμα. Τραγουδούμε, λέμε ιστορίες και παίζουμε. Και στα αρχίδια μου αν αργήσουμε ή όχι.

Από τότε που διάβασα για την αρχή του 90/10 προσπαθώ να τη βάλω σε εφαρμογή. Δεν λέω ότι τα καταφέρνω πάντα. Όποτε όμως το πετυχαίνω είναι για το δικό μου καλό.

Τίγκα στο σκατό

Κάθομαι στον καναπέ και περιμένω. Περιμένω να δω ποια από τις δυο θα γεμίσει πρώτη το βρακί της. Έχω δύο κόρες με διάρροια.. Σιγά που θα τη γλύτωνα.

Προς το παρόν βλέπουμε τα μαλλιά κουβάρια (again). Μετά θα ζωγραφίσουν, θα κάνουν κολλητική, θα ζητήσουν μπισκοτάκια θα τους πω όχι και στο ενδιάμεσο θα πάνε τουαλέτα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων. Το χειρότερο σενάριο και πιο πιθανόν να πραγματοποιηθεί θα χέσουν πάνω τους και εγώ θα καθαρίσω. Το τι σκατό πέρασε από το χέρι μου χτες δεν περιγράφεται.

Αναγκαστικά ζήτησα άδεια από τη δουλειά. Στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον που είμαι δεν ήταν και ό,τι καλύτερο ή πιο εύκολο. Τι τραβάμε και εμείς οι εργαζόμενες –αγωνιζόμενες να συνδυάσουμε οικογένεια, καριέρα, προσωπική ζωή γυναίκες. Πώς να καταλάβει ο κατά τα άλλα υπέροχος διευθυντής μου, που δεν χρειάστηκε ποτέ να λείψει ώρα από τη δουλειά για να πάρει τα μωρά του γιατρό, επειδή τα παίρνει η γυναίκα του, να καταλάβει την απόγνωση που περνώ, όταν συμβαίνει να μην έχω που να αφήσω τα μωρά;

Και να σκεφτείς, πως όταν εγώ είμαι άρρωστη συνήθως είμαι στο γραφείο. Με τα φάρμακα, με το θολό το βλέμμα, με το ασήκωτο κεφάλι. Θέλω να πω είμαι μια πολύ καλή εργαζόμενη. Δίνω τα πάντα για τη δουλειά γιατί είναι τόσο δύσκολο να έχω την κατανόηση που ζητώ;

Πραγματικά διερωτώμαι είναι και στις άλλες χώρες το ίδιο δύσκολο; Τι κάνουν οι Γερμανίδες, οι Σουηδέζες μάνες όταν αρρωστούν τα μωρά τους;

Και κάπου εδώ εγκαταλείπω γιατί έπεσε το πρώτο σκατό που λέγαμε.

Hang Up

Συμβουλή: Βεβαιωθείτε ότι προτού πείτε στο συνομιλητή σας στο τηλέφωνο «Άτε ρε αμπάλατε μάθε πρώτα να συνδυάζεις τες κλάτσες σου με τα παπούτσια, τζαι μετά μου κάνεις υποδείξεις», ότι έχετε κατεβάσει το ακουστικό.

Θα βοηθούσε πολύ να μην διαταραχθούν και άλλο οι ήδη διαταραγμένες σχέσεις σας.

Θαύμααααααααααααααααααααααααα

Είναι απίστευτο! Για πρώτη φορά κατάφερα να συνεννοηθώ με την μάνα μου, χωρίς να χρειαστούν επεξηγήσεις, χωρίς να πιάσουμε δεύτερη και τρίτη φορά τηλέφωνο για να επιβεβαιώσουμε ότι καταλάβαμε το ίδιο πράγμα και φυσικά στο τέλος να καταλάβουμε ότι μιλούσαμε για διαφορετικά πράγματα, χωρίς να μεσολαβήσει η αδερφή ως άλλος Αλεξάντερ Ντάουνερ να μεταφέρει προτάσεις. Θαύμα. Της είπα κάτι, το αποδέχθηκε αμέσως και η συμφωνία έκλεισε.

Νομίζω φταίει το γεγονός ότι η μάνα μου πάντα είχε πολλά στο μυαλό της. Μας μεγάλωσε μόνη της, από το χέρι της περνούσαν τα πάντα. Η δουλειά της έχει καμπόση ένταση. Της ξεφεύγουν πράγματα. Της λες κάτι και το πιο πιθανόν είναι ότι θα το ξεχάσει. Επιπλέον άρχισε να αγχώνεται για πράγματα, που πως να το πω δεν έχουν σημασία. Για παράδειγμα, πρώτα θυμάμαι, όπου θέλαμε μας έπαιρνε. Νύχτα ήταν, μέρα ήταν δεν έκανε καμία διαφορά. Τώρα στο οδήγημα την φοβίζουν οι άγνωστοι δρόμοι, το σκοτάδι...

Η πλάκα η μεγάλη πως έτσι και της μπει μια ιδέα, ο κόσμος να χαλάσει δεν την αλλάζει με τίποτα. Τις προάλλες ήθελε οδηγίες να πάει κάπου στην Αρμενίας. Επέμενε ότι η Ιφιγενείας είναι κολλητή πάνω στην Κένεντι. Ρε μάνα σκέψου, δεν υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει αυτό που λες. Ύστερα από μισή ώρα κατάλαβε ότι για άλλη λεωφόρο ήθελε να μας πει.

Δεν έχω κανένα παράπονο από τη μανούλα μου. Την αγαπώ όσο τίποτα άλλο και παρόλο που μου σπάζει τα νεύρα ώρες ώρες θέλω να περνώ χρόνο μαζί της. Ήταν πάντα της το πιο δυνατό παράδειγμα. Μια απλή γυναίκα που έδωσε τα πάντα για τα παιδιά της. Και όταν λέω τα πάντα, δεν εννοώ υλικά πράγματα. Αν και δεν μας έλειψε τίποτα, θα είμαι πάντα ευγνώμων για το πόση αγάπη και κατανόηση μας έδωσε. Κανόνες και αυστηρότητα σίγουρα υπήρχαν. Ποτέ όμως δεν έβαλε περιορισμούς στην σκέψη μας. Μας έσπρωχνε να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας, να μην βάζουμε εμπόδια σε αυτά που θέλουμε να κάνουμε, να είμαστε ανεξάρτητες και να στεκόμαστε στα δικά μας πόδια. Θυμάμαι όταν πήγαινα για σπουδές η μάνα της φίλης μου που θα ταξιδεύαμε μαζί, στο αεροδρόμιο έκλαιγε. "Γιατί κλαις; Θα έπρεπε να κλαις αν δεν μπορούσε να φύγει να πάει να σπουδάσει", της είπε.

Τώρα που το σκέφτομαι η μάνα μου είναι σαν το αεροπλάνο στον αυτόματο πιλότο. Αν ξέρει ότι κάπου πρέπει να πάει, κάτι πρέπει να γίνει, ότι υπάρχει μια δουλειά, θα βάλει μπρος μέχρι να φτάσει εκεί που θέλει. Ένα πείσμα απαράμιλλο και ένα γινάτι που βγάζει μάτι.

Τέσπα. Αλλού ξεκίνησα και αλλού κατάληξα. Η μάνα μου στάθηκε για μένα και μητέρα και πατέρας. Για αυτό και την αγαπώ διπλά. Για αυτό και δεν με νοιάζει για όλες τις ασυνεννοησίες, που μας χωρίζουν. Άσε που καθώς μεγαλώνω, όλο και περισσότερο διαπιστώνω ότι της μοιάζω.

Νευροκαβαλίτζεμα

Είμαι πιασμένη. Δεν εννοώ γκομενικώς αυτό έχει συμβεί εδώ και κάτι χρόνια. Πήγα να αλλάξω τη μικρή τζαι έμεινα βουνάρι που λέμε στα κυπριακά. Ένιωσα ένα ζβββββββββββββ και η δεξιά πλευρά μου δεν επικοινωνεί με το υπόλοιπο σώμα.

Στο οδήγημα δύσκολα ή εύκολα τα βγάζω πέρα, ας είναι καλά ο Φίλιπ που είναι αυτόματος και έχει sensors. Στη δουλειά επίσης κάτι γίνεται. Στα υπόλοιπα δράμα.

Έρχονται οι μικρές να τις πιάσω αδυνατώ να τις σηκώσω. Θέλει ο Μοτορτζής να τον ικανοποίησω, no way να σκύψω. Να του δέσω τα παπούτσια εννοούσα, που πήγε ο νους σας καλέ. Ποτήρια από τα ψηλά ράφια δεν μπορώ να κατεβάσω, αλλά ούτως η άλλως δεν μπορούσα, το σκαρφάλωμα στα δέντρα με δυσκολεύει αφάνταστα, αλλά ευτυχώς βρέχει και όσον αφορά το σεξ μια χαρά τα βολέψαμε. Ανέλαβε ο husband όλες τις πρωτοβουλίες, πολύ ωραία περάσαμε. Κυρίως στη φάση που τα βογκητά χαράς έσμιγαν με τα βογκητά του πονου, ήταν σαν να παίζαμε σε τσόντα. Άλλη διάσταση.

Το μεγάλο το πρόβλημα είναι με τον ύπνο. Για να ξεκουραστώ θέλω να κοιμάμαι πάνω στο χέρι μου. Αδύνατο να το σηκώσω και να το φέρω εκεί που ήθελα. Δοκίμασα όλες τις πιθανές στάσεις με τα χέρια κάτω, με τα χέρια κολλημένα στο πλευρό, με τα χέρια ακίνητα. Νύχτες εγκυμοσύνης ζούσα… Όπως στριφογυρνούσα στο κρεβάτι, το μικρουλάκι έκανε εμετό… Ελληνική τραγωδία ολονυχτίς. Δεν περιγράφω. Ευτυχώς τα βγάλαμε πέρα.

Σήμερα χάρη στις κρέμες του Μοτορτζή κάτι άρχισε να γίνεται. Κινούμαι κάπως. Μια δυο μέρες ακόμα και θα είμαι μια χαρά.

Και είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω πως το δώρο είναι ένα iPad.

Οδηγός επιβίωσης για το κρύο

Είναι κρύο. Και ακόμη δεν πλάκωσαν οι μεγάλες παγωνιές. Το Σάββατο ανάψαμε για πρώτη φορά θέρμανση. Προσεκτικά βεβαίως βεβαίως. Περασμένα μεγαλεία οι εποχές όπου με το παραμικρό, τσουπ πατούσες το κουμπί και έκανες το σπίτι θερμοκήπιο. Τώρα με μέτρο. Με πολύ μέτρο.

Ήρθε ο κ. Πανίκος για πετρέλαιο. 400 ευρώ και πρέπει να είναι περίπου λίγο πιο πάνω από το μισό. Αν δεν κάνω λάθος είναι γύρω στα 98 σεντ το λίτρο. Δεν θέλω να σκέφτομαι πόσα θα πληρώσουν φέτος όσοι είναι στα βουνά... Πάντως ο Γερμανός σύζυγος μιας ξαδέλφης μου έλεγε ότι η οικογένειά του θέλει γύρω στα 1000 ευρώ το χρόνο για θέρμανση. Σημειωτέον ότι οι μόνοι μήνες που δεν ανάβουν θέρμανση είναι ο Ιούνιος και ο Ιούλιος. Περίπου τόσα όσα θέλουμε και εμείς που την ανάβουμε 4 μήνες. Και φυσικά στη Γερμανία η θέρμανση δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες από ό,τι στην Κύπρο.

Παρακάτω αναλύονται τρόποι για να εξοικονομήσετε λεφτά.
Φροντίστε να μένετε στη δουλειά όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Και πνεύμα καλής θέλησης δείχνετε στον εργοδότη σας, ευκαιρία να τσιμπήσετε και καμία προαγωγή (λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα) και ζεσταίνεστε με τα χρήματα άλλου.

Για τα Σαββατοκυρίακα οργανώνεται εξόδους σε σπίτια ή σε χώρους που ξέρετε ότι έχουν θέρμανση. Ανασύρετε από την ατζέντα σας ξεχασμένους συγγενείς και φίλους. Κανονίστε να τους επισκεφτείτε και κάτσετε όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες εκεί. Αν σας ταΐσουν κιόλας ακόμη καλύτερα, κάνετε οικονομία και στο φαί. Μην ντραπείτε να ζητήσετε να πάρετε και μαζί σας αν περισσέψει.

Το βράδυ ενδείκνυνται οι αγκαλιές. Δυο δυο, τρεις τρεις, τέσσερις τέσσερις. Ό,τι βολεύει τον καθένα φτάνει να είναι ζεστά.

Στην περίπτωση που δεν αντέχετε να κοιμάστε αγκαλιά ρίχτε όσα παπλώματα και κουβέρτες έχετε στο κρεβάτι σας.

Αν δε, σας περισσεύει κανένα κουίλτ που δεν το χρειάζεστε, την έχετε κάνει. Θα το πάρετε σε μια ράφτρα να σας το τροποποιήσει και να φτιάξει… αδυνατώ να βρω την κατάλληλη λέξη στα ελληνικά. Λοιπόν δείτε την εικόνα και θα καταλάβετε. Τέτοια φορώ στις μικρές και έχω βρει την ησυχία μου. Είναι ζεστές όλο το βράδυ και έχω σταματήσει να αγχώνομαι αν είναι ξεσκέπαστε ή όχι.

Μια άλλη καλή ιδέα είναι να το ρίξετε στα τσάγια. Διαλέγετε τις αγαπημένες σας γεύσεις, κάνετε το τσάι σας, κρατάτε το ποτήρι και ζεσταίνεστε. Αν Ρίξετε μέσα στο ρόφημα λίγη βότκα ή ζιβανία, τα αποτελέσματα είναι ακόμη πιο θεαματικά.

Επίσης, η μόδα φέτος είναι υπέρ μας. Φορέστε όσο το δυνατόν περισσότερα ρούχα, έστω και αν είναι αταίριαστα. Κανένας δεν θα βρεθεί να σας πει τίποτα. Μάλλον θετικά σχόλια θα αποκομίσετε και το κυριότερο θα ζεσταθούν τα κοκαλάκια σας.

Ιδέα μπόνους: Το σεξ επίσης είναι καλή ιδέα, φτάνει να μπορείτε να το κάνετε φορώντας τα ρούχα σας. Θα βοηθούσε όταν θα πάρετε το κουίλτ στη ράφτρα για μετατροπές να της πείτε να αφήσει μια τρύπα στο επίμαχο σημείο.

Και τώρα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Αν δεχτούμε ότι στα μέσα Απριλίου τα κρύα φεύγουν μας έμειναν πέντε μήνες.

Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες

Τούτες τις μέρες, μην το πάρετε τοις μετρητοίς μάλλον εννοώ βδομάδες και μήνες οι κόρες έχουν πάθει μία πώρωση με τις πριγκίπισσες και μάλιστα με τις πριγκίπισσες του Disney. Μάλιστα, η μεγάλη μου ανακοίνωσε με περηφάνια πως όταν μεγαλώσει θα γίνει πριγκίπισσα και θα κάμει δύο κόρες που θα τις λένε Χιονάτη και Μπελ και θα τις προσέχει η γιαγιά τους η Λούλα… Μεγάλη ανακούφιση που γλύτωσα. Και ναι δεν ξέρω ποια είναι η Λούλα, αλλά επειδή με βολεύει δεν ρωτώ.

Και αυτά είναι τα συμπεράσματα που έβγαλα:

1.Αν ήσουν πριγκίπισσα στα παλιά χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να σε μεγαλώσουν οι γονείς σου. Σε κάποια φάση θα εμφανιζόταν η μάγισσα και σε έπαιρνε μαζί της.

2.Οι μάγισσες είχαν πρόβλημα τεκνοποίησης. Και επειδή τότε δεν υπήρχαν εξωσωματικές έκλεβαν τα παιδιά άλλων και δη των βασιλιάδων. Αντί να αποκτήσουν χόμπι, να πηγαίνουν γυμναστήριο, καφέ με άλλες μάγισσες τις έτρωγε η έννοια να μεγαλώνουν ξένα μωρά.

3.Επίσης οι μάγισσες ποτέ δεν είχαν καλό τέλος. Γιατί μερικές μερικές πήγαιναν και γίνονταν μάγισσες ακόμη δεν κατάλαβα.

4.16 χρονών η Ωραία Κοιμωμένη ερωτεύτηκε τον Φίλιππο, 18 η Ραπουνζέλ, κάπου τόσα η Χιονάτη. Ούτε να ζήσουν τη ζωή τους ούτε τίποτα. Όσο για καριέρα μόνο ως αστείο μπορεί να ακουστεί. Ερωτεύονταν τον πρώτο που έβρισκαν, τον παντρεύονταν και σιγά μην κυβερνούσαν μετά. Κουμάντο έκανε ο πρίγκιπας. Έχεις κυρία μου την ευκαιρία να κυβερνήσεις και εσύ μικροπαντρεύεσαι; Για όνομα.

5.Το ενδεχόμενο απλά να κάτσουν του πρίγκιπα και μετά να κάνουν τη ζωή τους, τους πέρασε από το μυαλό;

6.Από μαλλί πάντως έσκιζαν. Ακόμη και όταν ήταν στα ταπεινά ας πούμε η Ωραία Κοιμωμένη ή η Χιονάτη ήταν καλοχτενισμένες, η μπούκλα στο ύψος της και χωρίς ίχνος ψαλίδας. Ούτε οι εννιά ειδικοί που έβλεπα σε μια διαφήμιση να μαζεύονταν δεν θα είχαν τέτοια αποτελέσματα.

7.Και τέλος όλες είχαν καλή φωνή. Άνετα θα έκαναν καριέρα στο παλκοσένικο αντί να τρέχουν τους πρίγκιπες από πίσω.

11.11.11

Σήμερα είναι η μέρα του 1. Την ημερομηνία 11.11.11 την περίμεναν πολλοί. Εμφανίζεται μια φορά κάθε αιώνα. Και η ώρα 11.11 θμφανίζεται μια φορά κάθε αιώνα. 49 λεπτά πριν από το μεσημέρι, θα είναι (ήταν γιατί βαριέμαι να κάνω αλλαγές) ακριβώς 11.11 της 11.11.11. Τόσα πολλά εντεκάρια μαζί έχει να δω από την εποχή των διαγωνισμάτων χημείας...

Μερικοί την περίμεναν εδώ και καιρό αυτή την ημερομηνία, περιμένοντας ότι θα συμβεί κάτι. Ορισμένα πνευματιστικά κινήματα κάνουν λόγο για την αρχή μιας ανθρωπιστικής αναγέννησης, μιας νέας αρμονίας στον κόσμο, λένε ακόμη και ότι θα ανοίξει μια πύλη προς μια νέα διάσταση. Ετσι χιλιάδες άνθρωποι έχουν φροντίσει να βρίσκονται αυτήν την ημέρα σε διάφορες χώρες για να συμμετάσχουν σε τελετές με την κρυφή ελπίδα μιας αποκάλυψης. Έχει απευθυνθεί επίσης έκκληση για να παιχτούν σ' όλο τον πλανήτη κρουστά, ώστε να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος καρδιακός παλμός.

Πολλές σελίδες αφιερωμένες σ' αυτήν την ημερομηνία έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο facebook. Και στον κόσμο ολόκληρο, χάρη στην εφαρμογή 111111, τηλέφωνα θα χτυπήσουν στην εν λόγω ώρα για να ακουστεί η 5η Συμφωνία του Μπετόβεν.

Τα μέντιουμ και οι αρχιερείς του μεταφυσικού χαιρετίζουν άπαντες τη σημασία που υποστηρίζουν πως έχει «ο συγχρονισμός» του 11.11.11, όπως η Αμερικανίδα Σολάρα, «ειδική στην αριθμολογία» και συγγραφέας ενός βιβλίου για τη σημασία του αριθμού έντεκα. Γι' αυτήν, το 11 αντιπροσωπεύει τον δυϊσμό του καλού και του κακού στην ανθρωπότητα και συνεπώς μια ενεργητική ισορροπία. «Βλέπω μια μεγάλη αλλαγή στη συνείδηση του πλανήτη και αυτό συμπίπτει με αυτήν την ημερομηνία», εξήγησε.

Μια άλλη αριθμητολόγος λέει ότι θα υπάρξει τεράστια έκλυση κοσμικής ενέργειας. Μην ρωτάτε τι σημαίνει αυτό δεν καταλαβαίνω. Θα υπάρχει, λέει, ψυχική αφύπνιση των ανθρώπων… Ουάο. Σήμερα θα είμαστε καλύτεροι δηλαδή;

Μερικοί πάλι δεν πιστεύουμε στους αριθμούς. Μάλλον όχι, οι μόνοι αριθμοί που παρατηρώ με αγωνία είναι το overdraft, οι δόσεις, τα δίδακτρα στα σχολεία και ο λογαριασμός στο supermarket, που όλο και μεγαλώνουν.

Και τέλος μερικοί, αν με ρωτάτε οι πιο έξυπνοι, είδαν την ημέρα ως ευκαιρία για μπίζνες. Πραγματοποιούν γάμους, έβγαλαν αναμνηστικά, δίνουν συμβουλές. Καλή ώρα ξενοδοχείο στην Πάφο που περιμένει πτήση από το Ισραήλ με καμπόσα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν στο νησί της Αφροδίτης, τρομάρα τους.

Υγ. Του χρόνου που θα είναι 12.12.12 θα έχει μεγαλύτερη πλάκα γιατί τότε λένε οι Μάγια θα έρθει το τέλος του κόσμου.

Δυο δυο, στο γιατρό δυο δυο

Τον άλλο μήνα πρέπει να περάσω από το γυναικολόγο μου για τεστ παρθενίας Παπανικολάου. Του γιατρού μου του έχω εμπιστοσύνη, καμία σχέση με τον γυναικολόγο της Λάρνακας. Εξάλλου αν τιθόταν ζήτημα να διαλέξει μεταξύ του να με γαμήσει και των ευρών μου θα πήγαινε κατευθείαν στο δεύτερο.

Ακούγοντας τον πρόεδρο του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου το πρωί, κατάλαβα ότι στο γιατρό είναι καλό να πηγαίνουμε με παρέα. Βέβαια ο ΠΙΣ θα στείλει συστάσεις στα μέλη του και έντυπο με κατευθυντήριες οδηγίες για τον τρόπο που πρέπει να εξετάζονται οι ασθενείς. Αλλά σου λέει καλού κακού καλύτερα στο ιατρείο να υπάρχουν δύο γιατροί. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Με βλέπει ο γιατρός έτσι θεογκόμενα που είμαι και δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Ο δεύτερος γιατρός όμως θα τον φέρει στη θέση του και θα με εξετάσει αντί να μου ριχτεί...

Αλλά σιγά, εδώ πολλές φορές αναζητούμε ένα γιατρό και θα καταφέρουμε να έχουμε δυο; Και άντε τους βρήκαμε τους δυο και τους στήσαμε μέσα στο ιατρείο. Θα πληρώνονται και οι δυο; Θα μοιράζονται το 50ευρω που δίνουμε σήμερα για μια απλή επίσκεψη ή θα θέλουν από 50;

Άρα το ιατρικό διπλοπόρτι δύσκολα το βλέπω να πετυχαίνει. Άρα για να συμπληρωθεί το τρίο πάμε με ένα φίλο μας ή τον/την σύντροφό μας. Ή αν είναι δύσκολο να βρούμε παρέα διαθέσιμη παίρνουμε τα μωρά μαζί μας. Ή ακόμη καλύτερα οικιακή βοηθό όσοι διαθέτουν. Μην σας πω και μωρά και οικιακή βοηθό.

Πάντως, να πω ότι μια φορά έτυχε να πάω στο γιατρό με φίλη μου. Ήμασταν και οι δύο γκαστρωμένες, μέσα σε 20 λεπτά μας ξεπέταξε και τις δυο. Αφήσαμε από 40 ευρωπουλάκια η κάθε μια.

Αναγνωρίζω ότι το θέμα των βιασμών από το γυναικολόγο είναι πολύ σοβαρό για να κάνω πλάκα. Πλάκα κάνω με τις μαλακίες του ΠΙΣ. Ο οποίος σύλλογος όταν βγήκε στην επιφάνεια η υπόθεση, ξεκάθαρα είπε ότι γνώριζαν για την υπόθεση αλλά δεν έδωσαν σημασία στις καταγγελίες επειδή δεν μπορούσαν να έχουν στοιχεία και μαρτυρίες! Αν θυμάμαι καλά ο πρόεδρος του, στο Mega πρέπει να ήταν, έλεγε πως είναι δύσκολο να μαρτυρήσει ένας γιατρός εναντίον ενός άλλου. Με λίγα λόγια κόρακας κοράκου δεν βγάζει μάτι. Τυχαίο που μέχρι τώρα ελάχιστες αν όχι μηδαμινές ήταν οι περιπτώσεις που οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και δικαιώθηκαν περιστατικά ιατρικής αμέλειας ή λάθους; Καθόλου.

Η τηγανιτή δούκισσα και οι φοιτητές

Όπως υποσχέθηκα της Αχάπαρης, σήμερα θα σας μιλήσω για την καμένη δούκισσα, αν και το σωστό είναι η τηγανιτή δούκισσα. Όπου δούκισσα βάλε το γνωστό γλυκό και όχι την Κέιτ του Κέιμπριτζ ή την Καμίλα της Ουαλίας.

Αποφάσισα μια καλή ημέρα να κάμω δούκισσα. Πήρα τηλέφωνο μια φίλη και μου έδωσε οδηγίες. Σοκολάτα, κουβερτούρα, γάλα, μπισκότα κομμένα, τέσσερα αυγά, ένα βούτυρο. Η συνταγή άρχιζε ως εξής: Σε ένα μπεν μαρί λιώνουμε τη κουβερτούρα με το βούτυρο, αφού προηγουμένως έχουμε σπάσει τα μπισκότα. Στη συνέχεια ρίχνουμε τα αυγά τη σοκολάτα, τη ζάχαρη και το κονιάκ.

Η συνταγή δεν διευκρίνιζε ότι αφού λιώσει το βούτυρο κατεβάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. Το άφησα πάνω να βράζει. Έτσι όταν έφτασε η ώρα να ρίξω τα αυγά, τα αυγά τηγανίστηκαν μέσα στη σοκολάτα και το βούτυρο. Ήταν ένα άθλιο θέαμα. Πραγματικά έκαμα τηγανητά αυγά μέσα στη σοκολάτα. Τα δύο πρώτα πρόλαβα και τα ανακάτωσα, έκοψαν αμέσως. Ένα μόνο θα πω, φανταστείτε το ασπράδι του αυγού να χρωματίζεται σοκολατί. Τα άλλα δύο, τα άφησα περισσότερη ώρα και τηγανίστηκαν. Μετά είπα να ρίξω και τα μπισκότα μπας και φτιάξει η κατάσταση… Τα σκάτωσα εντελώς και τα πέταξα.

Εδώ τελειώνει η ιστορία. Το επόμενο γλυκό που επιχείρησα ήταν το γαλατομπούρεκο για το Μοτορτζή. Άλλη πονεμένη ιστορία και αυτή. Γενικά, όσο τα τρώω, τόσο δεν καταφέρνω να τα κάμω.

Στο επόμενο θέμα. Περασμένη Παρασκευή ήμουν στη Λεμεσό. Η πόλη γίνεται μια κούκλα. Κυρίως η περιοχή γύρω από το Τεπάκ είναι άλλο πράμα. Τα έργα και οι σκαμμένοι δρόμοι να έλειπαν και θα ήταν μια χαρά. Το πανεπιστήμιο έφερε άλλο αέρα, έφερε ανανέωση. Ίσως να δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα όπως αυξημένη κίνηση, στάθμευση κτλ κτλ. Όμως όλες οι γειτονιές γέμισαν με μπαράκια, καφέ, εστιατόρια. Περπατάς στους δρόμους και συναντάς νέα παιδιά να μιλούν, να περπατούν, να κάθονται αμέριμνα.

Δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική στη Λευκωσία το έστειλαν στο πυρ το εξώτερο στην Αγλατζιά. Δεν λέω, άπλα έχει εκεί, έκτισαν ωραίες εγκαταστάσεις. Αλλά είναι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα στη μέση του πουθενά, αποκομμένο από την πόλη και τους κατοίκους της. Δεν λέει κάτι στους υπόλοιπους, οι μόνοι που είχαν κέρδος οι Αγλατζιώτες που είδαν τα ενοίκια των διαμερισμάτων τους να εκτινάσσονται στα ύψη.

Κατά τα υπόλοιπα τίποτε. Το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι μέρος της πόλης στην οποία υπάρχει. Να γίνεται ένα πάρε δώσε. Οι φοιτητές να δίνουν ζωή στην περιοχή και η περιοχή να αναπτύσσεται. Να αγκαλιάζει τους φοιτητές, να τους κάνει μέρος τους και όχι να τους βλέπει σαν τη κότα με τα χρυσά αυγά ή ακόμη χειρότερο εσκεμμένα να τους κρατά στο περιθώριο (όσοι σπούδασαν στο Durham ξέρουν πολύ καλά για ποιο πράμα μιλώ).

Εδώ, δεν συμβαίνει τίποτα από τα δυο. Το πανεπιστήμιο δεν είναι μέρος της πόλης ούτε με την καλή ούτε με την κακή έννοια. Είναι κάτι ξένο, κάτι μακρινό που δεν κάνει καμιά διαφορά στην πόλη. Και είναι κρίμα. Μια πόλη έχει πολλά να κερδίσει από ένα πανεπιστήμιο. Όπως και το πανεπιστήμιο, όταν γίνεται μέρος της πόλης.

Να τη να τη, την πρωθυπουργό

Αγαπητοί αναγνώστες, φίλοι, συγγενείς κυρίες και κύριοι

Θα σας εγκαταλείψω. Ξέρω ότι είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Σήμερα κιόλας, θα δώσω την παραίτηση μου από τη δουλειά, θα μαζέψω τα μωρά από το σχολείο, θα τελειώσει και ο Μοτορτζής από τη δουλειά και μετακομίζουμε Αθήνα!

Για να μην λέτε ότι τα μαθαίνετε από αλλού, ανακοινώνω ότι θα είμαι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Το όνομά μου συζητούν από τα χτες Παπανδρέου και Σαμαράς. Δεν το λένε ακόμη γιατί προσπαθούν να το φέρουν με τρόπο του Βενιζέλου.

Είναι δύσκολη δουλειά σε μια δύσκολη εποχή. Το έργο που με περιμένει είναι τιτάνιο. Εντάξει, υπάρχουν κάποια ρίσκα. Για παράδειγμα μέχρι το Φλεβάρη θέλουν να γίνουν νέες εκλογές. Θα φροντίσω μέχρι τότε να αγοραστούν υποβρύχια, αεροπλάνα και βαπόρια για μίζες. Θα εξασφαλίσω το μέλλον μου. Αμ τι, έτσι θα εγκαταλείψω τη δουλειά μου και να τρέχω στην ξενιτιά;

Μετά σε περίπτωση που δεν με θέλουν για άλλη μια τετραετία, θα γυρίζω τα πανεπιστήμια να δίνω διαλέξεις όπως τον Μπλερ και τον Κλίντον. Καλού κακού ένα σεξουαλικό σκάνδαλο θα το κάμω για να με θυμάται ο κόσμος και να έρχεται στις διαλέξεις μου.

Οι κόρες θα παίζουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Κότζαμ αυλή έχει καιρός να αξιοποιηθεί. Θα στήσω κούνιες, τσουλήθρα, δέντρα για σκαρφάλωμα υπάρχουν. Και όταν θα γίνονται διαδηλώσεις, πρώτες θα ρίχνουν πέτρες και θα φωνάζουν. Αφού όπου γάμος και χαρά και η Βασίλω πρώτη. Σιγά μην γίνεται έτσι τζερτζελές και να λείπουν. Έχει και γρασίδι για το σκύλο. Ίσως να καλεί τα αδέσποτα της γειτονιάς για ένα σκυλοπάρτι. Και έχει γεμίζει η Αθήνα αδέσποτα. Εδώ οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους, οι σκύλοι θα τα κατάφερναν;

Τα απογεύματα, όχι όλα θα αφήνω την οικογένεια με τους φρουρούς και θα κατεβαίνω για βόλτες. Coύλα και Ασκάρ πότε θα πάμε για καφέ;

Όσο για το πρόγραμμα που θα εφαρμόσω θα βάλω στόχο να εξοικονομήσω λεφτά. Και θα βρω τρόπο.

Υγ. Οι πρωθυπουργοί παν κλαμπινγκ; Άκουσα για ένα καινούριο μαγαζί που άνοιξε με γαμάτη μουσική...

Ποτ πουρί ιδεών

Έχω μεγάλο πρόβλημα. Να κάτσω σπίτι να κάνω καμιά δουλειά ή να πιάσω τους γυρούς; Ναι είμαι με άδεια, όσοι μπορείτε στείλτε νοητική συμπαράσταση στον Defiance.

Ψες έκαμα ένα κοτόπουλο πολλά ωραίο. Με μπέικον και κεφαλοτύρι.Θέλω να βάλω τη συνταγή στα ιστομαγειρέματα αλλά δεν πρόλαβα να το φωτογραφίσω, ο κόσμος πείνασε και σέρβιρα άρον άρον.

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά η μόδα φέτος είναι φορούμε ό,τι ρούχα έχει η ντουλάπα μας; Μπλούζα από μέσα και ζακέτα από πάνω, στο ενδιάμεσο κάτι να κρέμμεται από κάτω το κολάν να εξέχουν οι κάλτσες από πάνω με μπότες;

Η φίλη μου η Κατερίνα έκαμε το πιο ωραίο cake με φουντούκια και nutella. Εδώ δεν υπάρχει δίλλημα θα φάω δύο κομμάτια.

Παίρνω τη μηχανή να βγάλω φωτογραφίες ένα σπίτι που είδα. Τ η Δευτέρα αναμένεται ανάρτηση.

Η Post που χάθηκε;

Εν πολλά χωρκάτικο που πεθύμησα φασόλια με ρέγκα;

Το δώρο του Μοτορτζή ακόμη να έρθει.

Είναι σοβαροί στο bebe shick πως το καλό το γράφουν το μπιμπ κατάστημά τους; Εβδομήντα ευρώ ένα ζευγάρι παπούτσια παιδικά; Έλεος.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες σε ένα από τα πιο γελαστά κορίτσια που γνώρισα ποτέ. Είσαι μια πουρέκα.

Περί blogging

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση, στάθηκε η Ράνια. Για να μην γράφω σεντόνια σε ξένα blogs λέω να πω τις σκέψεις μου στο δικό μου μαγαζί.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο κυβερνοχώρος δεν είναι όπως η γειτονιά μας, που άντε να μας δει η γειτόνισσα να βάζουμε τον γκόμενο σπίτι και να μας κάνει τουτούκι. Υπάρχει δυνατότητα να μας βλέπουν πολλοί, θεωρητικά όλος ο κόσμος και τα πάντα καταγράφονται. Αυτό το ξαναλέω για να γίνει απολύτως κατανοητό: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Επομένως, το θέμα δεν είναι αν θα καταλάβει ο Κωστής Γιαννής ποια είμαι. Είναι το τι συνέπειες υπάρχουν, σε συνδυασμό μάλιστα με την όλη μας διαδικτυακή δραστηριότητα. Παράδειγμα υποθετικό. Η Κοκκινοσκοφίτσα, για παράδειγμα, είναι blogger. Εκεί γράφει τις σκέψεις της, τις αγωνίες της. Μιλά συνέχεια για τον Κώστα που τον θέλει αλλά αυτός δεν της δίνει σημασία. Επίσης κάνει παράπονα για τη δουλειά της. Χαρακτηρίζει άχρηστους τους συναδέλφους της, και θεωρεί ότι ο διευθυντής της πήρε τη θέση επειδή έχει ξάδελφο βουλευτή. Από το Facebook τώρα και το Twitter δεν λείπει ούτε λεπτό. Κάθε μισή ώρα ανανεώνει το προφίλ της και διατυμπανίζει τι ωραία που είναι να μιλά στα κοινωνικά δίκτυα από τη δουλειά.

Λίγο πολύ όλοι ξέρουν ότι η Κοκκινοσκουφίτσα είναι η Μαρία Αντρέου (ποιο κοινό όνομα δεν θα μπορούσα να βρω). Το να μάθει ο Κώστας ότι η Μαρία κόβει φλέβες για πάρτη του και ότι γίνεται ρεζίλι δεν είναι και το καλύτερο. Το να μάθει όμως ο διευθυντής τι νιώθει για τον ίδιο και τη δουλειά είναι κάτι που δεν θα περάσει στο ντούκου.

Τον τελευταίο καιρό έχω δει πολλά άρθρα σε ελληνικές και ξένες εφημερίδες για την επίδραση των social media. Γίνονται απολύσεις, προσλήψεις, άτομα παίρνουν προαγωγή ή τίποτα, επειδή για πληροφορίες που ανέβασαν στο Facebook ή στο blog τους. Εταιρεία στην Αμερική ήθελε αυτός που θα προσλάβει να έχει πάνω από 1000 φίλους στο Facebook και μάλιστα τους ήθελε να είναι από ιδιωτικά σχολεία. Γονείς ανεβάζουν φωτογραφίες και πληροφορίες των παιδιών τους χωρίς να λογαριάζουν τι θα γίνει. Αυτές οι πληροφορίες μένουν. Σκεφτείτε το ενδεχόμενο, καθόλου απομακρυσμένο, σε 20 χρόνια αυτό το παιδί να μην μπορεί να βρει δουλειά γιατί θα είναι ήδη φακελωμένο ότι για παράδειγμα αρρωστά εύκολα, ή ότι είναι απειθάρχητο. Μην βιαστείτε να πείτε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Ζούμε σε μια ζούγκλα και η επιβίωση, μοιάζει μπορεί να πει κανείς, με πόλεμο.

Όσο για το blogging το τι λέει ο καθένας είναι θέμα επιλογής. Ο χρυσός κανόνας πάντως, αναφέρει ότι για να αποφεύγουμε τα προβλήματα, στο blog μας δεν πρέπει να γράφουμε κάτι για κάποιον, που δεν θα του το λέγαμε και αυτοπροσώπως...

Στη Ράνια πάντως έγινε μεγάλη συζήτηση για το αν λέμε την αλήθεια. Εμένα δεν με προβληματίζει ιδιαίτερα το θέμα αυτό. Δεν θα θεωρήσω ότι η Sike λέει ψέματα ή ότι με εξαπάτησε αν μάθω ότι οι ιστορίες της ξεφεύγουν από την πραγματικότητα. Πρώτον επειδή απολαμβάνω αυτά που γράψει. Δεύτερο γιατί στο κάτω κάτω να έχω την απαίτηση να λέει την αλήθεια; Υπογράψαμε πουθενά συμβόλαιο ότι θα είναι the truth and nothing but the truth; Στόχος μου είναι μέσα από το blogging να περνώ καλά.

Για μένα το blogging είναι πάνω από όλα διασκέδαση. Γράφω γιατί περνώ καλά, γιατί «γνωρίζω» ενδιαφέροντες ανθρώπους, γιατί μαθαίνω νέα πράματα, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να είμαι μέρος μιας ομάδας, μιας παρέας που έχει κάτι να πει. Όμως θεωρώ ότι η μπλογκοκοινότητα δεν ανταποκρίνεται στην κυπριακή πραγματικότητα. Ίσως επειδή υπάρχει κάποιου είδους «ανωνυμία» οι συνbloggers αισθάνονται πιο άνετοι να εκφραστούν με ένα διαφορετικό τρόπο από ό,τι θα έκαναν αν τους γνώριζα από κοντά. Ίσως επειδή όντως έχουν μια διαφορετικότητα.

Ίσως πάλι να το ψειρίζουμε το θέμα περισσότερο από ό,τι πρέπει...