Γιορτάζει η Κύπρου μας

Πρωινός διάλογος στο αυτοκίνητο

Κ1: Κόρη Α, Κ2: Κόρη Β, Μ: εγώ

Κ1: Να, να τη σημαία της Κύπρου μας. Μάμα γιορτάζει η Κύπρου μας.

Κ2: Κύπου μας (για κάποιο λόγο το μικρουλάκι είναι παπαγαλάκι. Ότι λέμε επαναλαμβάνει τις τελευταίες δύο συλλαβές).

Μ: Μάλιστα. Τι ακριβώς γιορτάζει;

Κ1: Είναι η γιορτή της.

Μ: Η γιορτή της είναι, αλλά γιατί είναι η γιορτή της;

Κ1: Γιατί έφυγαν οι Άγγλοι, και ήρθαν κάτι στρατιώτες με τα όπλα τους και θα κάνουμε παρέλαση.

Μ: Πως έφυγαν οι Άγγλοι αγάπη μου;

Κ2: Κακκά. Μάμα κακκά.

Μ: Κόρη έκαμες κακκά; Πριν λίγο σε κοίταξα, θα πάμε στο σχολείο να τα αλλάξουμε.

Κ1: Οι Άγγλοι έφυγαν γιατί δεν τους δίναμε φαγητό και λεφτά.

Μ: Τι εννοείς δεν τους δίναμε φαγητό και λεφτά;

Κ1: Ήθελαν φαγητό και λεφτά και δεν τους δίναμε και έφυγαν. Στους Άγγλους δεν πρέπει να δίνουμε φαγητό και λεφτά.

Μ: Όταν θα μας ζητήσουν να μην τους δώσουμε τότε, αλλά χλωμό το βλέπω το ενδεχόμενο.

Κ2: Κακκά.

Μ: Το είπαμε. Πάμε σχολείο να σε αλλάξουν.

Κ1: Μάμα γιορτάζει η Κύπρου μας. Happy Birthday to you. Happy Birthday to you...

K2: Άπι Μπεθεϊ

Άτε εβίβα. Να ζήσει η Κύπρου μας και ας χάσαμε την αργία.

Τα δέκα που τρέχουν

Την έμπνευση την πήρα από την Αχάπαρη. Ακολουθεί λίστα με τα δέκα πιο άσχημα αυτοκίνητα. Θα περιοριστώ στα μοντέλα που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια για να είμαι δίκαιη. Κυβικά, κατανάλωση, αξεσουάρ δεν παίζουν ρόλο. Είναι ένα υποκειμενικό countdown με μόνο κριτήριο την εμφάνιση.

10. Ξεκινούμε με ένα πανάκριβο αυτοκίνητο. Ό,τι θυμίζει αυτοκίνητα σε καρτούν δεν χρειάζεται να το πω, είναι φως φανάρι. Το σχήμα της Lotus είναι περίεργο. Γενικά, όμως τα Lotus είναι περίεργα. Η δε οροφή του είναι λες και κάποιος του έδωσε γροθιά. Το κοιτάζω και προσπαθώ να δω γιατί κάποιος να δώσει μια σέσουλα ευρώ να το αγοράσει. Δεν βρίσκω λόγο. Πάω στοίχημα ότι καλά καλά δεν θα χωρεί carseat στο πίσω κάθισμα.... Εντάξει, για το τελευταίο κάνω πλάκα. Τέλοσπαντων, άποψή μου είναι ότι δεν θωρκέται.

9. Αν δεν είσαι ο Τσιπς, ο Ντίμης Μαυρόπουλος, ο Βαχάν Τερζιάν δεν δικαιολογείσαι να οδηγείς ένα Subaru Impreza. Ούτε δικαιολογείσαι να αφήνεις ανοιχτά τα παράθυρα για να ακούγεται η μουσική που πουμπουρίζει. Και ακόμη περισσότερο στα φανάρια να κοιτάς δεξιά και αριστερά αν σε βλέπουμε και να γκαζώνεις την ώρα που ξεκινάς. Πάρτο απόφαση. Είναι ένα άσχημο αυτοκίνητο. Η μόνη χρησιμότητα που μπορώ να σκεφτώ είναι να απλώνεις τα ρούχα πάνω στο πισινό το σπόιλερ.

8. Όσο μου αρέσει το B class (εβίβα Φίλιπ) τόσο δεν αντέχω το A class. Και νομίζω για αυτό ευθύνονται τα μούτρα του. Εκείνη η ευθεία γραμμή που ξεκινά από τα φανάρια για να καταλήξει στην οροφή κάτι μου κάνει. Το βρίσκω άσχημο.

7. «Ε, το μάστρο. Έτσι θα είναι το νέο μας αυτοκίνητο». «Μα πως δηλαδή;» «Έτσι. Όπως ένα κουτί των παπουτσιών με τέσσερις τροχούς». Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Nissan Cube.

6. Ύστερα από υπόδειξη του Invictus μπάινει και το Fiat στη λίστα. Μα σαν να τζαι μοιάζει με το Cube; Αν είχα τους σχεδιαστές θα τους μηδένιζα για αντιγραφή.

5. To Audi A2 είναι απερίγραπτο. Προσπαθώ να σκεφτώ με ποιο σκεπτικό η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αποφάσισε να προωθήσει την παραγωγή του. Δεν βρίσκω.

4.Μην πέσετε να με φάτε. Το καταλαβαίνω είναι ακριβές, είναι δυναμικές, πατάς γκάζι και απογειώνονται. Αλλά η Ferrari Enzo δεν παύει να είναι ένα κακάσχημο αυτοκίνητο. Καταρχήν οι πόρτες είναι άβολες. Τα μούτρα του θυμίζουν καρχαρία σφυροκέφαλο. Άσε που είμαι σίγουρη πως οδηγώντας το θα νιώθεις ότι κάθεσαι στην άσφαλτο, τόσο χαμηλό είναι.

3. Yaris verso. Το να έχει κάποιος Υaris το καταλαβαίνω. Το να θέλει το Corolla Verso επίσης το καταλαβαίνω. Αλλά το να θέλει το Yaris verso μόνο διαστροφή μπορεί να χαρακτηριστεί.

2. Καθοδόν προς την κορυφή βρίσκουμε το Juke. Μόνο ένα τρόπο μπορώ να σκεφτώ πως το σχεδίασαν. Μεθυσμένος ο σχεδιαστής της Nissan βγήκε τσάρκα στους δρόμους του Τόκιο ένα βράδυ. Κάθισε στην άκρη του πεζοδρομίου για λίγη ώρα και μετά πήγε στο γειτονικό μπαρ. Το πρωί πήγε πιντομένος στο γραφείο. Μόλις τον είδαν τον ρώτησαν αν είναι έτοιμο το αυτοκίνητο που σχεδίαζε. Άρπαξε ένα μαρκαδόρο και το έκαμε. Ο υπεύθυνος παραγωγής, επίσης ήταν με τα ποτά του. Και έτσι γεννήθηκε το juke.

1. Εντάξει, το ένα τέταρτο της Κύπρου το κρατά και καμαρώνει για τα πολλά λεφτά που έδωσε να το αποκτήσει. Αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Το Cayenne ήταν είναι και θα παραμείνει ένας όγκος σιδερικών, χωρίς χάρη και χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο. Επιπλέον έρευνες έδειξαν ότι είναι επικίνδυνο. Οι οδηγοί του αισθάνονται τόσο σίγουροι για το αυτοκίνητο τους που προχωρούν τζαι όποιον πάρει ο χάρος.

Χ vs Y

Αρρώστιες. Κακό πράμα, μακριά μας να μείνουν.

Το σκορ μεταξύ του Μοτορτζή και εμού πρέπει να είναι 10-1. Δέκα φορές αρρώστησε ο husband και μια εγώ. Πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι εκτός από όλες τις χάρες που έχω, έπαιξε ρόλο και η θεωρία της εξέλιξης στο να είμαστε μαζί. Με επέλεξε το ασυνείδητό του γιατί έχω καλά γονίδια και έτσι θα μπορέσει να διαιωνιστεί το είδος.

Δεν είμαστε η εξαίρεση, αντίθετα ο κανόνας. Το λένε και οι έρευνες. Οι γυναίκες είναι το ισχυρό φύλο και οι άνδρες το ασθενές από άποψη υγείας και αντοχής στις ασθένειες, καθώς οι πρώτες έχουν πιο δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα και είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν καρκίνο.

No wonder, που στις αγγελίες κηδειών βλέπεις συνήθως γυναίκες άνω των 80 και άντρες κάτω των 70. Οι κακεντρεχείς μπορούν να πουν ότι δεν μας αντέχουν και ότι τα τινάσσουν μια ώρα γρηγορότερα για να ησυχάσουν. Bullshit.

Η ουσία είναι ότι στους ανθρώπους, όπως και σε άλλα θηλαστικά, τα θηλυκά ζουν περισσότερο από τα αρσενικά και είναι πιο ικανά να καταπολεμούν διάφορα επεισόδια «σοκ» στην υγεία τους, όπως μολύνσεις και τραύματα. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας αυτό οφείλεται στο χρωμόσωμα Χ, που αυξάνει τις άμυνες του γυναικείου ανοσοποιητικού συστήματος και την ανθεκτικότητά του στον καρκίνο.

Σημείωση: Οι γυναίκες έχουν δύο χρωμοσώματα Χ, ενώ οι άνδρες ένα χρωμόσωμα Χ και ένα χρωμόσωμα Υ. Με λίγα λόγια, φάτε τη σκόνη μας.

Το χρωμόσωμα Υ περιέχει λιγότερα γονίδια, με συνέπεια οι άνδρες να μην μπορούν να αναπληρώσουν πλήρως την έλλειψη του δεύτερου χρωμοσώματος Χ και έτσι να έχουν συνολικά μια έλλειψη γονιδίων που εμπλέκονται στο ανοσοποιητικό σύστημά τους.

Ασθενές φύλο my ass. Τιμωρία, όποιος ισχυριστεί ξανά κάτι τέτοιο.

Απεργίας ανάγνωσμα

Ακούω επιχειρήματα από τη μια πλευρά, ακούω και από την άλλη. Η ουσία είναι από τις 11 το πρωί χιλιάδες μαθητές είναι στους δρόμους γιατί οι δάσκαλοι απεργούν. Ευτυχώς η πεθερά μου είναι σπίτι και θα παραλάβει τη μεγάλη, διαφορετικά θα έγραφα άδεια. Υποθέτω οι περισσότεροι γονείς, τουλάχιστον αυτοί που έχουν παιδιά ηλικίας νηπιαγωγείου και δημοτικού θα πέρασαν το άγχος που να τα αφήσουν.

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Η Παιδεία κατέβασε ρολά και οι δάσκαλοι – καθηγητές συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα μωρά. Όχι όλοι, οι περισσότεροι όμως.

Εγώ δεν είμαι από αυτούς που χαρακτηρίζουν τους εκπαιδευτικούς χαραμοφάηδες. Αναγνωρίζω ότι είναι ένα δύσκολο επάγγελμα. Εδώ τα δικά μου δύο είναι και είναι στιγμές (πολλές) που δεν τα αντέχω. Πόσο μάλλον να έχω 25 (ξένα). Το να είσαι δάσκαλος, πρέπει να είναι βάσανο.

Αλλά, ας μην ξεχνάμε, ότι το επέλεξαν. Αν το επέλεξαν για λάθος λόγους, βλέπε γρήγορος διορισμός (ή τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν λίγο καιρό), πολύ καλός μισθός, καλή σύνταξη και μάλιστα στα 60, τρεις μήνες τουλάχιστον διακοπές το χρόνο, αργίες, χωρίς το φάσμα της απόλυσης, εμ ας πρόσεχαν.

Και δεν γίνεται σε μια τόσο δύσκολη περίοδο να θέλουν να την βγάλουν καθαρή. Δεν γίνεται. Πόσοι εκπαιδευτικοί έχασαν τη δουλειά τους τον τελευταίο καιρό; Κανένας. Πόσοι στον ιδιωτικό τομέα; Χιλιάδες. Πόσοι εκπαιδευτικοί δεν πήραν αύξηση; Κανένας. Πόσοι στον ιδιωτικό τομέα; Πάλι χιλιάδες. Πόσοι εκπαιδευτικοί πήραν ΑΤΑ; Όλοι. Πόσοι στον ιδιωτικό; Χαχα μα υπάρχει τέτοιο πράμα;

Σε κανένα δεν αρέσει να χάνει κεκτημένα και δικαιώματα. Ένα ζευγάρι φίλων μου και οι δυο δάσκαλοι θα δουν το οικογενειακό τους εισόδημα να μειώνεται. Είχαν κάνει σχέδια με τα λεφτά που έπαιρναν, τώρα θα πρέπει να τα διαφοροποιήσουν. Δεν είναι ωραίο. Μακάρι να μπορούσαν να παίρνουν αυτά που θέλουν και ακόμη περισσότερα. Αλλά όταν δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές, τι να γίνει;

Τουλάχιστον, ένα σταθερό και παρά τη μείωση καλό εισόδημα θα μπαίνει στο σπίτι τους. Ας μην μιλήσουμε για οικογένειες που μετρούν και το παραμικρό ευρώ, γιατί διαφορετικά θα πέσει πείνα. Ας μην μιλήσουμε για την απελπισία, να έρχεται τέλος του μήνα και να μην υπάρχουν λεφτά στο σπίτι για τα απαραίτητα.

Η απεργία των εκπαιδευτικών στέλνει το χειρότερο μήνυμα στην κοινωνία. Τους κάνει να φαίνονται αναίσθητους και εγωκεντρικούς που κλείνουν τα μάτια στα πολλά προβλήματα που υπάρχουν.

Το χειρότερο είναι που στο πλευρό των απεργούντων είναι και το φοιτητικό κίνημα. ΕΛΕΟΣ. Βρείτε μου άλλη χώρα, που οι φοιτητές αντί να είναι στους δρόμους, να αμφισβητούν και να διαλύουν τα πάντα, να φωνάζουν για τα κεκτημένα ενός επαγγέλματος, το οποίο ακόμα δεν έχουν εξακολουθήσει. Είναι ή δεν είναι ο απόλυτος ξεπεσμός;

Βάλε τ' άσπρα σου

Το πρωί η μεγάλη ήθελε να φορέσει άσπρη φούστα. Δεν χρειάζεται να πω ότι μέχρι το απόγευμα, μόνο άσπρη δεν θα μείνει η φούστα. Την ώρα που την έντυνα, άρχισα να της τραγουδώ: Βάλε τα άσπρα σου, γίνε κρίνο και βγες από τη γλάστρα σου...

Μου κόλλησε το τραγούδι. Από το πρωί το τραγουδώ και δεν λέει να ξεκολλήσει. Το έγραψα σε ένα cd μόλις την πιάσω από το σχολείο να της το βάλω να το ακούσει.

Το Σαββατοκυριάκο δεν έκαμα τίποτα. Γράψε λάθος, αποσυμφόρησα λίγο την πάνω τη βιβλιοθήκη, γιατί με το ρυθμό που στοιβάζω βιβλία πάνω της θα την φάμε κατακέφαλα καμιά μέρα. Κατά τα άλλα όμως τίποτε.

Κάθε φορά το ίδιο γίνεται. Κάμνω μια λίστα με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν, κυρίως δουλειές μέσα στο σπίτι. Συγυρίσματα, μικροπράγματα, επισκευές, η αυλή. Πρέπει να αδειάσω το τρίτο δωμάτιο, να βρω τα καλύμματα για τα σκεπάσματα, να μετακινήσω κάτι ποτήρια. Θέλω να κάνω και ένα crumble με μήλα και berries. Έμπνευση. Μέσα στις επόμενες μέρες θα καλέσω τη νέα ξαδέλφη για φαί και θα το κάνω. Καλού κακού καθοδόν να σταματήσει σε κανένα ζαχαροπλαστείο και να φέρει γλυκό.

Σχέδια πολλά. Και στο τέλος καταλήγω να μην κάνω τίποτα.

Φυσικά είναι δικό μου το λάθος. Γιατί αντί να κάτσω σπίτι, κρατώ τις μικρές και γυρίζουμε. Πάρκο, παιδότοπο, σε φίλους, σε καταστήματα, στις γιαγιάδες. Θέλω πάντως βραβείο να κυκλοφορώ με δύο μωρά στα καταστήματα. Μου αξίζουν εύσημα.

Αλλά οι δουλειές μένουν και στοιβάζονται. Ίσως τώρα που θα χειμωνιάσει να κλειστούμε σπίτι. Α, μπα χλωμό το βλέπω. Όταν μάθεις στους γυρούς, δύσκολα ξεμαθαίνεις και ας λέει η παροιμία πως το μάθημα τζαι το ξεμάθημα εν κοντά.

Ερώτηση κρίσεως, αγαπητοί συμπλόγκερς (Ινβ ξέρεις ότι στηρίζομαι πάνω σου). Το σφουγγάρι στα καθίσματα κήπου καταστράφηκε, έλιωσε για να δώσω ξεκάθαρη εικόνα. Μιλούμε για καθίσματα που αγοράσαμε πέρσι. Το εξωτερικό το ύφασμα είναι μια χαρά. Θέλω να αντικαταστήσω το εσωτερικό που χάλασε. Γνωρίζει κανένας που να αποταθώ; Ή μήπως μου συμφέρει να αγοράσω καινούρια καθίσματα;

I have a dream

I say to you today, my friends, so even though we face the difficulties of today and tomorrow, I still have a dream είπε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1963 σε μια έκκληση για ίσα δικαιώματα.

Παίρνω τη σκυτάλη και συνεχίζω.

Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα θα καταφέρω να κάτσω να φάω χωρίς να σηκωθώ να μαζέψω νερά, φαγητά από το πάτωμα. Ότι θα απολαύσω ένα γεύμα, χωρίς να χρειαστεί να πω άτε μάνα μου φάε το φαί σου. Και δεν θα χρειαστεί μετά να ασχοληθώ με τα πιάτα (σαφές υπονοούμενο).

Έχω ένα όνειρο ότι σύντομα θα καταφέρω να βάλω όλα τα τραγούδια που έχασα στο iPod στο τελευταίο sync που έκαμα. Ότι θα καταφέρω να τα βρω, να τα περάσω στη συσκευή και να τα οργανώσω.

Έχω ένα όνειρο ότι δεν θα ανοίξω ξανά το στόμα μου στη δουλειά να προθυμοποιηθώ να κάμω έξτρα δουλειές. Θα μάθω τι σημαίνει αυτοσυγκράτηση και δεν θα παρασύρομαι από τον ενθουσιασμό μου.

Έχω ένα όνειρο ότι δεν θα εκνευριστώ ξανά μέσα στους κωλόδρομους μας. Ότι δεν θα δίνω σημασία στους αμπάλατους που σταματούν μπροστά μου επειδή είδαν το περίπτερο και θυμήθηκαν ότι δεν έχουν τσιγάρα, σε αυτούς που μου κλείνουν το δρόμο, σε όσους βγαίνουν από παρόδους και αλτ χωρίς να δουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, ούτε με αυτούς που παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια και αναγκάζομαι να κρατώ δύο μωρά μέσα στο δρόμο.

Έχω ένα όνειρο ότι τα Thortnons θα ανοίξουν κατάστημα στη Λευκωσία και μάλιστα θα είναι στον παράδιπλα δρόμο από το σπίτι μου.

Έχω ένα όνειρο ότι ένα Σάββατο ή Κυριακή θα καταφέρω να κοιμηθώ μέχρι τις 10.00.

Έχω ένα όνειρο ότι την άνοιξη θα πάω Λονδίνο.

Έχω ένα όνειρο ότι ο Μοτορτζής θα μου κάμει δώρο το iPad2. Θα δουλέψει Ράνια αν κάνω και την ανάλογη πρόταση; Will you marry me;

Έχω ένα όνειρο ότι ο Γκρίσομ θα επιστρέψει στο CSI και ότι στον επόμενο κύκλο θα έρθει μια νέα ερευνήτρια (εγώ) που θα φέρει νέα πνοή στις έρευνες.

Τέλος, έχω ένα όνειρο ότι μπορεί να πάμε κανένα γυρό με τη μοτόρα μέσα στο σαββατοκυρίακο.

Παλιανθρωπιές μεγάλου βεληνεκούς

Το γεγονός πραγματικό και συνέβη πριν από λίγες μέρες, μου το δηγήθηκε γνωστός μου δικηγόρος. Στο δικαστήριο μια 25χρονη για χρέη που δημιούργησε ο πρώην άντρας της. Ο οποίος φρόντισε να την γκαστρώσει, τώρα το μωρό είναι μερικών μηνών, να την φορτώσει με χρέη, να την βάλει να υπογράψει ακάλυπτες επιταγές και το αποκορύφωμα την εγκατέλειψε για μια Ρωσίδα... Την οποία κοπέλα ταΐζει, φροντίζει και προσπαθεί χατίρι να μην της χαλάσει. Μην μου πείτε, όλοι ξέρουμε δυστυχώς παρόμοιες περιπτώσεις.

Η συγκεκριμένη τη γλύτωσε τη φυλακή, επειδή όλοι όσοι ήταν στο δικαστήριο κλητήρες, υπάλληλοι, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, έβαλαν το κάτι τις τους και πλήρωσαν μέρος του χρέους. Αλλά υπάρχουν και άλλα χρέη. Και θα πάει ξανά δικαστήριο.

Ο πρώην άντρας της, ούτε να ενδιαφερθεί, ούτε να ρωτήσει, ούτε τίποτα. Υποθέτω, γαμεί τη Ρωσίδα τζαι νομίζει ότι είναι μαζί του για τα κάλλη του. Ούτε του περνά από το νου ότι όταν μιλά στη γλώσσα της με τις φίλες της, και που δεν καταλαβαίνει γρυ, θα λέει για το κοροϊδο που βρήκε.

Δεν το χωρεί ο νους μου, ώσπου μπορεί να φτάσει η παλιανθρωπιά του άλλου. Εντάξει, να κάνεις απάτες το καταλαβαίνω. Να μην γουστάρεις τη γυναίκα σου και να χωρίζεις, επίσης συνηθισμένο. Να την στέλλεις όμως φυλακή για να καλοκρατάς την γκόμενα είναι αδιανόητο.

Και πιο αδιανόητο να μην λαμβάνει υπόψη του ότι όλες αυτές οι μαλακίες έχουν επιπτώσεις στο παιδί του. Το γεγονός ότι το μωρό θα μεγαλώσει χωρίς πατέρα είναι το λιγότερο, γιατί στο κάτω κάτω όσο σκληρό και να ακουστεί αυτό που θα πω, καλύτερα χωρίς παρά με τέτοιο πατέρα. Το Γραφείο Ευημερίας παραμονεύει να της πιάσει το μωρό και θα έχει και χίλια δίκαια αν το κάνει. Δεν σκέφτεται, δεν του περνά από το νου ότι τούτο το μωρό δεν έχει να φάει, δεν έχει πάνες, δεν έχει ρούχα; Δηλαδή πόσο ανώμαλος μπορεί να είναι κάποιος για να κάμνει τόσο κακό στο ίδιο του το παιδί;

Αυτό που γίνεται και δυστυχώς είναι σκηνικό που επαναλαμβάνεται, είναι έγκλημα. Μου έλεγε ένας γνωστός μου αστυνομικός πόσα εντάλματα υπάρχουν για πατέρες που δεν πληρώνουν διατροφή για τα παιδιά τους. Δεκάρα στακιστή δεν δίνουν και τους τρέχουν στα δικαστήρια οι μανάδες μπας και πάρουν κάτι. Καλά ρε μαλάκα, ποιον περιμένεις να πληρώσει φαγητό, σχολεία, ιδιαίτερα, ρούχα, παιχνίδια; Τι τα έκανες τα παιδιά, δεν ήξερες πόση ευθύνη έχουν;

Ειλικρινά εύχομαι αυτοί οι πατέρες να έρθει μια μέρα που να το πληρώσουν ακριβά. Δεν ξέρω πως. Να είναι άρρωστοι, να μην έχουν να φάνε, να είναι φυλακή, να είναι στο γηροκομείο και να εισπράξουν την ίδια αδιαφορία, όπως αυτή που δίνουν τώρα. Να παρακαλούν για λίγα λεφτά, για λίγη σημασία και ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.

Παγωτό αντί για μπράουνις

Φανταστική σκηνή. Ο εαυτός μου τώρα κάθεται και συνομιλεί με τον εαυτό μου πριν 13 χρόνια. Οι δυο τους είναι σε ένα παγκάκι στο πάρκο. Μάλλον φθινόπωρο, αλλά όπως είναι το φθινόπωρο στη Βρετανία. Κρύο αλλά όχι παγωνιά και τα δέντρα στα πάρκα, χρυσοκόκκινα με καμπόσα φύλλα στο χώμα. Θα ακολουθήσει μια βόλτα στο Thornton’s.

Δεν θα πω τίποτα για αυτά που με περιμένουν. Δεν θα πω ότι ναι μεν θα κάνεις παιδιά, αλλά μην ονειρεύεσαι να τα κρατάς όμορφα από το χέρι και να παίζετε στο πάρκο. Δεν θα προειδοποιήσω πως έτσι και αποκτήσεις παιδιά σου μένει μόνιμη η αγωνία να είναι καλά και ευτυχισμένα. Θα με αφήσω να το ανακαλύψω στην πορεία μόνη μου, όπως και το τι ευτυχία είναι να σφίγγουν τα χεράκια τους γύρω από το λαιμό μου και να μου λένε σ΄ αγαπώ.

Αν πέσει πολιτική συζήτηση μάλλον θα έχουμε διαφωνίες. Η μάνα του τότε ήταν πολύ πιο ιδεολόγα από ότι είμαι εγώ σήμερα. Και αν τα 13 χρόνια πίσω τα έκανα 17, τότε θα έφτανα στον εαυτό μου που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Εκεί να δεις διαφωνίες. Τώρα, είμαι πιο ρεαλίστρια, όχι μόνο στις απόψεις μου αλλά γενικά στον τρόπο ζωής μου. Πάντα πατούσα στερεά στη γη. Τώρα ακόμη περισσότερο.

Ο Defiance υποστηρίζει πως αν σε μια συνάντηση με τον πρώιμο εαυτό του θα έπεφτε πολύ ξύλο.

Θα με κοιτώ και θα σκέφτομαι πόσο έχω αλλάξει. Θα αναρωτιέμαι αν οι αλλαγές ήταν αναπόφευκτες, αν έβαλα νερό στο κρασί μου. Μπορεί να μου πει για τα όνειρά της, τις σκέψεις της και εγώ θα ξέρω ποια από αυτά χάθηκαν στην πορεία, ποια πραγματοποιήθηκαν και ποια όχι. Όπως θα ξέρω για αυτά που δεν τα υπολόγιζε ποτέ, και όμως ήρθαν στη ζωή μας. Σημαντικά ή ασήμαντα δεν έχει σημασία.

Ανατροπές. Αυτό θα μου έλεγα. Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Είναι σαν να ξεκινάς να πας να φας μπράουνις από το New York Sweets. Στην πορεία γίνονται έργα, οι δρόμοι είναι σκαμμένοι αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις διαφορετική διαδρομή από αυτή που είχες υπόψη σου. Καθοδόν προς το ζαχαροπλαστείο βρίσκεις μια παγωταρία και μπουκάρεις μέσα. Απολαμβάνεις ένα διπλό σοκολάτα, μέντα, ανθόγαλα.

Μετά μπορεί να μετανιώσεις που δεν πήγες για τα μπράουνις που ήταν η πρώτη σου επιλογή, να σκέφτεσαι συνεχώς ότι δεν έκανες αυτό που προγραμμάτιζες. Θα μπορούσες να συνεχίσεις παρά τις δυσκολίες και τους δρόμους για τα μπράουνις. Μπορεί όμως και να μείνεις ευχαριστημένος με το παγωτό. Να μην ήταν η πρώτη σου επιλογή, αλλά γιατί όχι είναι κάτι εξίσου ωραίο.

Ο χρόνος ευτυχώς δεν γυρνά πίσω, ούτε μπροστά. Και ζούμε την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή μόνο μια φορά. Απλά τα πράγματα. Μια φορά.

Μπορεί όντως στην πορεία να κατέληξα για παγωτό, αντί για τα μπράουνις. Περνώ καλά όμως.

Και προτού αποχωρήσω από τη συνάντηση, θα έριχνα μια νοσταλγική ματιά με μια δόση ζήλιας σε μένα που πριν 13 χρόνια, το στήθος μου ήταν στον τόπο του και ένα με δύο νούμερο πιο μεγάλο...

Το γάλα, γαλατάκι

Το γάλα του γάλακτος. Τα γάλατα των γαλάτων. Έμαθα και την κόρη Α να το κλίνει. Το ρήμα. Γιατί τα κουτιά δεν τα κλείνουμε. Τα στραγγίζουμε. Μέχρι την τελευταία σταγόνα για να κάνουμε απόσβεση. Λιανική τιμή πώλησης €1.30 το λίτρο. Αν το βρείτε πουθενά πιο κάτω από €1.40 να μου τρυπήσετε τη μύτη. Όσο για το ενάμιση λίτρο αυτό ξεκινά από €1.70 για να καταλήξουμε στα €2.

Εμείς το πίνουμε το γάλα. Πρωί, απόγευμα, το βράδυ. Το βάζουμε στα δημητριακά μας, το κάνουμε κρέμες, κάποτε και γλυκίσματα (με όχι τόσο καλά αποτελέσματα αλλά αυτό δεν έχει καθόλου σημασία). Με ένα γρήγορο υπολογισμό πίνουμε τουλάχιστον 6 λίτρα γάλα τη βδομάδα. Είμαστε γύρω στα 10 ευρά την βδομάδα, για γάλα μόνο.

Τελικά, η ιδέα να αγοράσω κατσίκες, έστω και αν δεν είναι στη Νέα Ζηλανδία και να γίνει τσομπανόσκυλο ο λεβέντης σκύλος ακούγεται δελεαστική.

Έχουμε δύο θέματα. Πρώτο γιατί είναι τόσο ακριβό και δεύτερο γιατί δεν γίνονται εισαγωγές. Δεν κατάλαβα. Το κυπριακό είναι καλύτερο από το γερμανικό ή το αυστριακό γάλα; Ας γελάσω δυνατά χα χαχα. Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ... Όχι αυτό είναι εκτός θέματος.

Πληρώνουμε το γάλα λες και είναι πετρέλαιο, γιατί είναι ακριβό να παραχθεί. Και γιατί στη συνέχεια πρέπει να βγάλουν κέρδος οι παραγωγοί, οι οποίοι μετά το πουλούν στην εταιρεία αγελαδοτρόφων, οι οποίοι μετά το πουλούν στις βιομηχανίες. Απευθείας στις βιομηχανίες απαγορεύεται να πουλούν. Αυτό είναι και κακό και καλό. Κακό γιατί προστίθεται άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η τιμή. Καλό (εν μέρη) γιατί αν πουλούσαν οι παραγωγοί απευθείας στις βιομηχανίες, ίσως το γάλα να ήταν ακόμη πιο ακριβό.

Το δεύτερο θέμα, είναι γιατί δεν γίνονται εισαγωγές. Το γάλα όταν περάσει από όλες τις διαδικασίες παστερίωσης κτλ έχει διάρκεια ζωής δέκα μέρες. Στην Κύπρο δεν θα βρεις γάλα με πάνω από 5 μέρες. Και αυτό έχει επιβληθεί. Ο λόγος είναι για να αποτραπούν οι εισαγωγές. Τακτική που μέχρι στιγμής έχει αποδώσει.

Από τον ερχόμενο μήνα αναμένονται νέες αυξήσεις στην τιμή του γάλακτος. Αν δεν κάνω λάθος, θα είναι γύρω στα 4 σεντ το λίτρο. Πληρώνουμε, διάβαζα κάπου, το πιο ακριβό γάλα στην Ευρώπη. Μπορείτε όσοι είστε στο εξωτερικό είτε Ευρώπη είτε αλλού, να μου γράψετε πόσο κοστίζει το γάλα στη χώρα που ζείτε να κάνουμε σύγκριση;

Και τώρα πάω να κάμω το φραπόγαλα μου και να αρχίσω πρόβες να πίνω καφέ χωρίς γάλα.

Στο τέλος της γης

Προσπαθώ να διαβάσω το Στο τέλος της γης του Νταβίντ Γκρόσμαν. Ωραίο βιβλίο, λυρικό και δεν θα το έλεγα εύκολο. Είναι η ιστορία της Όρα που ο γιος της Όφερ στρατεύεται για τον πόλεμο των Έξι Ημερών. Ο Όφερ, φεύγει για να συμμετάσχει σε μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, η Όρα φεύγει από το σπίτι της για να μην βασανίζεται περιμένοντας τα κακά μαντάτα που είναι σίγουρη ότι θα φτάσουν. Όταν παράγγειλα το βιβλίο στις αρχές του καλοκαιριού δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο επίκαιρο θα ήταν όταν θα το διάβαζα. Όχι ότι πιστεύω ότι τελικά θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, αλλά όσο να ΄ναι ένα πολεμικό κλίμα υπάρχει.

Τέσπα, το θέμα μας δεν είναι ο πόλεμος. Υπό κανονικές συνθήκες θα το είχα διαβάσει μέχρι τώρα. Αλλά μου είναι αδύνατο να προχωρήσω πάνω από δυο τρεις σελίδες κάθε νύχτα. Κάθε παράγραφο που διαβάζω, κάθε πρόταση πετάγομαι στο δωμάτιο των κόρων να δω αν είναι καλά. Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο. Που να είχα αγόρια ακόμη, να δω τι θα έκανα.

Και όλο σκέφτομαι τα πιο παράλογα πράγματα. Αν γίνει πόλεμος, που είπαμε δεν θα γίνει, θα μας αφήσουν να πάρουμε και τον λεβέντη σκύλο μαζί μας; Δεν μπορώ να φανταστώ να τον αφήνουμε πίσω μας. Θα έρθει μαζί μας πάει και τελείωσε.

Μετά σκέφτομαι που θα καταλήξουμε. Για κάποιο λόγο μου κολλά η Νέα Ζηλανδία. Πολύ μακριά θα μπορούσε να πει κάποιος. Όμως έχουν ωραία λιβάδια και μπόλικα χωράφια να παίζει ο σκύλος με τα μωρά. Βέβαια θα είμαστε πρόσφυγες, θα έχουμε κέφι για παιχνίδι; Αλλά γιατί όχι; Μέσα από τις δύσκολες στιγμές, βγαίνει το αληθινό το γέλιο.

Στη Νέα Ζηλανδία, λέω να ασχοληθούμε με τη κτηνοτροφία. Ο σκύλος από φύλακας θα γίνει τσοπανόσκυλο. Τι στο καλό, δεν έχετε δει ξανά μποξέρ να φυλάει πρόβατα; Ο Μοτορτζής θα τρέχει ξωπίσω τους με τη μηχανή. Και εγώ θα φτιάχνω τυρί και χαλούμια με το γάλα.

Και έτσι με το πήγαινε έλα, τον καημό της Όρα για τον Όφερ και τις αγωνίες με βρήκε η δεύτερη βδομάδα να είμαι στη σελίδα 80. Να μην σας αποθαρρύνω όμως. Το βιβλίο είναι πραγματικά υπέροχο. Απλά εμένα με έπιασαν τα υπαρξιακά μου.

Προτείνω όμως χωρίς ενδοιασμό το Ιστορία Αγάπης και Σκότους του Άμος Όζ για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους.

Και επαναλαμβάνω. Πόλεμος δεν θα γίνει.

Σοκολάτα =γυμναστική

Ετοιμαστείτε να μου στείλετε δώρα, να με ανακηρύξετε αγία, να δώσετε το όνομά μου σε γέφυρες και δρόμου και να μου βάζετε ευχές. Βρήκα την έρευνα. Και όταν λέω την έρευνα, εννοώ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ.

Είχατε διανοηθεί ποτέ ότι την ώρα που απολαμβάνετε ένα λαχταριστό κομμάτι σοκολάτας το σώμα σας… γυμνάζεται; Και αυτό όχι εξ αιτίας της όχι και ιδιαίτερα επίπονης, «άσκησης» της μάσησης. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι η σοκολάτα επενεργεί ευεργετικά στον οργανισμό «τονώνοντας» τους μυς και την καρδιά με τρόπο παρόμοιο με αυτόν της αεροβικής γυμναστικής.

Μην μου πείτε ότι δεν σας ήρθαν δάκρυα χαράς.

Αλλά προτού τρέξετε στο κοντινότερο περίπτερο ή ζαχαροπλαστείο, σας ενημερώνω ότι η σχετική έρευνα έγινε σε ποντικούς και σύμφωνα με τα ευρήματά της, για να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα η σοκολάτα πρέπει να είναι μαύρη και να καταναλώνεται σε μικρές ποσότητες. Αν ωστόσο συνδυαστεί με λίγη «προσπάθεια» στον διάδρομο ή στο ποδήλατο, τα οφέλη αυξάνονται θεαματικά.

Αν δεν γουστάρετε μαύρη σοκολάτα προσποιηθείτε ότι δεν διαβάσατε την πρώτη παράγραφο και περιοριστείτε στην πρώτη. Αυτό θα κάμω και εγώ γιατί θέλω να παραγγείλω είτε μια ΙΟΝ αμυγδάλου ( η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή) είτε μια Cadbury crispy mint, αλλά επειδή αποκλείεται να βρω, Έβρος στείλε καμιά. Μερσί.

Let the money talk

Όταν με το καλό ξεκινήσει η εξόρυξη φυσικού αερίου, θα αρχίσουν να εισρέουν χρήματα στα κρατικά ταμεία. Η συμφωνία που έγινε με τη Noble, την ισραηλινή εταιρεία που θα αναλάβει τη δουλειά, προβλέπει ότι η Κύπρος θα παίρνει κάθε χρόνο δυόμισι περίπου δισεκατομμύρια ευρώ.

Κρίνεται μια καλή συμφωνία. Οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν ότι τους ψιλογελάσαμε. Τις διαπραγματεύσεις τότε τις έκανε ο Τάσσος, επομένως καθόλου παράξενο να έχει συμβεί και αυτό. Επίσης, αν το 2004 περνούσε το σχέδιο Ανάν, μέρος των οικοπέδων που έχουν φυσικό αέριο, θα τα είχαν τώρα οι Βρετανοί.

Τέσπα. Δυόμισι δισεεκατομμύρια το χρόνο είναι πολλά λεφτά. Αν θέλουμε μπορούμε να ανατινάζουμε κάθε χρόνο το Βασιλικό και να κτίζουμε καινούριο. Ο πρόεδρος θα μπορεί όχι μόνο να νοικιάζει αεροπλάνο για τις μετακινήσεις του, αλλά να αγοράσει ένα καινούριο Α380, από αυτά που είναι τόσο τεράστια που μόνο σε ορισμένα αεροδρόμια έχει τη δυνατότητα να προσγειωθεί (και όχι η Λάρνακα δεν συγκαταλέγεται σε αυτά). Η Βουλή θα κτίσει ένα μέγαρο αντάξιο των Βερσαλιών, οι υπουργοί θα έχουν από δύο αυτοκίνητα αντί για ένα και ο Μάριος Κάρογιαν 125 αστυνομικούς να τον προσέχουν, γιατί τι να του κάμουν οι 14 που διαθέτει σήμερα;

Η Νορβηγία που διαθέτει επίσης καμπόσους φυσικούς πόρους, έφτιαξε ένα ειδικό ταμείο που το μεγαλύτερο μέρος από τα έσοδα πηγαίνει εκεί. Οι Νορβηγοί δεν πληρώνουν συνταξιοδοτικά τέλη, αλλά ξέρουν πως όταν αφυπηρετήσουν δεν θα πεινούν. Αντίθετα θα έχουν μια αξιοπρεπή σύνταξη. Επίσης, χρηματοδοτούν την παιδεία τους, φτιάχνουν σχολεία, παροχές για γονείς και εργαζόμενους. Δεν έρχεται το απόγευμα ή ο Ιούλιος και είσαι μέσα στην έννοια που θα αφήσεις τα παιδιά σου. Οι Νορβηγίδες γεννούν και ξέρουν ότι μπορούν να κάτσουν ένα χρόνο με τα παιδιά τους. Και οι Νορβηγοί έχουν επίσης άδεια πατρότητας, πληρωμένη. Όχι όπως εμάς που σου λένε εντάξει ο πατέρας να μείνει σπίτι απλήρωτος. Χαίρω πολύ, να λείπει μισός μισθός να δούμε πως θα τα βγάζει πέρα ένα σπίτι.

Με τόσα χρήματα θα μπορέσουμε να ξοφλήσουμε τα χρέη μας, να κάνουμε έργα που τα χρειάζεται ο τόπος, να δίνει το κράτος κοινωνικές παροχές. Σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι, η ύπαιθρος. Τόσα πράγματα που μπορεί να γίνουν. Δεν θέλω να σκέφτομαι αρνητικά, ότι κάποιοι επιτήδειοι θα βρεθούν και να βάλουν χέρι. Αλλά πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μην γίνει κάτι τέτοιο;

Οικόπεδα

Οι κόρες μεγαλώνουν, πρέπει να αρχίσουμε να τους κάμνουμε την προίκα τους. Κανένα χωράφι, κανένα διαμέρισμα, κανένα οικόπεδο.

Το οικόπεδο 11, το οικόπεδο 9, δίπλα από το περίφημο οικόπεδο 12 με το φυσικό αέριο, τα αγόρασε κανένας ή να πάω να επενδύσω; Κάτσε να δω αν υπάρχει κανένα γωνιακό, να μην τους κόψουν τη θέα με καμιά πολυκατοικία.

Οι γεωτρήσεις θα ξεκινήσουν σύντομα στο κυπριακό οικόπεδο, αφού ο πρόεδρος Χριστόφιας με την υπουργό Πραξούλα παρά το πλευρώ του, έδωσε το πράσινο φως. Είμαι καλή σήμερα και αφήνω ασχολίαστο το ζεύγος.

Η Τουρκία απειλεί με πόλεμο και θα βγάλει τα πολεμικά της πλοία στη Μεσόγειο. Το Ισραήλ, στις πλάτες του οποίου στηριζόμαστε για να βγάλουμε το φυσικό αέριο, έχει ήδη βγάλει τα πολεμικά του αεροπλάνα να περιπολούν. Η Τουρκία επίσης απειλεί και την Ελλάδα, αλλά δυστυχώς η Αθήνα αυτή τη στιγμή, έχει την Τρόικα που την παιδεύει, δεν ασχολείται με τους γείτονες.

Α, είναι και ο Λίβανος που φωνάζει για τα οικόπεδα και λέει ότι δικαιούται και αυτός το κατίτις του. Η Συρία, πάλι είναι απασχολημένη να σκοτώνει αυτούς που διαδηλώνουν, για να συμμετάσχει και αυτή στον καυγά.

Τελικά πολλή ζήτηση και φασαρία έχουν τα οικόπεδα. Σε βαθμό που σκέφτομαι να πάω αλλού να γυρευτώ για την προίκα των κόρων.

Στις συζητήσεις πέφτει συχνά το ερώτημα. Θα έχουμε πόλεμο; Απαντώ πως δεν βλέπω πόλεμο, αλλά έτσι για την πλάκα ένα θερμό επεισόδιο είναι πιθανόν. Στις κυβερνήσεις Ισραήλ και Τουρκίας κυκλοφορούν αρκετοί θερμοκέφαλοι, που δεν το έχουν καθόλου δύσκολο να βάλουν μπουρλότο στην περιοχή. Αλλά από την άλλη, σκυλί που γαυγίζει δεν κάνει να το φοβάσαι. Για αυτό και τώρα ακούμε πολύ λάξιμο. Γαβ γαβ και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν ο ένας τον άλλο.

Επίσης, άκουσα περιπτώσεις που έτρεξαν στα σουπερμάρκετ και άδειασαν τα ράφια. Τι, σου λέει να γίνεται πόλεμος και να μην έχουμε να φάμε; Παιδιά ψυχραιμία. Αν όντως γίνει πόλεμος, τρεις μέρες το πολύ θα διαρκέσει. Τόσο θα χρειαστεί να καταλάβουν ολόκληρη την Κύπρο. Ε μην μου πείτε πως δεν έχετε προμήθειες για τρεις μέρες στο σπίτι σας. Κάτι μακαρόνια, κάτι τόνους, κάτι κατεψυγμένα, ευκαιρία να καταναλωθούν πριν λήξουν.

Αλλά για να δεις πόσο υποκριτές είμαστε. Τόσα χρόνια τους βρίζαμε τους Εβραίους και όλο για τους Παλαιστίνιους είχαμε μια καλή κουβέντα να πούμε. Τώρα που τους έχουμε στο πλευρό μας, τους βλέπουμε με άλλο μάτι. Μα τι δυνατοί που είναι και πόσο εξοπλισμένοι. Με μια μονοκονδυλιά τους ξεγράψαμε τους Παλαιστίνιους (μεταξύ μας καλά τους κάναμε). Έτσι είναι. Τα καλά και τα συμφέροντα της ψυχής ημών.

Μια μέρα δύσκολη

Ήταν μια από αυτές τις μέρες. Τις δύσκολες, τις επίπονες, που τίποτα δεν πάει όπως το υπολογίζεις. Την ώρα που μάζευα τα χαρτιά μου στο γραφείο και ήμουν σε διαπραγματεύσεις πόσα να πάρω μαζί μου, για να τελειώσω στο σπίτι κάτι εκκρεμότητες, χτυπά το τηλέφωνο. Ήταν η μάνα μου, η μικρή ενώ έπαιζε χτύπησε και δίπλα από το μάτι της έχασκε μια τρύπα.

Ξέρω ότι η μάνα μου είναι ψύχραιμη και για να παίρνει τηλέφωνο κάτι σοβαρό ήταν. Πήγα την βρήκα όντως με μια τρύπα δίπλα στο μάτι, να κλαίει και τη μεγάλη δίπλα της, επίσης μέσα στα κλάματα για συμπαράσταση. Τις έβαλα και τις τρεις μέσα στο αυτοκίνητο και πήγαμε Απολλώνειο.

Εκεί στις Πρώτες Βοήθειες, καθάρισαν την πληγή. Ήταν πώς να το πω τώρα, κάτι τρομακτικό. Πάνω στο κεφαλάκι της υπήρχε μια τρύπα, θα έφτανε το ενάμισι εκατοστό βάθος, που ανάβλυζε αίμα. Φώναξαν τον παιδοχειρούργο. Ήρθε, της έβαλε αναισθητική ένεση. Σας το λέω εγώ που έχω δει εγχείρηση και που γενικά το αίμα δεν με χαλά (το αντίθετο μάλιστα). Δεν περιγράφεται να βλέπω το γιατρό να κρατά το δέρμα και να βάζει την ένεση. Εννοείται πως η μικρή ούρλιαζε. Μετά την έραψε. Άντεξα και το είδα και αυτό. Το γιατρό να κεντά το μωρό μου.

Όταν όλα τέλειωσαν ένιωσα να πνίγομαι. Το κεφάλι μου γύριζε μου ήρθε να κάνω εμετό. Νομίζω, η μυρωδιά του αντισηπτικού δεν με εγκαταλείπει. Ακόμα και τώρα μου φαίνεται ότι την μυρίζομαι.

Στα τρία λεπτά ήμουν εντάξει. Πήγα να πληρώσω. Λογαριασμός 160 ευρώ... 50 ευρώ οι Πρώτες Βοήθειες, 110 ο γιατρός. Έλεος. 50 ευρώ επειδή καθάρισαν μια πληγή ενός εκατοστού. Αν πήγαινα με πόδι πληγωμένο, πόσα θα ήθελαν; Αμ ο γιατρός; Σχεδόν 37 ευρά η κάθε ραφή. Την επόμενη φορά, ο μη γένοιτο, θα πηγαίνω πρώτα από την τράπεζα για δάνειο.

Με την ψυχή στο στόμα πήγαμε σπίτι. Τις έκανα μπάνιο, το μικρό αποκαμωμένο κοιμήθηκε, η μεγάλη έκανε τα δικά της. Βασικά ένιωθε τύψεις γιατί ήξερε ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης ήταν δικό της, γιατί τις θερμοπαρακαλούσε η γιαγιά να κάτσουν φρόνιμες και αυτές απλά αφηνίασαν. Ασχολήθηκα με τη δουλειά που πήρα σπίτι, συγύρισα λίγο, έκανα σάντουιτς, τα είπαμε με τη μικρή, και έπεσα στον καναπέ, έτοιμη να τεζάρω.

Η κόρη Α με έβλεπε σκεπτική. Μάμα, που είναι το δώρο έκπληξη, που μου υποσχέθηκες να ήμουν φρόνιμη; Ντιςςςςςς. Πέρασαν από το μυαλό μου πολλές απαντήσεις. Τελικά περιορίστηκα να της τραγουδήσω: Δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα, δεν είμαστε στον ίδιο το σταθμοοοοοοοοοοοοοοο. Και την έστειλα για ύπνο. Σας το λέω. Όταν τα παιδιά βρίσκονται στο κρεβάτι τους, οι γονείς είναι πολύ ευτυχισμένοι. Μα πάρα πολύ.

Παρασκευής δρώμενα

Τα γνωστά. Καμπόση δουλειά αλλά είναι Παρασκευή και ο νους μου χάσκει αντί να δουλεύει συγκεντρωμένα και νούσιμα να τελειώνω να πάω σπίτι στα κοπελούθκια μου.

Μπήκα στο ebay και ψάχνω χειμωνιάτικες μπότες για τα μωρά, ναι μιλούμε για το χειμώνα που θα έρθει σε 3 μήνες. Έχω κάτι επιλογές, αλλά παίζει μέχρι να τις χρειαστούν να τους είναι μικρές αν τις αγοράσω από τώρα. Υπάρχει κανένα site που να παραγγείλω ρούχα για τα μικρουλάκια μου, όπως είναι για τους μεγάλους το Asos ή το Boohoo;

Έπίσης έστειλα στην κολλητή μου ένα τραγούδι, μάλλον θα τις έχω μπλοκάρει το email, παράγγειλα σάντουιτς, σκέφτομαι να πάρω και μαχαλεπί. Μια twix ίσως... Αλλά η ώρα δεν περνά και διάθεση για δουλειά γιοκ. Και είναι άσχημο να δουλεύεις χωρίς καλή διάθεση.

Θέλω να δω τους Τρεις Σωματοφύλακες, την ταινία του ΄93. Def αν διαβάσεις αυτό το post σε παρακαλώ κατέβαστε τη. And all for oneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.

Ευχαριστίες ξανά προς τον husband για το iPod. Δεν θα τα έβγαζα πέρα χωρίς μουσική.

Σκέφτομαι ότι θα ήθελα να γίνω DJ σε γάμους.

Θέλω να πάω ταξίδι. Ευρωπαϊκός προορισμός. Κάπου χειμωνιάτικα. Θα κάμω search για Βιέννη τα χριστούγεννα. Εννοείται ότι δεν θα πάω, αλλά με μια ελπίδα ζει το πλάσμα.

Οι υπόλοιποι πως τα βγάζετε πέρα;

Lets have been going out

Γιατί παιδεύεστε ιδρώνοντας στα γυμναστήρια και καταδικάζοντας τον εαυτό σας σε ισόβια πείνα, ώστε να διατηρήσετε την σιλουέτα σας λεπτή; Μια νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο του Οχάιο στις ΗΠΑ δείχνει πως ενδεχομένως να μπορείτε να πετύχετε ανάλογα αποτελέσματα, αν έχετε πολλούς φίλους και τους βλέπετε, από κοντά, εννοείται, όσο το δυνατόν συχνότερα.

Σοβαρά τώρα. Πειράματα που έγιναν σε ινδικά χοιρίδια έδειξαν ότι η «πλούσια κοινωνική ζωή» των πειραματόζωων αυξάνει τα επίπεδα των λεγόμενων «καφέ λιπιδίων», εις βάρος των «κακών» για τον οργανισμό μας λευκών λιπιδίων. Αυτή η αύξηση τελικά επιτρέπει την μείωση της συγκέντρωσης λίπους στην κοιλιακή χώρα και διευκολύνει την απώλεια βάρους, παρατήρησαν οι ερευνητές. Φαίνεται μάλιστα ότι τα πειραματόζωα που μεταφέρθηκαν σε πιο κοινωνικό περιβάλλον έχασαν ως και το μισό τους κοιλιακό λίπος μέσα σε μόλις τέσσερις εβδομάδες, ακόμη και αν έτρωγαν περισσότερη τροφή από ότι πριν.

Διευκρίνιση προς Μοτορτζή και κομπανία του. Η παρούσα έρευνα δεν έλαβε υπόψη της εξόδους σε απάχικα, τζίζιμιζι, οφτό κλέφτικο και τις μπύρες που καταναλώνετε όταν κυκλοφορείτε.

Είπα να το εφαρμόσω. Την Τρίτη πήγα για κρασί με μια νέα μου φίλη. Πέρασα θαυμάσια, δεν σταματήσαμε να γελούμε λεπτό. Παρενέργεια: όταν πήγα σπίτι ανακάλυψα ότι φορούσα το βρακί μου από την ανάποδη. Ευτυχώς δεν το πήρε κανένας είδηση.

Την Τετάρτη κυκλοφόρησα με τον husband. Επίσης πέρασα θαυμάσια, καιρό είχε να κάνουμε εξοδούλα τα δυο μας. Παρενέργεια: όταν πήγα σπίτι ανακάλυψα ότι φορούσα την μπλούζα μου από την ανάποδη. Μάλλον θα το πήραν είδηση αρκετοί.

Απόψε είμαστε καλεσμένοι σε αυλή φάση. Δεν ξέρω τι άλλο θα βρω να φορέσω από την ανάποδη.

Σύνοψη: Με τρεις εξόδους πόσα κιλά θα έχω χάσει; Όπως το βλέπω αν κυκλοφορήσω και το Σάββατο θα πρέπει να αυξήσω την ποσότητα Pahit Ice που καταναλώνω μουαχαχαχα.

Που είναι το γέλιο, οεο, που είναι

Μπορεί να είναι η ιδέα μου, αλλά νομίζω πως δεν είναι. Τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι πολύς κόσμος σταμάτησε να γελά, να χαμογελά. Η αισιοδοξία, η ανεμελιά εξαφανίστηκε. Άλλοτε ήταν τόσο εύκολο να ακούσω γέλια σε μια συζήτηση, σε μια παρέα, σε ένα διάλογο. Τώρα με το σταγονόμετρο. Όχι μόνο μετά τα γεγονότα στο Μαρί για να πω ότι επηρεαστήκαμε από τις εξελίξεις. Το πρόβλημα πάει πιο παλιά.

Ακόμη και μέσα στην ίδια μου την παρέα το νιώθω. Σαν να έχει βαρύνει το κλίμα, σαν να έχει συμβεί κάτι. Εντάξει, δεν λέω προβλήματα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Δουλειά, σχέσεις, αρρώστιες, οικονομικές δυσκολίες. Κυρίως η δουλειά. Ελάχιστους ακούω να είναι χαρούμενοι, έστω ικανοποιημένοι με τη δουλειά τους. Πάντα υπάρχει κάτι. Φόρτος εργασίας, κακοί συνάδελφοι, απαράδεκτο αφεντικό. Αλλά αυτά πάντα υπήρχαν. Τώρα τους έχει πάρει τους περισσότερους από κάτω.

Το παράξενο είναι, για την παρέα μου μιλώ πάντα, πως αυτή που γελά περισσότερο και που δεν τα παίρνει όλα τοις μετρητοίς είναι η τρίτεκνη. Και δεν της λείπουν και τα προβλήματα. Αλλά να μου πεις, όταν σε διακόπτουν από τη σημαντική σύσκεψη για να σου πουν ότι ο 8χρονος γιος σου έκανε ποδήλατο χωρίς να κρατά χέρια και πλάκωσε τον 3χρονο επίσης γιος σου και πρέπει να τον πάρεις στο νοσοκομείο, θα κάτσεις να ασχολείσαι με το μαλάκα στη δουλειά που σου τη φέρνει πισώπλατα; Όχι βέβαια. Είτε θα παίξεις πελλό, είτε όπως σε έμαθαν τα μωρά σου θα του την κάτσεις απευθείας και στα ίσια. Μπαμ και κάτω και ξεμπέρδεψες.

Δεν είναι όμως προβλήματα αξεπέραστα. Αυτό είναι που με ανησυχεί. Εδώ άλλοι τα βγάζουν πέρα με αρρώστιες, με απώλειες, με πραγματικά προβλήματα και είναι μέσα στο χαμόγελο.

Οι περισσότεροι με τους οποίους θα μιλήσω, αν δεν είναι τα τυπικά τι κάνεις πως είσαι, καλά, λένε ότι δεν είναι καλά. Τι έχεις; Δεν είμαι καλά και κάνουν ένα αόριστο νεύμα. Ναι αλλά τι έχεις, επιμένω. Είπαμε δεν είμαι καλά. Γιατί δεν είσαι. Ε, δεν είμαι. Ο ένας επηρεάζει τον άλλο και δημιουργείται μια αλυσίδα απαισιοδοξίας, γκρίνιας και λύπης.

Πολλή μουντάδα ρε παιδί μου. Είναι όπως τα παιδικά τα παραμύθια, που έρχεται ένας κακός μάγος ή μια αγριεμένη νεράιδα και κλέβει το γέλιο και την καλή διάθεση των ανθρώπων. Μονομιάς ο κόσμος γίνεται πιο σκοτεινός και χρειάζεται ο ήρωας να τα βάλει με θηρία, να λύσει τα μάγια για να χαμογελάσουν ξανά οι άνθρωποι.

Κάτσε τώρα να βρεις ποιος είναι αυτός που θα μας επιστρέψει το γέλιο.

Απατώ, απατάς, απατά

Άλλο με απασχολεί εμένα, μετά την κατάθεση του προέδρου στον Πόλυ Πολυβίου. Γιατί ο απατημένος το μαθαίνει πάντα τελευταίος; Εθελοτυφλεί; Αρνείται να δει τα σημάδια; Προτιμά να κάνει ότι δεν γνωρίζει παρά να τολμήσει να ρωτήσει και να μάθει;

Τις προάλλες βλέπαμε με τον Μοτορτζή το A Deriva. Ωραία ταινία, όπου μια 14χρονη η Φιλίπα που εξερευνά τη σεξουαλικότητά της, τις σχέσεις με το άλλο φύλο στην πορεία μαθαίνει ότι ο πατέρας της απατά τη μάνα της. Στη συνέχεια η Φιλίπα μαθαίνει ότι ναι μεν ο πατέρας της έχει κατά καιρό πηδήξει διάφορες, εντούτοις δεν θέλει να χωρίσει, αγαπά τη γυναίκα του και θέλει να μείνουν μαζί. Αντίθετα η μάνα τα έχει φτιάξει με ένα νεώτερο της και θέλει να πάρει διαζύγιο και να μην ξαναδεί τον άντρα της. Στο τέλος μάλιστα, του αφήνει τρία κοπελούθκια, μπαίνει μέσα στο ταξί πάει στον γκόμενο και μην την είδατε.

Είναι μια ταινία, αλλά τόσο οικεία. Με ένα γρήγορο scanning, μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον τρεις με τέσσερις παρόμοιες περιπτώσεις. Εκείνος ξενοπηδά, εκείνη στην κοσμάρα της, το ξέρει αλλά σιωπή μέχρι που όταν αποφασίζει να ξενογαμήσει είναι οριστικό και αμετάκλητο.

Ξέρω και ζευγάρια που το κέρατο είναι αμοιβαίο. Και οι δυο γνωρίζουν και οι δυο λένε δεν λένε. Υποτίθεται ότι είναι ο φιλελεύθερος τρόπος. Τον βρίσκω ηλίθιο. Αφού έτσι και αλλιώς μεταξύ τους κάνουν τίποτα, ποιος ο λόγος να μένουν μαζί; Ούτε σεξ, ούτε επικοινωνία, ούτε χαρά, ούτε λύπη. Τίποτα. Καλύτερα το διαζύγιο και ο καθένας τη ζωή του.

Το κέρατο δεν είναι εύκολο πράμα. Ανεπανόρθωτο για μερικούς. Το γυαλί ραγίζει, η εμπιστοσύνη πάει περίπατο και τίποτα δεν είναι το ίδιο πια.

Αν όμως το κάνεις εν ψυχρώ, μου φαίνεται είναι και πιο εύκολο να το καλύψεις. Φτάνει να μην είσαι ηλίθιος και να καρφωθείς μόνος σου, πράγμα που συμβαίνει αρκετά συχνά. Αλλά και πάλι χρειάζεται σημάδια ο απατημένος για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλα; Αν δεν μοιράζεται πράγματα με τον ή την σύντροφό του, αν έχουν να κάνουν σεξ από την εποχή που ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ζωντανός, αν το μόνο που λένε μεταξύ τους είναι φέρε γάλα από το φούρνο, τι ώρα θα πάρεις τα παιδιά από το σχολείο, δεν είναι όλα αυτά αρκετά;

Στο τέλος της ταινίας είπαμε η μάνα φεύγει και ο πατέρας ψάχνει την Φιλίπα, η οποία στο μεταξύ ξεπαρθενεύεται με τον μπάρμαν. Ο πατέρας την βρίσκει και πάνε θάλασσα, ενώ ο Μοτορτζής παθαίνει την πλάκα του με την σκέψη ότι θα του συμβεί κάτι παρόμοιο. Όχι δεν εννοώ το κέρατο. Εννοώ να μιλά με τις κόρες του μετά την πρώτη φορά...

Τι σκατά τρώμε

Με τα τρόφιμα που έχουν μειωμένα λιπαρά και θερμίδες έχω πολλά issues. Δεν τα πάω με τίποτα. Θέλεις να φας παγωτό; Απόλαυσε ένα κανονικό παγωτό και σταμάτα τις μαλακίες με τα 0% λιπαρά και ζάχαρη. Φάε ένα παγωτό τη βδομάδα, αλλά μην καταφεύγεις σε μαλακίες.

Οι τροφές που θεωρούνται light βασίζονται σε υποκατάστατα λίπους και ζάχαρης, διαβάζω στο Βήμα Science. Και παρόλο που οι άνθρωποι που τρώνε τροφές με χαμηλά λιπαρά και ζάχαρη έχουν πολλαπλασιαστεί, η παχυσαρκία αντίθετα δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε κατακόρυφα.

Αυτά τα τεχνητά λίπη που χρησιμοποιούνται για να κάνουν ένα τρόφιμο light, δεν μπορούν να τα διασπάσουν τα ένζυμα της χώνεψής μας, άρα διασχίζουν το σώμα μας, χωρίς να του προσθέσουν θερμίδες. Από τη μια αυτό ακούγεται καλό. Από την άλλη όμως είναι μια χημικά αλλοιωμένη ουσία, ένα νέο μόριο εντελώς ξένος προς το ανθρώπινο σώμα.

Μια ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου Davidson and Swithers εξέτασε πως επιδρούν στον ανθρώπινο οργανισμό όλα αυτά τα διαιτητικά υποκατάστατα. Ανακάλυψαν ότι η χρήση αυτών των τροφών εμπλέκεται με τη φυσική ικανότητα του σώματός μας να χρησιμοποιεί τη γεύση και τη ρευστότητα για να επιμετρεί το θερμικό περιεχόμενό τους. Τελικά το σώμα μας ξεγελιέται και υπερκαταναλώνει!

Κάνοντας πειράματα διαπίστωσαν πως τα διαιτητικά υποκατάστατα που περιέχουν αναψυκτικά και ροφήματα αποσυντονίζουν ακόμη περισσότερο τον θερμιδομετρητή του οργανισμού μας από εκείνα των στερεών τροφών.

Η βλάβη στην υγεία μας είναι τεράστια. Δεν έχουμε να κάνουμε απλά με ουσίες που δεν συμβάλλουν διαιτητικά, ούτε καν με ουσίες που έστω μας εθίζουν στην ανώφελη χρήση τους, αλλά με ουσίες που άπαξ και κάποτε τις εντάξαμε στο μενού μας, κατάστρεψαν τη διατροφική μας ισορροπία για τα καλά. Ψάχνοντας για το υποκατάστατο του «κακού βουτύρου» και της «κακής ζάχαρης» βάλαμε στις τροφές και τα αναψυκτικά μας χημικές που ουσίες που μας προγραμμάτισαν να γίνουν να γίνουμε χοντροί.

Της αγάπης και της απομόνωσης

Την Πέμπτη πήρα τη μικρή για πρώτη φορά νηπιαγωγείο. Δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από ό,τι περίμενα. Δεν μιλούσε σε κανένα, έκατσε σε μια γωνιά μόνη της και αγνοούσε τους πάντες και τα πάντα. Επέστρεψα στη δουλειά και ήμουν χάλια, στεναχωρήθηκα αφάνταστα. Μπορεί να είμαι υπερβολική, δεν ξέρω. Αλλά η σκέψη να είναι μοναχή της σε μια γωνιά, δεν μου αρέσει.

Ο Def ισχυρίζεται πως η κοινωνικότητα είναι υπερεκτιμημένη. Αν είναι επιλογή της να είναι μόνη της, τότε είναι ευτυχισμένη. Και πως θα ήταν δυστυχισμένη αν προσπαθούσε να κάνει κάτι άλλο, όπως το να κοινωνικοποιείται με το ζόρι.

Ίσως απλά να τη συγκρίνω με τη μεγάλη που είναι ο ορισμός της κοινωνικοποίησης. Το είπα ξανά, στην Κίνα να την στείλω, θα έρθει πίσω και θα ξέρει και τα 1.6 δισεκατομμύρια Κινέζους με το όνομά τους και θα έχει γίνει φίλη τους.Δεν νομίζω όμως να είναι αυτό.

Το μικρουλάκι κλείνει τους ανθρώπους έξω από τη ζωή της. Αν την βάλεις σε μια αυλή με παιδιά, θα είναι το μωρό που θα είναι μόνο του. Αν είναι σε παρέα, θα αγνοεί όλους τους άλλους. Η Ράνια σε ένα σχόλιο είπε κάποτε ότι καλύτερα που είναι όταν μεγαλώσει θα γλυτώσει από μπελάδες. Μακάρι να είναι έτσι.

Αλλά αν δεν είναι; Αν κρατά κόσμο έξω από τη ζωή της και απλά ζημιώνει; Σε εμπειρίες που θα ζήσει, σε συναισθήματα που θα νιώσει.

Ο Μοτορτζής θυμάται ότι ως παιδί και αυτός κάπως έτσι ήταν. Δεν ήθελε και δεν ανοιγόταν εύκολα με αποτέλεσμα να είναι στο περιθώριο. Τα σχολικά του χρόνια δεν τα θυμάται με πολλή αγάπη. Επειδή ήταν κλειστό παιδί, τα άλλα τον απόφευγαν με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.

Εκτός αν τα βλέπω τα πράγματα με μια εγωιστική σκοπιά και ασυνείδητα πιστεύω ότι ο δικός μου τρόπος, να είμαι δηλαδή κοινωνική και ανοιχτή είναι καλύτερος. Έχω υποσχεθεί ότι θα κρατώ αποστάσεις και θα τις αφήνω να ζούνε τη ζωή τους. Δεν είναι εύκολο. Όχι ότι θέλω να τις κάνω όπως τα μούτρα μου, αλλά όταν δεν είναι καλά (ή όταν νομίζω ότι δεν είναι καλά) είναι δυσβάστακτο. Όταν με το καλό έρθουν οι ερωτικές απογοητεύσεις τους, αν με το καλό διατηρώ ακόμα το blog, θα έχω πολλά να σας γράψω περί του θέματος.

Το να είναι κάποιος ανοικτός συναισθηματικά εννοώ είναι ρίσκο. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να τον εκμεταλλευτεί, να του ραγίσει την καρδούλα. Όσο περισσότερα δίνεις, τόσο περισσότερα κινδυνεύεις να χάσεις ή να κερδίσεις. Είναι ένα ρίσκο. Το να είσαι κλειστός σημαίνει ότι παίζεις εκ του ασφαλούς. Αλλά το να μην χάσεις σημαίνει ότι κινδυνεύεις να μην κερδίσεις. Άρα και αυτό ένα ρίσκο είναι.

Άρα λύση δεν υπάρχει. Υπάρχει;

Μικρή αύξηση ιμίσιμου

Συνεχίστε να χαμογέλατε και να πιστεύετε πως θα τη βγάλουμε με 7% αύξηση μόνο στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Και μετά όταν ξυπνήσουμε όλοι ομαδικώς, θα πάμε στις τράπεζες για δάνειο...

Για να τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Το πιο γελοίο από όλα είναι το επιχείρημα ότι οι καταναλωτές θα πληρώσουν το 7% και το κράτος τα υπόλοιπα. Τι είναι δηλαδή το κράτος; Εμείς δεν είμαστε; Που βρίσκει λεφτά, έχει μια μηχανή τη βάζει μπρος και βουρ πέφτουν ζεστά ευρά έτοιμα για χρήση; Το κράτος έχει ό,τι εμείς του δίνουμε. Άρα εμείς θα πληρώσουμε τα σπασμένα ούτως η άλλως.

Και άντε ας δεχτούμε ότι θα καταβάλει και το κράτος χρήματα. Για να τα βρει και μάλιστα σε τόσο δύσκολες εποχές; Θα κόψει αναγκαστικά κονδύλια από έργα, από παροχές, από σχέδια ανάπτυξης. Ήδη γνωστός μου που δουλεύει στα δημόσια έργα μου έλεγε ότι έχουν σχέδια και έργα μέχρι το Δεκέμβριο. Μετά γιοκ. Τίποτα.

Πάμε τώρα στο 7%. Που δεν είναι τόσο, θα είναι γύρω στο 33% σύμφωνα με την είδηση που διαβάζω στο Φιλελεύθερο. Και αυτό γιατί δεν έχει γίνει καμία αλλοίωση στη φόρμουλα διαμόρφωσης της Ρήτρας Καυσίμων, που αποτελεί μια επιπλέον σημαντική επιβάρυνση στους λογαριασμούς, το τελικό κόστος στον καταναλωτή, το ποσό στο τέλος του λογαριασμού, θα είναι αυξημένο κατά πολύ περισσότερο. Tο κόστος θα είναι πολλαπλάσιο γιατί ανεξάρτητα από τις διεθνείς τιμές καυσίμων, δηλαδή ακόμα και αν δεν αυξηθούν και μείνουν σταθερές - πριν την 11η Ιουλίου η ΑΗΚ χρησιμοποιούσε κυρίως μαζούτ και λιγότερο ντίζελ, ενώ τώρα η χρήση του πολύ πιο ακριβού ντίζελ έχει ανέλθει κατακόρυφα. Το μέσο κόστος καυσίμων της ΑΗΚ κατά το επόμενο δίμηνο θα ανέλθει στα €520 ανά Μετρικό Τόνο. Επίσης, πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι από την 1/1/2012, θα ισχύει και νέα αύξηση της τάξης του 1,5% για τα νοικοκυριά, που είχε εγκριθεί από πέρσι (0,2% είχαμε και τον Ιανουάριο του 2011).

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του δημοσιεύματος αν κάποιος πέρσι πλήρωσε 165 ευρώ με την ίδια κατανάλωση φέτος θα πληρώσει ταραραταταααααααααααμ 221 ευρώ.

Αυτό ως πρώτη φάση, γιατί φυσικά μόλις έρθουν οι πρώτοι φουσκωμένοι λογαριασμοί, ζήτω που καήκαμε, όλοι θα προχωρήσουν σε αυξήσεις. Πέρσι όταν η κρίση έτριξε τα δόντια της συζητήσουμε ότι αρχίσαμε να κόβουμε τα περιττά. Ταξίδια, διήμερα σε ξενοδοχεία, περιορίσαμε τα ψώνια μας, αναζητούμε πιο φτηνές λύσεις. Φέτος τι θα κάνουμε; Θα προχωρήσουμε σε αυτά που αγαπούμε, κάνουν καλύτερη τη ζωή μας, αλλά εντάξει αντέχουμε χώρια τους. Βιβλία, μουσική, κρασί. Και ως του χρόνου βλέπουμε, θα μάθουμε να ζούμε με τα εντελώς απαραίτητα. Θα δουλεύουμε για να αγοράζουμε φαγητό, να πληρώνουμε λογαριασμούς και τράπεζες άντε το πολύ κανένα παγωτό στο που και που.